ქებათა ქება 5:1—16
5 „ჩემს ბაღში შევედი,+ ჩემო დაო,+ ჩემო საცოლევ.+ დავკრიფე სმირნა+ სურნელოვან მცენარეებთან ერთად. შევჭამე ფიჭა ჩემს თაფლთან+ ერთად. დავლიე ღვინო ჩემს რძესთან ერთად“.
„ჭამეთ, მეგობრებო! სვით და ალერსით+ დათვერით!“
2 „მძინავს, მაგრამ მღვიძარეა ჩემი გული.+ მესმის ჩემი სატრფოს ხმა, მისი კაკუნი!“+
„გამიღე,+ ჩემო დაო, ჩემო საყვარელო, ჩემო მტრედო, ჩემო უმანკო!+ თავი დაცვარული მაქვს, თმა — ღამის წვეთებით დასველებული“.+
3 „გავიხადე ჩემი გრძელი სამოსელი. როგორღა ჩავიცვა?! ფეხები დავიბანე. როგორღა დავისვარო?!
4 ჩემმა სატრფომ ხელი გაწია კარის ღრიჭოდან და შემეძრა შიგნეული.+
5 ავდექი, რომ კარი გამეღო ჩემი სატრფოსთვის. სმირნა მწვეთავდა ხელებიდან, ჩემი თითებიდან კარის საკეტის ხვრელებში ეწვეთებოდა.
6 გავუღე ჩემს სატრფოს, მაგრამ გაბრუნდა და წავიდა ჩემი სატრფო. სული დამელია მის ლაპარაკზე. ვეძებე, მაგრამ ვერ ვიპოვე;+ დავუძახე, მაგრამ არ მიპასუხა.
7 შემომხვდნენ ქალაქის შემომვლელი გუშაგები.+ დამარტყეს და დამჭრეს. გალავნის გუშაგებმა+ მომაძრეს ჩემი განიერი მოსასხამი.
8 გაფიცებთ,+ იერუსალიმის ასულნო,+ თუ იპოვით ჩემს სატრფოს,+ უთხარით, რომ სიყვარულით დასნეულებული ვარ“.+
9 „რითი სჯობია შენი სატრფო სხვის სატრფოებს,+ ულამაზესო ქალთა შორის?+ რითი სჯობია შენი სატრფო სხვის სატრფოებს, ასე რომ დაგვაფიცე?“+
10 „ჩემი სატრფო თვალწარმტაცია და წითური, ათი ათასში გამორჩეული.+
11 მისი თავი ოქროა, ხალასი ოქრო; მისი კულულები ფინიკის მტევნებია; ყორანივით შავი თმა აქვს.
12 მისი თვალები თითქოს მტრედებია წყლის ნაკადულებთან, რძეში რომ ბანაობენ და წყლის პირას სხედან.
13 მისი ლოყები სურნელოვანი მცენარეების კვლებსა ჰგავს,+ სურნელოვანი ბალახით სავსე კოშკებს; მისი ტუჩები შროშნებია და სმირნა+ წვეთავს მათგან.
14 მისი ხელები თლილი ოქროა, ქრიზოლითით ამოვსებული; მისი მუცელი სპილოს ძვალია, საფირონით მოოჭვილი.
15 მისი ფეხები მარმარილოს სვეტებია ხალასი ოქროს საყრდენზე მდგარი. შესახედაობით ლიბანს ჰგავს, კედარივით+ უბადლოა.
16 მისი სასა სიტკბოა; ის ყოველმხრივ სასურველია.+ ეს არის ჩემი სატრფო, ჩემი მეგობარი, იერუსალიმის ასულნო“.
