იობი 37:1—24
37 «ძგერას მიწყებს გული+ ამის გამოდა საგულიდან მივარდება.
2 ხალხო, მოუსმინეთ მის მქუხარე ხმას+და მისი პირიდან გამომავალ გრგვინვას.
3 მთელ ცისქვეშეთში უშვებს მასდა ელვას+ დედამიწის კიდეებს აწვდენს.
4 შემდეგ მჭექარე ხმა ისმის,თავის აღმატებულ+ ხმას აქუხებს+და არ აკავებს მას, როცა გამოსცემს.+
5 საოცრად ქუხს ღმერთი თავისი ხმით,+დიდებულ და ჩვენთვის ჩაუწვდომელ საქმეებს აკეთებს.+
6 თოვლს ეუბნება: „დაეშვი მიწისკენ“,+იმავეს ეუბნება თავსხმასაც და ძლიერ კოკისპირულ წვიმასაც.+
7 ყოველ კაცს ბეჭედს ასვამს ხელზე,რომ ყველა მოკვდავმა იცოდეს მისი საქმე.
8 მიდის მხეცი ჩასასაფრებლად,თავის სამალავში ბინადრობს.+
9 შიდა ოთახიდან+ მოდის ქარიშხალიდა ჩრდილოეთიდან უბერავს სიცივე.+
10 ღვთის სუნთქვა წარმოქმნის ყინულს+და წყალი სივრცეშია შეკავებული*.+
11 ღრუბელს სინოტივით ამძიმებსდა მისი სინათლე+ ფანტავს ღრუბლებს.
12 ისინი მისი ხელმძღვანელობით ბრუნავენ თავიანთი საქმის შესასრულებლად,საითკენაც არ უნდა უბრძანოს+ ნაყოფიერი მიწის პირზე.
13 გასაჯოხად+ იქნება ეს თუ მიწისთვის,+ან კიდევ სიკეთისთვის*,+ იგი შედეგს გამოაღებინებს.
14 ყური დაუგდე ამას, იობ,გაჩერდი და დაუკვირდი ღვთის საოცარ საქმეებს.+
15 იცი, როდის მისცა მათ ბრძანება+და როდის გამოანათებინა თავის ღრუბელს?
16 იცი, როგორ ჩერდებიან ღრუბლები,+სრულყოფილი ცოდნის მფლობელის საოცარი საქმეები?+
17 როგორ ცხელდება შენი ტანსაცმელი,როცა მიწას სამხრეთის ქარი აწყნარებს?+
18 შეგიძლია მასთან ერთად გამოჭედო ცა+ისეთივე მაგარი, როგორიც ჩამოსხმული სარკეა?
19 გვითხარი, რა ვუთხრათ მას,ვერ ვპოულობთ სიტყვებს სიბნელის გამო.
20 უნდა ემცნოს მას, რომ ლაპარაკი მსურს?განა უთქვამს ვინმეს, რომ ეს ეუწყება მას?+
21 სინამდვილეში ვერ ხედავენ ისინი სინათლეს.ის კაშკაშებს ცაში,როცა გადაივლის ქარი და წმენდს ცას.
22 ჩრდილოეთიდან ოქროს სიდიადე მოდის.შიშის მომგვრელია ღვთის დიდება;+
23 ჩვენ კი არ შეგვიცნია ყოვლისშემძლე.+აღმატებულია იგი ძლიერებით+და არ დააკნინებს+ სამართლიანობასა+ და უხვ სიმართლეს.+
24 ამიტომაც ეშინოდეს ხალხს მისი.+იგი არაფრად აგდებს მათ, ვისაც თავი ბრძენი ჰგონია».+
