რუთი 1:1—22
1 მსაჯულთა+ მმართველობისას ქვეყანაში შიმშილობა+ ჩამოვარდა. წავიდა ერთი კაცი იუდას ბეთლემიდან,+ თავის ცოლთან და ორ ვაჟთან ერთად, რომ მოაბის+ მიწას შეხიზვნოდა.
2 ამ კაცს ელიმელექი ერქვა, მის ცოლს — ნაომი, მის ვაჟებს კი — მახლონი და ქილიონი. ისინი ეფრათელები+ იყვნენ, იუდას ბეთლემიდან. მივიდნენ მოაბის მიწაზე და იქ დასახლდნენ.
3 გავიდა დრო. მოკვდა ელიმელექი, ნაომის ქმარი, და დარჩა ნაომი თავის ორ ვაჟთან ერთად,
4 რომლებმაც, მოგვიანებით, მოაბელი ქალები+ შეირთეს ცოლად; ერთს ერქვა ორფა, მეორეს კი — რუთი.+ ათიოდე წელი კიდევ დაჰყვეს იქ.
5 მოკვდა ორივე, მახლონიცა და ქილიონიც, და დარჩა ქალი შვილებისა და ქმრის გარეშე.
6 ადგა და წამოვიდა მოაბის მიწიდან თავის რძლებთან ერთად, რადგან მოაბის მიწაზე ყოფნისას გაიგო, რომ იეჰოვამ გადმოხედა თავის ხალხს+ და პური მისცა მათ.+
7 წამოვიდა იგი თავის ორივე რძალთან ერთად იმ ადგილიდან, სადაც ცხოვრობდა,+ და დაადგნენ გზას, იუდას მიწაზე რომ დაბრუნებულიყვნენ.
8 ბოლოს ნაომიმ ორივე რძალს უთხრა: „წადით, დაბრუნდით თქვენს დედებთან, სახლში. იეჰოვამ გამოავლინოს სიკეთე თქვენ მიმართ,+ როგორც თქვენ გამოავლინეთ გარდაცვლილებისა და ჩემ მიმართ.+
9 გიბოძოთ ძღვენი+ იეჰოვამ, რომ თითოეულმა თავშესაფარი+ პოვოთ თქვენ-თქვენი ქმრების სახლში“. შემდეგ აკოცა+ მათ, ისინი კი ხმამაღლა ატირდნენ,
10 ეუბნებოდნენ: „არა, შენ წამოგყვებით შენს ხალხთან“.+
11 ნაომიმ კი უთხრა მათ: „დაბრუნდით, შვილებო. რატომ უნდა გამომყვეთ? განა კიდევ მყავს მუცელში ვაჟები, რომ ქმრებად გაგიხდნენ?+
12 წადით, შვილებო, დაბრუნდით, რადგან დავბერდი საიმისოდ, რომ ქმარი მყავდეს. კიდევაც რომ ვთქვა, იმედი მაქვს, ამაღამ ქმართან ვიქნები და ვაჟებს გავაჩენ-მეთქი,+
13 ნუთუ მათ დაზრდას დაელოდებით? ნუთუ მათ გამო მარტონი დარჩებით, უქმროდ? არა, ჩემო შვილებო, გამწარებული ვარ თქვენი მდგომარეობის გამო, რადგან იეჰოვას ხელი ჩემ წინააღმდეგაა“.+
14 მაშინ უფრო ხმამაღლა ატირდნენ. აკოცა ორფამ თავის დედამთილს, რუთი კი ჩაეკრა მას.+
15 შემდეგ მან უთხრა: „ნახე, დაუბრუნდა შენი ქვრივი რძალი თავის ხალხსა და ღმერთებს!+ შენც დაბრუნდი შენს ქვრივ რძალთან ერთად“.+
16 რუთმა მიუგო: „ნუ მეხვეწები, მიგატოვო და წავიდე შენგან. სადაც შენ წახვალ, მეც იქ წამოვალ. სადაც შენ გაათევ ღამეს, მეც იქ გავათევ.+ შენი ხალხი ჩემი ხალხი იქნება+ და შენი ღმერთი — ჩემი ღმერთი.+
17 სადაც შენ მოკვდები, მეც იქ მოვკვდები+ და დავიმარხები. ასე და ასე, და კიდევ უარესიც+ მიყოს იეჰოვამ, თუ სიკვდილის გარდა სხვა რამემ დაგვაშოროს“.
18 როცა დაინახა, რომ მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი, მას გაჰყოლოდა,+ აღარაფერი უთქვამს.
19 განაგრძეს გზა და ჩავიდნენ ბეთლემში.+ მათი ჩასვლისთანავე მთელი ქალაქი შეიძრა მათ გამო;+ ქალები ამბობდნენ: „ეს ნაომია?“+
20 მან უთხრა ქალებს: „ნაომის* ნუღარ დამიძახებთ. მარა* დამიძახეთ, რადგან მეტისმეტად გამამწარა+ ყოვლისშემძლემ.+
21 არაფერი მაკლდა, როცა წავედი,+ იეჰოვამ კი ცარიელი დამაბრუნა.+ რატომღა უნდა დამიძახოთ ნაომი, როცა იეჰოვამ დამამცირა+ და ყოვლისშემძლემ უბედურება დამატეხა თავს?“+
22 ასე დაბრუნდა ნაომი მოაბის+ მიწიდან თავის მოაბელ რძალთან ერთად ბეთლემში,+ სადაც ქერის მკა იწყებოდა.+
