ქებათა ქება 6:1—13
6 „სად წავიდა შენი სატრფო, ულამაზესო ქალთა შორის?+ სად გადაუხვია შენმა სატრფომ, შენთან ერთად რომ ვეძებოთ?“
2 „ჩემი სატრფო თავის ბაღში წავიდა,+ სურნელოვანი მცენარეების კვლებში,+ რომ მწყემსოს+ ბაღებს შორის და დაკრიფოს შროშნები.
3 მე ჩემი სატრფოსი ვარ, ჩემი სატრფო კი — ჩემი.+ შროშანთა შორის მწყემსავს+ იგი“.
4 «რა ლამაზი ხარ, ჩემო საყვარელო,+ მშვენიერ ქალაქს ჰგავხარ,+ იერუსალიმივით მშვენიერი ხარ+ და დროშასთან+ შეკრებილი ჯარივით+ კრძალვის მომგვრელი!
5 თვალი+ მომაშორე, რადგან მან ამაფორიაქა. შენი თმა თხის ფარას ჰგავს, გალაადიდან+ კუნტრუშით რომ ეშვება.
6 კბილები დაბანილ ცხვრებს გიგავს; ყოველი მათგანი ტყუპს აჩენს, არც ერთს არ დაუკარგავს თავისი ნაშიერი.+
7 ბროწეულის ნახლეჩებივით გაქვს საფეთქლები პირბადის მიღმა.+
8 სამოც დედოფალს, ოთხმოც ხარჭასა და ურიცხვ ქალწულს შორის+
9 ერთია ჩემი მტრედი,+ ჩემი უმანკო.+ ის გამორჩეული ასულია დედამისისთვის. სპეტაკია თავისი მშობლისთვის. ნახეს იგი ასულებმა და ბედნიერს უწოდებდნენ; ნახეს დედოფლებმა და ხარჭებმა და აქებდნენ მას:+
10 „ვინ არის ეს ქალი,+ განთიადივით+ მომზირალი, სავსე მთვარესავით+ ლამაზი, კაშკაშა მზესავით+ სუფთა და დროშასთან+ შეკრებილი ჯარივით კრძალვის მომგვრელი?“»
11 „კაკლის ხეების ბაღში+ ჩავედი, რომ მენახა კვირტები ხევში;+ მენახა, ყვაოდა თუ არა ვაზი და გაფურჩქნულიყო თუ არა ბროწეული+.
12 სანამ რამეს მივხვდებოდი, ჩემმა სულმა ჩემი კეთილშობილი ხალხის ეტლებთან მიმიყვანა“.
13 „დაბრუნდი, დაბრუნდი, შულამელო! დაბრუნდი, დაბრუნდი, რომ გიხილოთ!“+
„რა უნდა იხილოთ, ხალხო, შულამელში?“+
„რაღაც ორი ბანაკის ცეკვის მსგავსი!“
