ნეემია 5:1—19
5 ხმამაღლა უჩიოდნენ+ თავიანთ იუდეველ ძმებს+ კაცები და მათი ცოლები.
2 ზოგიერთები ამბობდნენ: „ჩვენი ვაჟებისა და ასულების გირაოდ მიცემა გვიწევს, რათა მარცვლეული ვიშოვოთ, ვჭამოთ და ვიცოცხლოთ“.+
3 იყვნენ ისეთებიც, რომლებიც ამბობდნენ: „ჩვენს ყანებს, ვენახებსა და სახლებს გირაოდ+ გავცემთ, რათა შიმშილის დროს მარცვლეული ვიშოვოთ“.
4 ზოგიერთები კი ამბობდნენ: „ჩვენი ყანებისა და ვენახების სანაცვლოდ ფულს ვსესხულობთ,+ მეფეს ხარკი+ რომ გადავუხადოთ.
5 ახლა, ჩვენ ისეთივე ხორცი გვაქვს, როგორიც ჩვენს ძმებს;+ ჩვენი ვაჟებიც ისეთები არიან, როგორიც მათი ვაჟები, მაგრამ ჩვენ მონებად+ ვაქცევთ ჩვენს ვაჟებსა და ჩვენს ასულებს, ჩვენს ასულთაგან ზოგიერთი უკვე დამონებულია; არ გვექნება ძალა ხელში, ვიდრე სხვებს აქვთ ჩვენი ყანები და ვენახები“.
6 ძლიერ განვრისხდი, როცა მოვისმინე მათი ჩივილი და ეს სიტყვები.
7 გულში ავწონ-დავწონე ყველაფერი, ბრალი დავდე+ წარჩინებულებსა და მმართველებს და ვუთხარი: „ვახშს+ იღებთ საკუთარი ძმებისგან!“
ამის შემდეგ, დიდი კრებული მოვიწვიე მათ გამო+
8 და ვუთხარი: „ჩვენ როგორც შეგვეძლო, გამოვისყიდეთ+ ჩვენი იუდეველი ძმები, რომლებიც სხვა ხალხებს იყვნენ მიყიდულნი. თქვენ კი ამ დროს თქვენსავე ძმებს ყიდით?!+ და მერე ჩვენ უნდა გამოვისყიდოთ ისინი?!“ დადუმდნენ ისინი და სიტყვას ვერ პოულობდნენ.+
9 ვუთხარი მათ: „არ არის კარგი,+ რასაც აკეთებთ. განა ჩვენი ღვთის+ შიშით+ არ უნდა იაროთ, სხვა ხალხებმა, ჩვენმა მტრებმა+ რომ არ შეურაცხგვყონ?!+
10 მე, ჩემი ძმები და ჩემი მსახურები სესხად ვაძლევთ მათ ფულსა და მარცვლეულს. მოდი, აღარ გავცეთ სესხი სარგებლით!+
11 გთხოვთ, დღესვე დაუბრუნეთ მათ თავიანთი ყანები,+ ვენახები, ზეთისხილის კორომები და სახლები და ფულის, მარცვლეულის, ახალი ღვინისა და ზეთის მეასედი, რომელსაც სარგებლით იღებთ მათგან“.
12 მათ მომიგეს: „ყველაფერს დავაბრუნებთ+ და უკან არავის არაფერს მოვთხოვთ.+ ყველაფერს სწორედ ისე გავაკეთებთ, როგორც შენ ამბობ“.+ მოვუხმე მღვდლებს და დავაფიცე, რომ ამ სიტყვისამებრ მოიქცეოდნენ.+
13 უბე გადმოვიბერტყე და ვთქვი: „ასე გამობერტყოს ჭეშმარიტმა ღმერთმა თავისი სახლიდან და შეძენილი საკუთრებიდან ყველა ის კაცი, რომელიც არ შეასრულებს ამ სიტყვას. ასე გამოიბერტყოს და დაცარიელდეს ის!“ ამაზე მთელმა კრებულმა თქვა: „ამინ*!“+ და განადიდა იეჰოვა.+ შეასრულა ხალხმა ეს სიტყვა.+
14 კიდევ ერთი: იმ დღიდან, რაც მეფემ იუდას მიწაზე მათ გამგებლად დამნიშნა,+ მეფე არტაქსერქსეს+ მეფობის მეოცე+ წლიდან ოცდამეთორმეტე+ წლამდე, თორმეტ წელიწადს მე და ჩემს ძმებს გამგებლის პური არ გვიჭამია.+
15 ის გამგებლები, რომლებიც ჩემამდე იყვნენ, ამძიმებდნენ ხალხს, პურისა და ღვინისთვის ყოველდღიურად ორმოც შეკელ ვერცხლს ართმევდნენ, მათი მსახურებიც ბატონობდნენ ხალხზე;+ მე კი ღვთის შიშის გამო+ ასე არ მოვქცეულვარ.+
16 გარდა ამისა, გალავნის აღდგენაზეც ვმუშაობდი,+ ყანა არ შეგვიძენია.+ ყველა ჩემი მსახური იქ იყო შეკრებილი სამუშაოდ.
17 იუდეველები და მმართველები, ას ორმოცდაათი კაცი, და ჩვენს მეზობელ ხალხთაგან მოსულები ჩემს სუფრასთან ისხდნენ.+
18 აი რა მზადდებოდა ყოველდღიურად ჩემთვის: ერთი ხარი, ექვსი საუკეთესო ცხვარი და ფრინველები. ათ დღეში ერთხელ უხვად გვქონდა ნაირნაირი ღვინო.+ არ მომითხოვია გამგებლის პური, რადგან ისედაც მძიმე სამუშაო ჰქონდა ამ ხალხს.
19 სასიკეთოდ გამიხსენე,+ ჩემო ღმერთო, იმ ყველაფრისთვის,+ რაც ამ ხალხისთვის გამიკეთებია.+
სქოლიოები
^ ებრაულად ამენ, რაც ნიშნავს: დაე, იყოს ასე!
