ლუკა 13:1—35
13 ამ დროს იქ იყვნენ ზოგიერთები, რომლებიც იესოს მოუყვნენ გალილეელთა+ შესახებ, რომელთა სისხლიც პილატემ მათივე მსხვერპლის სისხლს შეურია.
2 მან მიუგო: „ხომ არ გგონიათ, ეს გალილეელები სხვა გალილეელებზე ცოდვილები+ იყვნენ, ეს რომ დაემართათ?
3 გეუბნებით: სულაც არა, მაგრამ თუ არ მოინანიებთ, ყველა მათსავით დაიღუპებით.+
4 ან ხომ არ გგონიათ, იმ თვრამეტ კაცს, რომლებსაც სილოამში კოშკი დაეცა და დაიხოცნენ, უფრო მეტი ვალი ჰქონდათ, ვიდრე იერუსალიმის ყველა მკვიდრს?
5 გეუბნებით: სულაც არა, მაგრამ თუ არ მოინანიებთ, ყველანი მათსავით დაიღუპებით“.+
6 შემდეგ მათ ასეთი მაგალითი მოუყვანა: «ერთ კაცს ვენახში+ ლეღვი ედგა. მივიდა მასზე ნაყოფის სანახავად,+ მაგრამ ვერ ნახა.+
7 მაშინ მევენახეს უთხრა: „სამი წელია+ მოვდივარ ამ ლეღვზე ნაყოფის სანახავად, მაგრამ ვერ ვპოულობ. მოჭერი.+ ტყუილად რატომ უნდა ეკავოს მიწა?“
8 მან მიუგო: „ბატონო, წელსაც+ დააცადე, ძირს შემოვუბარავ და ნაკელს დავუყრი.
9 თუ გამოიღებს ნაყოფს, ხომ კარგი, თუ არადა, მოჭერი“».+
10 ერთხელ, შაბათს, იესო სინაგოგაში ასწავლიდა.
11 იქ იყო ერთი ქალი, თვრამეტი წელი უძლურების დემონით+ შეპყრობილი, წელში იყო მოხრილი და ვერ იმართებოდა.
12 იესომ რომ დაინახა, უთხრა მას: „გათავისუფლებული+ ხარ უძლურებისგან“.
13 ხელები დაადო მას და ქალიც მაშინვე გაიმართა+ და ღვთის განდიდება დაიწყო.
14 სინაგოგის წინამძღვარი კი აღშფოთდა, რომ იესომ შაბათს განკურნა ავადმყოფი, და ხალხს ეუბნებოდა: „საქმის საკეთებლად ექვსი დღე არსებობს.+ იმ დღეებში მოდით და განიკურნეთ, მაგრამ არა შაბათს“.+
15 უფალმა მის სიტყვებზე თქვა: „თვალთმაქცნო,+ განა შაბათს თითოეული თქვენგანი არ უშვებს თავის ხარს ან ვირს ბაგიდან და არ მიჰყავს წყლის დასალევად?+
16 მაშ, განა არ შეიძლებოდა შაბათს ამ ქალის, აბრაამის ასულის+ გათავისუფლება, რომელიც თვრამეტი წელი ჰყავდა სატანას შებორკილი?“
17 ეს რომ თქვა, მის მოწინააღმდეგეებს შერცხვათ,+ ხალხს კი ახარებდა მის მიერ გაკეთებული დიდებული საქმეები.+
18 შემდეგ მან თქვა: „რისი მსგავსია ღვთის სამეფო, რას შევადარო?+
19 ის ჰგავს მდოგვის მარცვალს, რომელიც კაცმა აიღო და თავის ბაღში დათესა. მარცვალი გაიზარდა, ხედ იქცა და ცის ფრინველებმა+ დაიბუდეს მის ტოტებში“.+
20 შემდეგ ისევ თქვა: „რას შევადარო ღვთის სამეფო?
21 ის ჰგავს საფუარს, რომელიც ქალმა აიღო და სამ დიდ საწყაო ფქვილს შეაზილა*, რომ ცომი გაფუებულიყო“.+
22 დადიოდა იგი ქალაქიდან ქალაქში და სოფლიდან სოფელში, ასწავლიდა და გზას იერუსალიმისკენ განაგრძობდა.+
23 ერთმა კაცმა ჰკითხა: „უფალო, ცოტანი გადარჩებიან?“+ მან უთხრა მათ:
24 «ძალ-ღონე არ დაიშუროთ+ ვიწრო კარში შესასვლელად,+ რადგან გეუბნებით: ბევრი ეცდება შესვლას, მაგრამ ვერ შევლენ.+
25 როცა სახლის პატრონი ადგება და კარს ჩაკეტავს, მაშინ თქვენ გარეთ იდგებით, დაიწყებთ კარზე კაკუნს და ეტყვით: „ბატონო, გაგვიღე!“+ ის კი მოგიგებთ: „არ ვიცი, ვინა ხართ“.+
26 მაშინ ეტყვით: „შენთან ერთად ვჭამდით და ვსვამდით, შენ ჩვენს მთავარ ქუჩებში ასწავლიდი“.+
27 ის კი გეტყვით: „არ ვიცი, ვინა ხართ. გამშორდით, უმართლობის მოქმედნო!“+
28 იქ მოჰყვებით ტირილსა და კბილთა ღრჭენას,+ როცა იხილავთ აბრაამს, ისაკს, იაკობსა და ყველა წინასწარმეტყველს ღვთის სამეფოში,+ ხოლო თქვენს თავს გარეთ გამოყრილთ.
29 მოვა ხალხი აღმოსავლეთიდან, დასავლეთიდან, ჩრდილოეთიდან და სამხრეთიდან+ და სუფრასთან იქნებიან მიწვეული ღვთის სამეფოში.+
30 და, აი, ბოლოები პირველები იქნებიან და პირველები — ბოლოები».+
31 მაშინ მივიდა რამდენიმე ფარისეველი და უთხრეს მას: „წადი, გაეცალე აქაურობას, ჰეროდე* მოკვლას გიპირებს“.
32 მან უთხრა მათ: «წადით და უთხარით იმ მელას:+ დღეს და ხვალ დემონებს ვდევნი და ავადმყოფებს ვკურნავ, მესამე დღეს კი დავასრულებ.+
33 მაგრამ გზაში უნდა ვიყო დღეს, ხვალ და ზეგ, რადგან დაუშვებელია წინასწარმეტყველის დაღუპვა იერუსალიმის გარეთ.+
34 იერუსალიმო, იერუსალიმო, წინასწარმეტყველთა დამხოცველო+ და შენთან გამოგზავნილთა ჩამქოლავო,+ რამდენჯერ მოვინდომე შენი შვილების შეკრება, როგორც კრუხი იკრებს ფრთებქვეშ+ თავის წიწილებს, მაგრამ არ ინდომეთ!+
35 აჰა, ოხრად გრჩებათ თქვენი სახლი.+ გეუბნებით, ამიერიდან ვეღარ მიხილავთ, სანამ არ იტყვით: „კურთხეულია იეჰოვას სახელით მომავალი!“»+
