ლუკა 10:1—42
10 ამის შემდეგ უფალმა სამოცდაათი+ ამოარჩია და წინასწარ გაგზავნა ორ-ორი+ ყველა იმ ქალაქსა და ადგილას, სადაც თვითონ აპირებდა წასვლას.
2 უთხრა მათ: «სამკალი+ მართლაც ბევრია, მუშები+ კი ცოტანი არიან. ამიტომ ევედრეთ+ სამკლის ბატონს, მუშები+ გამოგზავნოს თავის სამკალში.
3 წადით, გგზავნით როგორც ბატკნებს+ მგლებში.
4 ნუ წაიღებთ ნურც ქისას,+ ნურც საგზლის აბგას, ნურც სანდლებს და მისალმებისას ნურავის გადაეხვევით+ გზაში.
5 სახლში შესვლისას თქვით: „მშვიდობა ამ სახლს“.+
6 თუ იქნება იქ მშვიდობის მეგობარი, თქვენი მშვიდობა მასთან დარჩება,+ თუ არადა, თქვენვე დაგიბრუნდებათ.+
7 დარჩით იმ სახლში,+ ჭამეთ და სვით, რასაც შემოგთავაზებენ,+ რადგან მუშა გასამრჯელოს ღირსია.+ ერთი სახლიდან მეორეში ნუ გადახვალთ.+
8 რომელ ქალაქშიც შეხვალთ და მიგიღებენ, ჭამეთ, რასაც წინ დაგიდებენ,
9 განკურნეთ+ ავადმყოფები და უთხარით ყველას, ღვთის სამეფო+ მოგიახლოვდათ-თქო.
10 ხოლო რომელ ქალაქშიც შეხვალთ და არ მიგიღებენ,+ მთავარ ქუჩებში გადით და თქვით:
11 „თქვენი ქალაქის მტვერს, რომელიც ფეხებზე აგვეკრო, ვიბერტყავთ თქვენ წინაშე,+ მაგრამ გახსოვდეთ, რომ მოახლოებულია ღვთის სამეფო“.
12 გეუბნებით: სოდომისთვის+ უფრო ადვილი ასატანი იქნება ის დღე, ვიდრე იმ ქალაქისთვის.
13 ვაი შენ, ქორაზინო!+ ვაი შენ, ბეთსაიდა!+ ტვიროსსა და სიდონში რომ მომხდარიყო ის სასწაულები, რომლებიც თქვენთან მოხდა, ისინი დიდი ხნის წინათ მოინანიებდნენ ჯვალოსა და ნაცარში.+
14 ამიტომ გასამართლება ტვიროსისა და სიდონისთვის უფრო ადვილი ასატანი იქნება, ვიდრე თქვენთვის.+
15 შენ კი, კაპერნაუმო, განა ცამდე ამაღლდები?+ სამარეში*+ ჩახვალ!
16 ვინც თქვენ გისმენთ,+ მეც მისმენს, ხოლო ვინც თქვენ არაფრად გაგდებთ, მეც არაფრად მაგდებს. უფრო მეტიც: ვინც მე არაფრად მაგდებს, ის ჩემს გამომგზავნელსაც არაფრად აგდებს».+
17 ის სამოცდაათი მოწაფე გახარებული დაბრუნდა. „უფალო, შენი სახელის ხსენებაზე დემონებიც კი გვემორჩილებიან“,+ — ამბობდნენ ისინი.
18 იესომ უთხრა მათ: „დავინახე, სატანა ელვასავით ჩამოვარდა+ ციდან.
19 ძალაუფლება მოგეცით, რომ ფეხით გათელოთ გველები+ და მორიელები+ და მტრის ყოველი ძალა+ დათრგუნოთ, თქვენ კი ვერაფერი გავნებთ.
20 მაგრამ ის კი ნუ გიხარიათ, რომ სულები გემორჩილებიან, არამედ ის გიხაროდეთ, რომ თქვენი სახელები+ ზეცაში ჩაიწერა“.
21 მაშინ იესომ დიდად გაიხარა+ წმინდა სულით და თქვა: „ყველას წინაშე გაქებ, მამა, ცისა და დედამიწის უფალო, რადგან ბრძენებსა+ და ჭკვიანებს დაუფარე ეს ყოველივე და ჩვილებს გაუმჟღავნე. დიახ, მამა, რადგან ასე იყო მოსაწონი შენთვის.
22 ყველაფერი მამაჩემმა გადმომცა.+ არავინ იცის, ვინ არის ძე, გარდა მამისა.+ ასევე, არავინ იცის, ვინ არის მამა, გარდა ძისა+ და იმისა, ვისაც ძეს სურს, რომ გაუმჟღავნოს“.
23 შემდეგ მოწაფეებს მიუბრუნდა და უთხრა: „ბედნიერნი არიან ისინი, რომელთა თვალებიც იმას ხედავენ, რასაც თქვენ ხედავთ,+
24 რადგან გეუბნებით: ბევრ წინასწარმეტყველსა და მეფეს სურდა ეხილა+ ის, რასაც თქვენ ხედავთ, და მოესმინა ის, რასაც თქვენ ისმენთ, მაგრამ არ უხილავთ და არ მოუსმენიათ“.
25 მაშინ წამოდგა ვიღაც კანონის მცოდნე+ და გამოსაცდელად ჰკითხა: „მოძღვარო, რა უნდა გავაკეთო, რომ მარადიული სიცოცხლე დავიმკვიდრო?“+
26 მან ჰკითხა: „კანონში რა წერია?+ რას კითხულობ?“
27 მან უპასუხა: «„გიყვარდეს იეჰოვა, შენი ღმერთი, მთელი გულით, მთელი სულით*, მთელი ძალითა და მთელი გონებით“+ და „გიყვარდეს მოყვასი საკუთარი თავივით“».+
28 იესომ უთხრა: „სწორია. ასე მოიქეცი და სიცოცხლეს მიიღებ“.+
29 მაგრამ მას თავის გამართლება უნდოდა და იესოს ჰკითხა: „კი მაგრამ, ვინ არის ჩემი მოყვასი?“+
30 იესომ მიუგო: „ერთი კაცი იერუსალიმიდან იერიხონში მიდიოდა და ყაჩაღებს ჩაუვარდა ხელში. ტანსაცმელი გახადეს, სცემეს, წავიდნენ და ცოცხალმკვდარი დატოვეს.
31 შემთხვევით იმ გზაზე ერთმა მღვდელმა ჩაიარა, დაინახა იგი და გზის მეორე მხარეს გადავიდა.+
32 იმ ადგილას ლევიანმაც ჩაიარა და, როცა დაინახა, ისიც გზის მეორე მხარეს გადავიდა.+
33 მაგრამ გზად მიმავალმა ერთმა სამარიელმა+ დაინახა იგი და გული დაეწვა.
34 მივიდა, ჭრილობები შეუხვია, ზეთი და ღვინო დაასხა,+ თავის პირუტყვზე შესვა ის კაცი, სასტუმროში მიიყვანა და მოუარა.
35 მეორე დღეს ამოიღო ორი დინარი, სასტუმროს პატრონს მისცა და უთხრა: ამ კაცს მიმიხედე და თუ მეტი დაგეხარჯება, რომ დავბრუნდები, გადაგიხდიო.
36 როგორ ფიქრობ, რომელია ამ სამიდან ყაჩაღების ხელში ჩავარდნილის მოყვასი?“+
37 მან მიუგო: „ის, ვინც გულმოწყალება გამოავლინა+ მის მიმართ“. იესომ უთხრა: „წადი და შენც ასევე მოიქეცი“.+
38 გზა რომ განაგრძეს, იესო ერთ სოფელში შევიდა. იქ ერთმა ქალმა, სახელად მართამ,+ სახლში შეიპატიჟა.
39 მართას ჰყავდა და, მარიამი. იგი უფალს ფერხთით დაუჯდა+ და ისმენდა მის სიტყვას.
40 მართა კი ბევრ რამეზე ზრუნავდა.+ იგი იესოსთან მივიდა და უთხრა: „უფალო, ნუთუ შენთვის სულერთია, ჩემმა დამ რომ მე შემომატოვა ყველაფერი?+ უთხარი, მომეხმაროს“.
41 უფალმა მიუგო: „მართა, მართა, შენ ბევრ რამეზე წუხხარ+ და ზრუნავ.+
42 საჭირო კი სულ ცოტაა+ ან მხოლოდ ერთი. მარიამმა უკეთესი აირჩია+ და არ წაერთმევა მას“.
სქოლიოები
^ ბერძნულ წერილებში სიტყვა სამარე ნათარგმნია ბერძნული სიტყვიდან ჰადეს. იხილეთ დანართი 2გ.
^ ბერძნულად ფსიქე. იხილეთ დანართი 2ა.
