ლუკა 17:1—37
17 შემდეგ იესომ თავის მოწაფეებს უთხრა: „დაბრკოლების მიზეზები აუცილებლად იქნება,+ მაგრამ ვაი მას, ვისგანაც იქნება!+
2 მისთვის უმჯობესი იქნებოდა დოლაბი დაეკიდათ კისერზე და ზღვაში ჩაეგდოთ,+ ვიდრე ერთი ამ მცირეთაგანი დაებრკოლებინა.+
3 დაუკვირდით საკუთარ თავს. თუ შენი ძმა შესცოდავს, გაუწყერი,+ და თუ მოინანიებს, აპატიე.+
4 დღეში შვიდჯერაც რომ შესცოდოს შენ წინააღმდეგ და შვიდჯერვე მოგიბრუნდეს და გითხრას, ვინანიებო, აპატიე“.+
5 მოციქულებმა უფალს უთხრეს: „რწმენა განგვიმტკიცე“.+
6 უფალმა მიუგო: «მდოგვის მარცვლისოდენა რწმენაც რომ გქონდეთ, ეტყოდით ამ შავი თუთის ხეს, ამოიძირკვე და ზღვაში გადაირგეო, და დაგემორჩილებოდათ.+
7 რომელიმე თქვენგანს რომ მონა ჰყავდეს, მხვნელი ან მწყემსი, განა ეტყვის მას მინდვრიდან დაბრუნებისას, დროზე მოდი სუფრასთანო?
8 განა არ ეტყვის, მომიმზადე ვახშამი, შემოირტყი სარტყელი და მემსახურე, სანამ ვჭამ და ვსვამ, შენ კი მერე ჭამე და სვიო?
9 განა გადაუხდის მადლობას მონას დავალების შესრულებისთვის?
10 ასევე თქვენც, როცა შეასრულებთ ყველაფერს, რაც გევალებათ, თქვით: „უსარგებლო მონები ვართ.+ ის გავაკეთეთ, რაც უნდა გაგვეკეთებინა“».
11 იერუსალიმში რომ მიდიოდა, მან სამარია და გალილეა გაიარა.+
12 ერთ სოფელში შესვლისას ათმა კეთროვანმა+ შორიდან დაინახა იგი და ფეხზე წამოდგნენ.
13 ისინი ხმამაღლა გაიძახოდნენ: „იესო, მოძღვარო, შეგვიწყალე!“+
14 იესომ დაინახა ისინი და უთხრა: „წადით, მღვდლებს ეჩვენეთ“.+ ისინი წავიდნენ და გზაში განიწმინდნენ.+
15 ერთი მათგანი, როცა დაინახა რომ განიკურნა, დაბრუნდა და ხმამაღლა ადიდებდა+ ღმერთს.
16 თუმცა სამარიელი იყო,+ იესოს ფეხებთან+ პირქვე დაემხო და მადლობა გადაუხადა.
17 იესომ იკითხა: „ათნი არ განიწმინდნენ? დანარჩენი ცხრა სადღაა?
18 ნუთუ არც ერთი არ დაბრუნდა ღვთის სადიდებლად ამ უცხოტომელის გარდა?“
19 და უთხრა მას: „ადექი და წადი, შენმა რწმენამ გამოგაჯანმრთელა“.+
20 როცა ფარისევლებმა ჰკითხეს, როდის მოვაო ღვთის სამეფო,+ მან უპასუხა: „ღვთის სამეფო შეუმჩნევლად მოვა,
21 არ იტყვის ხალხი, აი აქ+ არის ან იქ არისო, რადგან ღვთის სამეფო თქვენ შორისაა“.+
22 შემდეგ მოწაფეებს უთხრა: „მოვა დრო, როცა მოისურვებთ, კაცის ძის ერთი დღე მაინც იხილოთ, მაგრამ ვერ იხილავთ.+
23 გეტყვით ხალხი: აი იქ არისო, ან აქ არისო.+ ნუ წახვალთ და ნუ გაედევნებით,+
24 ვინაიდან როგორც ელვა ანათებს+ ცის ერთი კიდიდან მეორე კიდემდე, ასევე იქნება კაცის ძეც.+
25 ოღონდ ჯერ მრავალი ტანჯვა უნდა გამოიაროს და უარყოფილ იქნეს ამ თაობის მიერ.+
26 როგორც ნოეს დროს იყო,+ ისევე იქნება კაცის ძის დროსაც:+
27 ჭამდნენ, სვამდნენ, ცოლს ირთავდნენ და თხოვდებოდნენ იმ დღემდე, სანამ ნოე კიდობანში შევიდოდა. მერე მოვიდა წარღვნა და ყველა დაღუპა.+
28 ლოტის დროსაც ასე იყო:+ ჭამდნენ, სვამდნენ, ყიდულობდნენ, ყიდდნენ, რგავდნენ და აშენებდნენ.
29 მაგრამ იმ დღეს, როცა ლოტი სოდომიდან გამოვიდა, ცეცხლისა და გოგირდის წვიმა წამოვიდა ციდან და ყველა მოსპო.+
30 ასევე იქნება იმ დღეს, როცა კაცის ძე გამოცხადდება.+
31 იმ დღეს თუ ვინმე ბანზე იქნება, ხოლო მისი ნივთები — სახლში, ნუ ჩამოვა მათ ასაღებად, და თუ ვინმე მინდორში იქნება, უკან ნუ დაბრუნდება დარჩენილი ნივთებისთვის.
32 გახსოვდეთ ლოტის ცოლი.+
33 ვინც თავისი სულის* გადარჩენას ცდილობს, დაკარგავს მას, ხოლო ვინც კარგავს, ის ცოცხლად შეინარჩუნებს მას.+
34 გეუბნებით: იმ ღამეს ორნი იქნებიან ერთ საწოლში. ერთს წაიყვანენ, მეორეს დატოვებენ.+
35 ორი ქალი დაფქვავს ერთი ხელსაფქვავით: ერთს წაიყვანენ, მეორეს დატოვებენ“.+
36 ——
37 მათ ჰკითხეს: „სად, უფალო?“ მან მიუგო: „სადაც ლეშია,+ იქ არწივებიც მოგროვდებიან“.+
სქოლიოები
^ ბერძნულად ფსიქე. იხილეთ დანართი 2ა.
