ნეემია 2:1—20
2 ნისანის თვეში,+ მეფე არტაქსერქსეს+ მეფობის მეოცე+ წელს, ღვინო იდგა მის წინ, მე კი ჩვეულებისამებრ ავიღე ღვინო და მეფეს მივაწოდე.+ რაკი არასდროს ვყოფილვარ დაღვრემილი მის წინაშე,+
2 მკითხა მეფემ: „რატომ გაქვს სახე დაღვრემილი,+ ავად რომ არა ხარ? ეს სხვა არაფერია, თუ არა გულის დარდი“.+ მაშინ ძლიერ შევშინდი.
3 მივუგე მეფეს: „მარადიულად იცოცხლოს მეფემ!+ როგორ არ მექნება სახე დაღვრემილი, როცა განადგურებულია ქალაქი,+ სადაც ჩემი მამა-პაპის+ საფლავებია, მისი კარიბჭეები კი ცეცხლს შთაუნთქავს?!“+
4 მეფემ მომიგო: „რას აპირებ?“+ მაშინვე ლოცვით+ მივმართე ცათა ღმერთს,+
5 შემდეგ კი მივუგე მეფეს: „თუ ინებებს მეფე+ და თუ მოსაწონია შენი მსახური შენთვის,+ გამიშვი იუდაში, ქალაქში, სადაც ჩემი მამა-პაპის საფლავებია, რომ აღვადგინო+ ის“.
6 მაშინ მკითხა მეფემ, რომელსაც გვერდით დედოფალი ეჯდა: „რამდენი დრო დაგჭირდება მგზავრობისთვის და როდის დაბრუნდები?“ დრო დავუთქვი+ და მეფემაც ინება ჩემი გაშვება.+
7 ვუთხარი მეფეს: „თუ ინებებს მეფე, გამატანოს წერილები+ მდინარისგაღმელ*+ გამგებლებთან,+ რათა მათ გზა მომცენ იუდაში ჩასასვლელად.
8 გამატანოს წერილი ასაფთანაც, მეფის ტყის მცველთან, რომ მომცეს ხე-ტყე ძელებით ტაძრის ციხე-დარბაზის*+ კარიბჭეთა ასაშენებლად, ქალაქის გალავნისთვის+ და ჩემი საცხოვრებელი სახლისთვის“.+ მომცა მეფემ წერილები, რადგან ჩემი ღვთის კეთილი ხელი იყო ჩემზე.+
9 მივედი მდინარისგაღმელ გამგებლებთან+ და გადავეცი მათ მეფის წერილები. მეფემ თან ჯარის მეთაურები და მხედრები გამაყოლა.
10 როცა ხორონელმა+ სანბალატმა+ და ამონელმა+ მსახურმა ტობიამ+ გაიგეს ამის შესახებ, დიდად არ მოეწონათ,+ რომ ისრაელის ძეთა სასიკეთოდ იყო მოსული კაცი.
11 ბოლოს ჩავედი იერუსალიმში და სამ დღეს დავრჩი იქ.
12 ღამით ავდექი, ადგა რამდენიმე კაციც, რომლებიც ჩემთან ერთად იყვნენ, მაგრამ არავისთვის მითქვამს,+ რისი გაკეთება ჩამიდო გულში ჩემმა ღმერთმა იერუსალიმისთვის.+ თან არ წამიყვანია პირუტყვი იმ პირუტყვის გარდა, რომელზეც ვიჯექი.
13 ღამით გავედი ველის კარიბჭის+ გავლით, გავიარე დიდი გველის წყაროს* წინ და წავედი ნაცრის კარიბჭისკენ.+ ვამოწმებდი იერუსალიმის დანგრეულ გალავანსა+ და ცეცხლით შთანთქმულ კარიბჭეებს.+
14 ჩავუარე წყაროს კარიბჭეს+ და მეფის წყალსატევს, მაგრამ აღარ ჰქონდა გასავლელი ადგილი პირუტყვს, რომელზეც ვიჯექი.
15 ღამით ავუყევი ხევს+ და ვამოწმებდი გალავანს. ამის შემდეგ მოვბრუნდი, გამოვიარე ველის კარიბჭე+ და უკან დავბრუნდი.
16 მმართველებმა+ არ იცოდნენ, სად ვიყავი წასული და რას ვაკეთებდი. ჯერ არაფერი მქონდა ნათქვამი იუდეველებისთვის, მღვდლებისთვის, წარჩინებულებისთვის, მმართველებისთვის და სამუშაოს სხვა შემსრულებლებისთვის.
17 ბოლოს ვუთხარი მათ: „თქვენ ხედავთ, რა დიდ გაჭირვებაში ვართ, იერუსალიმი განადგურებულია, მისი კარიბჭეები კი ცეცხლს შთაუნთქავს. მოდით, აღვადგინოთ იერუსალიმის გალავანი, რომ მეტად აღარ ვიყოთ შეურაცხყოფილნი“.+
18 ვუამბე მათ ჩემი ღვთის ხელზე,+ ჩემ სასიკეთოდ რომ იყო,+ და ისიც, რაც მეფემ მითხრა.+ მათ მომიგეს: „ავდგეთ და ავაშენოთ!“ და გაიმაგრეს ხელები კარგი საქმისთვის.+
19 გაიგეს ამის შესახებ ხორონელმა სანბალატმა,+ ამონელმა+ მსახურმა+ ტობიამ+ და არაბმა+ გეშემმა+ და დაცინვა+ და ზიზღით ყურება დაგვიწყეს, გვეუბნებოდნენ: ამას რას აკეთებთ, მეფეს ხომ არ უჯანყდებითო?+
20 ვუპასუხე მათ: „ცათა ღმერთი+ მოგვიმართავს ხელს+ და ჩვენ, მისი მსახურები ავდგებით და ავაშენებთ, თქვენ კი არც წილი გაქვთ,+ არც უფლება და არც სახსენებელი+ იერუსალიმში“.
სქოლიოები
^ მდინარეში იგულისხმება ევფრატი.
^ ანუ ციხესიმაგრის. მდებარეობდა აღდგენილი ტაძრის ჩრდილო-დასავლეთით.
^ შესაძლოა იგივე ენ-როგელის ჭა.
