იერემია 14:1—22
14 აი იეჰოვას ეს სიტყვა გამოეცხადა იერემიას გვალვაზე:+
2 გლოვობს იუდა,+ დაცარიელებულია მისი კარიბჭეები.+ მწუხარებისგან მიწამდე დახრილან ისინი,+ ცას სწვდება იერუსალიმის ყვირილი.+
3 მათი დიდებულები წყალზე გზავნიან მსახურებს.+ მიდიან ისინი წყალსატევებთან, მაგრამ წყალს ვერ პოულობენ,+ ცარიელი ჭურჭლებით ბრუნდებიან. შერცხვენილნი+ და იმედგაცრუებულნი არიან, თავებს იფარავენ.+
4 წვიმა არ მოდის ქვეყანაში, დასკდა მიწა,+ შერცხვენილნი არიან მიწათმოქმედნი, თავებს იფარავენ.+
5 იგებს ფურირემი მინდორში, მაგრამ ტოვებს თავის ნაშიერს, რადგან არ არის ქორფა ბალახი.
6 ზებრები+ შიშველ გორებზე გაჩერებულან, ტურებივით ყლაპავენ ქარს, თვალები დაბინდვიათ უბალახობით.+
7 ჩვენ წინააღმდეგ რომც ამოწმებდეს ჩვენი დანაშაული, იეჰოვა, შენი სახელისთვის იმოქმედე,+ რადგან ბევრ რამეს ჩავდივართ ორგულობით,+ შენ გცოდავთ!+
8 ო, ისრაელის იმედო+ და მხსნელო+ გასაჭირის დროს,+ რატომ დაემსგავსე ხიზანს ამ მიწაზე და მგზავრს, ღამის გასათევად გაჩერებულს?+
9 რატომ დაემსგავსე გაოგნებულ კაცს ან ისეთ კაცს, რომელიც ძლიერია, მაგრამ შველა არ შეუძლია?+ შენ მაინც ჩვენ შორის ხარ,+ იეჰოვა, და შენი სახელით ვიწოდებით.+ ნუ მიგვატოვებ!
10 აი რას ამბობს იეჰოვა ამ ხალხზე: „უყვართ ხეტიალი,+ ფეხს არ აჩერებენ;+ ამიტომაც არ მოსწონს იეჰოვას ისინი.+ ემახსოვრება მას მათი დანაშაული და მოჰკითხავს მათ ცოდვებს“.+
11 კვლავ მითხრა იეჰოვამ: „არ ილოცო ამ ხალხის სასიკეთოდ!+
12 არ ვისმენ მათ მუდარას, როცა მარხულობენ,+ არ მსიამოვნებს, როცა მთლიანად დასაწვავი შესაწირავი და მარცვლეული შესაწირავი მოაქვთ;+ მახვილით, შიმშილითა და ჭირით გავწყვეტ მათ“.+
13 მე მივუგე: „ო, უზენაესო უფალო იეჰოვა! წინასწარმეტყველები ეუბნებიან მათ, რომ არ იხილავენ მახვილს, არ იშიმშილებენ, და შენ მისცემ მათ ნამდვილ მშვიდობას ამ ადგილზე“.+
14 მითხრა იეჰოვამ: «სიცრუეს წინასწარმეტყველებენ წინასწარმეტყველები ჩემი სახელით.+ მე არ გამიგზავნია ისინი, არც არაფერი მიბრძანებია მათთვის, არც კი დავლაპარაკებივარ.+ ცრუ ხილვებს, მკითხაობას, ფუჭ სიტყვებსა+ და თავიანთი გულის მზაკვრობას გადმოგცემენ, როგორც წინასწარმეტყველებას.+
15 ამიტომ, აი რას ამბობს იეჰოვა წინასწარმეტყველებზე, რომლებიც ჩემი სახელით წინასწარმეტყველებენ, მაგრამ მე არ გამიგზავნია, და რომლებიც ამბობენ, არც მახვილი გაივლის და არც შიმშილი იქნებაო ამ მიწაზე: „მახვილითა და შიმშილით მოეღებათ ბოლო ამ წინასწარმეტყველებს.+
16 ის ხალხი, რომელსაც უწინასწარმეტყველებენ, იერუსალიმის ქუჩებში გადაიყრება შიმშილისა და მახვილის გამო, და არავინ დამარხავს მათ, მათ ცოლებს, ვაჟებსა და ასულებს.+ თავს დავატეხ მათივე უბედურებას“.+
17 უთხარი მათ ეს სიტყვა: „დღე და ღამე განუწყვეტლივ ცრემლად იღვრებოდეს ჩემი თვალები,+ რადგან დიდი დაცემით, მეტისმეტად მტკივნეული დარტყმით+ დაეცა ქალწული, ჩემი ხალხის ასული.+
18 მინდორში გავალ და, აი, მახვილით დახოცილნი!+ ქალაქში შევალ და, აი, შიმშილით დასნეულებულები!+ უცხო ქვეყნისკენ მიეხეტებიან წინასწარმეტყველიცა და მღვდელიც“».+
19 ნუთუ საბოლოოდ უარყავი იუდა?!+ ნუთუ სიონიც კი შეიზიზღა შენმა სულმა?!+ რატომ დაგვკარი ისე, რომ ვეღარ ვიკურნებით?+ მშვიდობის იმედი გვქონდა, მაგრამ კარგი არაფერი მომხდარა; იმედი გვქონდა, რომ დადგებოდა განკურნების დრო, მაგრამ, აი, ძლიერი შიში!+
20 ვაღიარებთ, იეჰოვა, ჩვენს ბოროტებას და ჩვენი მამა-პაპის დანაშაულს,+ რადგან გცოდავთ.+
21 ნუ უგულებელგვყოფ შენი სახელის გულისთვის,+ ნუ მოიძულებ შენს დიდებულ ტახტს.+ გახსოვდეს ჩვენთან დადებული შეთანხმება, ნუ დაარღვევ მას.+
22 თუ არის ხალხთა უსარგებლო კერპებს+ შორის წვიმის მომყვანი?! განა ცა თავისით იძლევა შხაპუნა წვიმას?!+ განა შენით არა, იეჰოვა, ჩვენო ღმერთო?!+ შენი იმედი გვაქვს, რადგან შენგან არის ეს ყოველივე.+
