იერემია 2:1—37
2 კვლავ გამომეცხადა იეჰოვას სიტყვა:+
2 «წადი, ყურში ჩასძახე იერუსალიმს და უთხარი, აი რას ამბობს-თქო იეჰოვა:+ „კარგად მახსოვს ახალგაზრდობისას გამოვლენილი შენი სიკეთე*,+ შენი სიყვარული, როცა დანიშნული იყავი+ და უნდა გათხოვილიყავი, მახსოვს, როგორ დამყვებოდი უდაბნოში, მიწაზე, რომელზეც არაფერი დათესილა.+
3 წმინდა იყო ისრაელი იეჰოვასთვის,+ ის იყო პირველი მოსავალი მისთვის“.+ ვინც კი ეცდებოდა მის შთანთქმას, დამნაშავე გახდებოდა,+ უბედურება დაატყდებოდა თავს, — თქვა იეჰოვამ».+
4 ისმინეთ იეჰოვას სიტყვა, იაკობის სახლო+ და ისრაელის სახლის ყველა საგვარეულოვ!+
5 აი რას ამბობს იეჰოვა: «რა უსამართლობა ნახეს ჩემში თქვენმა მამებმა,+ რომ დამშორდნენ,+ უსარგებლო კერპებს გაჰყვნენ+ და თავადაც უსარგებლონი გახდნენ?!+
6 არ თქვეს: „სად არის იეჰოვა, რომელმაც გამოგვიყვანა ეგვიპტის მიწიდან+ და გვატარა უდაბნოში — უკაცრიელი ველებისა+ და ორმოების, უწყლობისა+ და უკუნი სიბნელის+ მიწაზე, რომელზეც კაციშვილს არ გაუვლია და არ უცხოვრია?“
7 ბოლოს მიგიყვანეთ ბაღნარის მიწაზე, რომ გეჭამათ მისი ნაყოფი და მისი დოვლათი.+ მაგრამ თქვენ მიხვედით იქ, წაბილწეთ ჩემი მიწა და სისაძაგლედ+ აქციეთ ჩემი მემკვიდრეობა.
8 არ უთქვამთ მღვდლებს, სად არისო იეჰოვა.+ არ მიცნობდნენ ისინი,+ ვისაც კანონი ჰქონდა მინდობილი; მწყემსები მცოდავდნენ+ და წინასწარმეტყველებიც კი ბაალის სახელით წინასწარმეტყველებდნენ,+ მისდევდნენ მათ, ვისაც სარგებლობის მოტანა არ შეეძლო.+
9 ამიტომ შეგედავებით,+ — ამბობს იეჰოვა, — და თქვენი ვაჟების ვაჟებსაც შევედავები.+
10 გადადით ქითიმის+ ზღვისპირეთში და ნახეთ. ხალხი გააგზავნეთ კედარში,+ დაუკვირდით და ნახეთ, თუ ხდება ამის მსგავსი რამ.+
11 განა ცვლის რომელიმე ერი თავის ღმერთებს+ მათში, რომლებიც ღმერთები არ არიან?!+ ჩემი ხალხი კი ცვლის ჩემს დიდებას იმაში, რაც უსარგებლოა.+
12 განცვიფრებულებმა შეხედეთ ამას, ცანო, და შიშისგან აცახცახდით, — ამბობს იეჰოვა,+ —
13 რადგან ორ ცუდ რამეს აკეთებს ჩემი ხალხი: მტოვებს მე,+ ცოცხალი წყლის წყაროს,+ რათა ამოთხაროს თავისთვის ჭები, დაბზარული ჭები, წყალს რომ ვერ იკავებს.
14 განა მოსამსახურეა+ ისრაელი ან სახლში დაბადებული მონა?! რატომ იძარცვება ის?
15 დაჰღრიალებენ მას ფაფრიანი ლომები,+ ხმას გამოსცემენ.+ გამაოგნებელი გახადეს მისი მიწა. იწვის მისი ქალაქები და აღარავინ ცხოვრობს იქ.+
16 ნოფისა+ და თახფენესის+ ძეებიც კი შენს თხემზე იკვებებოდნენ.+
17 განა ეს არ დამართე საკუთარ თავს, როცა მიატოვე იეჰოვა, შენი ღმერთი,+ იმ დროს, როცა გზაზე გატარებდა?!+
18 რად გინდა ახლა ეგვიპტის+ გზაზე ყოფნა და შიხორის+ წყლის სმა? რად გინდა ასურეთის+ გზაზე ყოფნა და მდინარის* წყლის სმა?
19 შენმა ბოროტებამ უნდა მიგითითოს დანაშაულზე+ და შენმა ორგულობამ უნდა გამხილოს.+ იცოდე და ნახე, რომ ცუდი და მწარეა+ იეჰოვას, შენი ღვთის, მიტოვება. არა გაქვს ჩემდამი შიში,+ — ამბობს უზენაესი+ უფალი, ლაშქართა* ღმერთი იეჰოვა.
20 დიდი ხნის წინათ დავლეწე შენი უღელი,+ დავწყვიტე შენი აპეურები; შენ კი თქვი, არ გემსახურებიო, რადგან ყველა მაღალ გორაზე და ყველა ფოთოლხშირი ხის+ ქვეშ იყავი გაშხლართული+ და მეძაობდი.+
21 მე კი დარგული მყავდი, როგორც საუკეთესო წითელი ვაზი,+ ჭეშმარიტი თესლი. როგორ გადამექეცი გადაჯიშებულ უცხო ვაზად?!+
22 ტუტეშიც რომ დაიბანო და ნაცარტუტიც+ რომ არ დაიშურო, შენი დანაშაული მაინც ლაქად დარჩება ჩემ წინაშე,+ — ამბობს უზენაესი უფალი იეჰოვა.
23 როგორ იტყვი, თავს არ ვიუწმინდურებ,+ ბაალებს არ დავყვებიო?!+ ნახე შენი გზა ველზე,+ შეხედე, რას აკეთებ. აქეთ-იქით უმიზნოდ დარბის თავის გზებზე სწრაფი დედალი აქლემი;
24 უდაბნოს შეჩვეული ზებრა+ თავისი სულის ვნებით ღრმად ისუნთქავს ქარს.+ ვინ მოაბრუნებს მას, როცა დაწყვილების დრო დაუდგება?! მის მძებნელთაგან არავინ დაიღლება. მაშინ იპოვიან მას, როცა დადგება მისი თვე.
25 ფეხს ნუ გაიშიშვლებ და ყელს ნუ გაიშრობ.+ შენ კი ამბობ: არაფერი გამოვა!+ შემიყვარდა უცხოები,+ მათ გავყვებიო.+
26 როგორც ქურდს რცხვენია, როცა წაასწრებენ, ასევე რცხვენიათ ისრაელის სახლის მკვიდრებსაც, რცხვენიათ მათ,+ მათ მეფეებს, მთავრებს, მღვდლებსა და წინასწარმეტყველებს.+
27 ხეს ეუბნებიან, მამაჩემი ხარო+ და ქვას — შენ გამაჩინეო, მე კი ზურგს მაქცევენ, სახით არ ტრიალდებიან ჩემკენ,+ უბედურების დროს კი მეტყვიან, ადექი და გვიშველეო!+
28 სად არიან შენი ღმერთები, შენთვის რომ გაიკეთე?+ ადგნენ, თუკი შეუძლიათ შენი შველა უბედურების დროს.+ რამდენი ქალაქიც გაქვს, იმდენი ღმერთი გყავს, იუდა.+
29 რატომ მედავებით?+ რატომ მცოდავთ ყველა?+ — ამბობს იეჰოვა. —
30 უშედეგოდ დავკარი თქვენს ვაჟებს,+ მაინც არ ისწავლეს ჭკუა.+ როგორც ლომი სპობს, ისე თქვენი მახვილი შთანთქავს თქვენს წინასწარმეტყველებს.+
31 თაობავ, დაუკვირდი იეჰოვას სიტყვას.+
ნუთუ უდაბნოდ ან წყვდიადის მიწად ვიქეცი ისრაელისთვის?!+ რატომ ამბობს ჩემი ხალხი, სადაც გვინდა, იქ ვივლით, შენთან აღარ მოვალთო?+
32 განა დაივიწყებს ქალწული თავის სამკაულებს ან პატარძალი — თავის სარტყელს?! ჩემს ხალხს კი დიდი ხანია დავიწყებული ვყავარ.+
33 ქალო, გულდასმით რატომ იმზადებ გზას სიყვარულის საძებრად? ამის გამო გაწაფე შენი გზები ბოროტი საქმეებისთვის.+
34 შენი ტანსაცმლის კალთებზე უდანაშაულო ღარიბი ხალხის*+ სისხლია;+ მაშინ კი არ მიპოვია ის, როცა სახლს ტეხდი, ის შენი ტანსაცმლის კალთებზეა.+
35 შენ კი ამბობ: უდანაშაულო ვარ, ამცდაო მისი რისხვა.+
შეგედავები, რომ ამბობ, არ ვცოდავო.+
36 რატომ არაფრად აგდებ იმას, რომ გზას იცვლი?+ ისევე შერცხვები ეგვიპტის გამო,+ როგორც ასურეთის გამო შერცხვი.+
37 ამიტომ წახვალ თავზე ხელებდადებული,+ რადგან უარყოფს იეჰოვა მათ, ვისზეც იმედებს ამყარებ, და ხელს ვერ გაგიმართავენ ისინი».
სქოლიოები
^ ანუ ერთგული სიყვარული. ებრაულად ხესედ, რაც ნიშნავს სიყვარულით გამოვლენილ სიკეთეს.
^ ანუ ევფრატის.
^ იგივე ცაბაოთი.
^ სიტყვასიტყვით — ხალხის სულების სისხლი. ებრაულად ნეფეშ. იხილეთ დანართი 2ა.
