ესაია 41:1—29
41 „დადუმდით და მომისმინეთ, კუნძულებო*!+ ძალა განიახლონ ერებმა;+ მომიახლოვდნენ+ და მაშინ ილაპარაკონ. გასასამართლებლად+ შევიკრიბოთ.
2 ვინ აღძრა ის მზის ამოსავლიდან?+ ვინ მოუხმო მას თავის ფეხებთან სიმართლით, რომ მიეყვანა მის წინაშე ხალხები და დაემორჩილებინა მეფეები?+ ვინ მისცა ისინი მის მახვილს გასაცამტვერებლად, ისე რომ ნამჯასავით გახვეტა მისმა მშვილდმა ისინი?+
3 ვინ დაედევნა მათ? მშვიდობიანად ვინ ჩაიარა იმ გზაზე, რომლითაც არ მოსულა?
4 ვინ მოიმოქმედა+ და ვინ გააკეთა ეს? ვინ მოუხმო თაობებს დასაწყისიდან?+
მე, იეჰოვამ, პირველმა.+ მათთვისაც იგივე ვიქნები, ვინც ბოლოს გაჩნდება!“+
5 კუნძულებმა+ დაინახეს და შეშინდნენ. შიშისაგან აკანკალდნენ დედამიწის კიდეები.+ მოახლოვდნენ და მოვიდნენ ისინი.
6 თითოეული ეხმარებოდა თავის მეგობარს და ეუბნებოდა თავის ძმას: „გამაგრდი!“+
7 ხელოსანი მჭედელს ამაგრებდა,+ უროთი გამსწორებელი — გრდემლზე ჩაქუჩის დამრტყმელს და შედუღებულზე ეუბნებოდა, კარგიაო. ბოლოს ლურსმნებით ამაგრებდნენ მას, რომ არ მორყეულიყო.+
8 „შენ კი, ისრაელო, ჩემი მსახური ხარ,+ იაკობ, ჩემო ამორჩეულო,+ ჩემი მეგობრის,+ აბრაამის შთამომავალო;+
9 დედამიწის კიდეებიდან წამოგიყვანე+ და მისი შორეული მხარეებიდან მოგიხმე.+ გითხარი, ჩემი მსახური ხარ,+ მე ამოგარჩიე+ და არ უარგყოფ-მეთქი.+
10 ნუ გეშინია, რადგან შენთანა ვარ.+ აქეთ-იქით ნუ იყურები, რადგან შენი ღმერთი ვარ.+ მე გაგამაგრებ.+ მე დაგეხმარები.+ ჩემი სიმართლის+ მარჯვენას+ ჩაგჭიდებ.
11 აი, შერცხვება და დამცირდება ყველა, ვინც შენზეა განრისხებული.+ არარაობად იქცევიან და დაიღუპებიან ისინი, ვინც შენ გედავებიან.+
12 ძებნას დაუწყებ, მაგრამ ვერ იპოვი შენთან შემბრძოლებელს.+ არარსებულად და არარაობად+ იქცევიან ისინი, ვინც გეომებიან,
13 რადგან მე, იეჰოვას, შენს ღმერთს, მიჭირავს შენი მარჯვენა+ და გეუბნები: ნუ გეშინია,+ მე დაგეხმარები.+
14 ნუ გეშინია, მატლო+ იაკობ, ისრაელის ხალხო!+ მე დაგეხმარები, — ამბობს იეჰოვა, შენი გამომსყიდველი,+ ისრაელის წმინდა. —
15 აი, კევრად გაქციე,+ ახალ კევრად, რომელსაც ორპირი კბილები აქვს. შენ გალეწავ და შემუსრავ მთებს, ბზედ აქცევ გორებს.+
16 გაანიავებ+ მათ, ქარი წაიღებს,+ ქარიშხალი გაფანტავს მათ სხვადასხვა მხარეს.+ გაიხარებ იეჰოვათი.+ ისრაელის წმინდით იამაყებ“.+
17 „წყალს ეძებენ დაჩაგრულები და საწყლები,+ მაგრამ არსად არის. ენა გაუშრათ+ წყურვილისგან.+ მე, იეჰოვა, ვუპასუხებ მათ.+ მე, ისრაელის ღმერთი, არ მივატოვებ მათ.+
18 შიშველ გორებზე მდინარეებს გადმოვაჩქეფებ, ველებზე — წყაროებს.+ უდაბნოს ლერწმიან ტბორად ვაქცევ, უწყლო მიწას — წყლის სათავედ.+
19 უდაბნოში დავრგავ კედარს, აკაციას, მირტსა და ზეთის ხეს.+ ხრიოკზე დავრგავ ღვიას და მასთან ერთად იფანსა და კვიპაროსს,+
20 რათა ხალხმა იხილოს, გაიგოს, დაიჯეროს და ჩასწვდეს, რომ იეჰოვას ხელმა გააკეთა ეს, ისრაელის წმინდამ შექმნა ეს“.+
21 „წარმოადგინეთ თქვენი სარჩელი,+ — ამბობს იეჰოვა. — წარმოადგინეთ თქვენი მტკიცებები,+ — ამბობს იაკობის მეფე.+ —
22 მოდით და გვითხარით ის, რაც უნდა მოხდეს. გვითხარით, რაც თავდაპირველად იყო, რათა გულში ჩავიბეჭდოთ და ვიცოდეთ მომავალი. ან გაგვაგებინეთ რაც უნდა მოხდეს.+
23 გვითხარით, რა მოხდება შემდეგ, რათა ვიცოდეთ, რომ ღმერთები ხართ.+ ან კარგი აკეთეთ, ან ცუდი, რომ დავაკვირდეთ და დავინახოთ.+
24 აი, არარსებული ხართ+ და თქვენი მიღწევა არარაობაა. საძაგელია თქვენი ამომრჩეველი.+
25 ვიღაც აღვძარი ჩრდილოეთიდან და მოვა.+ მზის ამოსავლიდან+ მოუხმობს ჩემს სახელს. მოვა და გათელავს მმართველებს,+ როგორც მეთუნე ზელს სველ თიხას.
26 ვინ რა თქვა დასაწყისში, რომ ვიცოდეთ, ან წარსულში, ვისზეც შეიძლებოდა გვეთქვა, ის მართალიაო?+ ნამდვილად არავის უთქვამს. ნამდვილად არავის გაუგებინებია. ნამდვილად არავის გაუგია თქვენი ნათქვამი“.+
27 ის, ვინც პირველია, ეუბნება სიონს: „აი ისინი!“,+ იერუსალიმს მივცემ მახარობელს.+
28 ვუყურებდი და არსად იყო ადამიანი, არავინ იყო მრჩეველი.+ ვეკითხებოდი, რომ ეპასუხათ.
29 აი, ყოველი მათგანი არარსებულია. არარაობაა მათი საქმეები. ქარი და არარაობაა მათი ქანდაკებები.+
სქოლიოები
^ ან სანაპიროებო (ხმელთაშუა ზღვისა).
