დაბადება 44:1—34
44 უბრძანა მან იმ კაცს, რომელიც მის სახლზე იყო დაყენებული:+ „აუვსე ამ კაცებს ტომრები საკვებით, რამდენის წაღებასაც შეძლებენ, და თითოეულს თავის ტომარაში ჩაუდე თავისი ფული,+
2 ჩემი ვერცხლის სასმისი კი უმცროსს ჩაუდე ტომარაში მარცვლეულის ფულთან ერთად“. მანაც ისე გააკეთა, როგორც იოსებმა უთხრა.+
3 გათენებისას გაუშვეს ის კაცები+ თავიანთი ვირებით.
4 გავიდნენ ქალაქიდან. შორს არ იყვნენ წასულები, როცა იოსებმა თავის სახლზე დაყენებულ კაცს უთხრა: «ადექი! დაედევნე იმ კაცებს, დაეწიე და უთხარი: „რატომ გადაგვიხადეთ სიკეთე ბოროტებით?+
5 ეს ხომ ჩემი ბატონის სასმისია, რითაც ზუსტად მისნობს?!+ ცუდად მოიქეცით“».
6 ისიც დაეწია მათ და უთხრა ეს სიტყვები.
7 მათ მიუგეს: „რატომ ამბობს ჩვენი ბატონი ასეთ სიტყვებს? არ იზამდნენ ამას შენი მსახურები.
8 ჩვენ ხომ ქანაანის მიწიდან უკან წამოვიღეთ ჩვენს ტომრებში ნაპოვნი ფული.+ როგორღა მოვიპარავდით ვერცხლს ან ოქროს შენი ბატონის სახლიდან?+
9 მოკვდეს შენი მონებიდან იგი, ვისაც ის აღმოაჩნდება, და ჩვენც ჩვენი ბატონის მონები გავხდებით“.+
10 მან თქვა: „თქვენი სიტყვისამებრ იყოს.+ ვისაც ის აღმოაჩნდება, ჩემი მონა გახდება,+ დანარჩენები კი უდანაშაულოები იქნებით“.
11 სწრაფად ჩამოიღეს თავ-თავიანთი ტომრები და გახსნა თითოეულმა თავისი.
12 საგულდაგულოდ დაიწყო მან ძებნა; უფროსით დაიწყო და უმცროსით დაამთავრა. ბოლოს ის სასმისი ბენიამინის ტომარაში იპოვა.+
13 შემოიხიეს მოსასხამები,+ ისევ აჰკიდეს ტვირთი თავ-თავიანთ ვირებს და ქალაქში დაბრუნდნენ.
14 შევიდნენ იუდა+ და მისი ძმები იოსების სახლში. ის ჯერ კიდევ იქ იყო; და დაემხვნენ მიწაზე მის წინაშე.+
15 იოსებმა უთხრა მათ: „ეს რა ჩაიდინეთ?! არ იცოდით, რომ ჩემნაირი კაცი ზუსტად მისნობს?!“+
16 იუდამ მიუგო: „რაღა ვუპასუხოთ ჩვენს ბატონს?! რა ვთქვათ, როგორ დავამტკიცოთ ჩვენი სიმართლე?!+ ჭეშმარიტმა ღმერთმა გამოააშკარავა შენი მონების დანაშაული.+ ჩვენი ბატონის მონები ვართ+ ჩვენც და ისიც, ვისაც სასმისი აღმოაჩნდა!“
17 მან თქვა: „ამას ვერ ვიზამ!+ ის გახდება ჩემი მონა, ვისაც სასმისი აღმოაჩნდა,+ დანარჩენები კი მშვიდობით წადით მამათქვენთან“.+
18 მივიდა მასთან იუდა და სთხოვა: «გევედრები, ჩემო ბატონო, ათქმევინე სიტყვა შენს მონას და მოისმინოს ჩემმა ბატონმა;+ ნუ აენთება შენი რისხვა+ შენს მონაზე, რადგან ფარაონის ტოლი კაცი ხარ.+
19 ჩემმა ბატონმა ჰკითხა თავის მონებს, მამა ან ძმა თუ გყავთო.
20 ჩვენ მივუგეთ ჩვენს ბატონს: „გვყავს მოხუცებული მამა, რომელსაც ჰყავს სიბერის შვილი, ყველაზე უმცროსი.+ მაგრამ მისი ძმა მკვდარია და ისღა დარჩა მისი დედისგან;+ მამას გამორჩეულად უყვარს იგი“.
21 შემდეგ შენ უთხარი შენს მონებს, ჩამომიყვანეთ, რომ თვალით ვნახოო.+
22 ჩვენ კი მივუგეთ ჩვენს ბატონს: „ყმაწვილი ვერ დატოვებს მამამისს. თუ დატოვებს, მოკვდება მამამისი“.+
23 შემდეგ შენ უთხარი შენს მონებს, თუ არ ჩამოიყვანთ თქვენს უმცროს ძმას, ვეღარ იხილავთო ჩემს სახეს.+
24 მივედით მამაჩვენთან, შენს მონასთან, და გადავეცით ჩვენი ბატონის სიტყვები.
25 მამაჩვენმა გვითხრა: „დაბრუნდით, ცოტა საკვები კიდევ გვიყიდეთ“.+
26 მაგრამ ჩვენ მივუგეთ: „ვერ წავალთ, თუ ჩვენი უმცროსი ძმა ჩვენთან ერთად არ წამოვა, რადგან ვერ ვიხილავთ იმ კაცის სახეს, თუ ჩვენი უმცროსი ძმა ჩვენთან ერთად არ იქნება“.+
27 მამაჩვენმა კი, შენმა მონამ, გვითხრა: „კარგად იცით, რომ ჩემმა ცოლმა მხოლოდ ორი ვაჟი გამიჩინა.+
28 ერთი წავიდა ჩემგან და ვთქვი, უეჭველად ნაფლეთებად არის-მეთქი ქცეული,+ და დღემდე არ მინახავს.
29 თუ ამასაც წაიყვანთ და რაიმე უბედურება შეემთხვევა, სამარეში*+ ჭაღარას ჩამიყვანთ, გაუბედურებულს“.
30 ახლა კი, როცა ჩავალ შენს მსახურთან, მამაჩემთან, ყმაწვილის გარეშე, რომლის სულიც შეკრულია მის სულთან,+
31 და როგორც კი დაინახავს, რომ ყმაწვილი იქ არ იქნება, მოკვდება იგი და შენი მონები შენს მონას, მამაჩვენს, მწუხარებით ჩაიყვანენ ჭაღარას სამარეში*.
32 შენი მონა თავდებად+ დაუდგა ყმაწვილს, როცა მამამისისგან მოდიოდა, და უთხრა: „თუ უკან არ ჩამოგიყვანე, სამუდამოდ ვიქნები დამნაშავე მამაჩემის წინაშე“.+
33 ამიტომ, გთხოვ, ჩემო ბატონო, ამ ყმაწვილის მაგივრად მე ვიქნები შენი მონა, რათა ის თავის ძმებთან ერთად წავიდეს.+
34 როგორ მივიდე მამაჩემთან ამ ყმაწვილის გარეშე და ვუყურო მამაჩემის უბედურებას?!»+
