1 სამუელი 20:1—42
20 გაიქცა+ დავითი რამის ნაიოთიდან, მივიდა იონათანთან და უთხრა: „რა ჩავიდინე?+ რა დავუშავე ან რა შევცოდე მამაშენს, მოსაკლავად რომ დაეძებს ჩემს სულს?“
2 მან მიუგო: „ეს არ მოხდება!+ არ მოკვდები, მამაჩემი ისე არაფერს აკეთებს, არც დიდსა და არც მცირეს, მე რომ არ გამიმხილოს,+ და ამას რატომღა დამიმალავს მამაჩემი?+ ეს არ მოხდება“.
3 დაიფიცა+ დავითმა და თქვა: „კარგად იცის მამაშენმა, რომ კეთილგანწყობილი ხარ ჩემდამი,+ ამიტომ იფიქრა, იონათანმა არ გაიგოს და არ დამწუხრდესო. ვფიცავ იეჰოვასა+ და შენ წინაშე,+ რომ ერთი ნაბიჯი მაშორებს სიკვდილს!“+
4 უთხრა იონათანმა დავითს: „რასაც შენი სული იტყვის, იმას გავაკეთებ შენთვის“.
5 მიუგო დავითმა იონათანს: „ხვალ ახალმთვარობაა+ და მე მეფესთან უნდა ვიჯდე პურის საჭმელად; გამიშვი მინდორში ზეგ საღამომდე, რომ დავიმალო.+
6 თუ მამაშენი მომისაკლისებს, უთხარი: ძალიან მთხოვა-თქო დავითმა, რომ დაუყოვნებლივ გამეშვა თავის ქალაქში, ბეთლემში,+ მითხრა, ყოველწლიური მსხვერპლშეწირვა გვაქვსო მთელ ოჯახს.+
7 თუ იტყვის, კარგიო, ეს მშვიდობას ნიშნავს შენი მსახურისთვის, თუ განრისხდა, იცოდე, რომ ცუდი რამ განუზრახავს.+
8 სიკეთე* გამოავლინე შენი მსახურისადმი,+ რადგან შენ იეჰოვას შეთანხმება+ დაუდე შენს მსახურს, მაგრამ თუ დამნაშავე ვარ,+ შენ თვითონ მომკალი. რატომ უნდა მიმიყვანო მამაშენთან?“
9 იონათანმა მიუგო: „ეს არ მოხდება! თუ გავიგე, რომ მამაჩემს ცუდი რამ განუზრახავს შენთვის, განა არ გაგაგებინებ?!“+
10 ჰკითხა დავითმა იონათანს: „ვინ გამაგებინებს, თუ მკაცრად გიპასუხებს მამაშენი?“
11 იონათანმა მიუგო დავითს: „წამო, მინდორში გავიდეთ“. და ორივენი გავიდნენ მინდორში.
12 უთხრა იონათანმა დავითს: „ისრაელის ღმერთი, იეჰოვა+ იყოს მოწმე,+ რომ ხვალ ან ზეგ ამ დროისთვის გავიგებ მამაჩემისგან, კეთილგანწყობილია თუ არა დავითის მიმართ. განა არ შეგატყობინებ ამას ვინმეს მეშვეობით?
13 ასე და ასე, და უარესიც უყოს+ იეჰოვამ იონათანს, თუ მამაჩემს ბოროტის გაკეთება უნდა შენთვის და მე არ გაგაგებინო და არ გაგიშვა, რათა მშვიდობით წახვიდე. იეჰოვა იყოს შენთან,+ როგორც მამაჩემთან იყო.+
14 თუ ცოცხალი ვიქენი,+ ნუთუ არ გამოავლენ იეჰოვას სიკეთეს ჩემდამი, რომ არ მოვკვდე?!+
15 არასდროს მოაკლებ შენს სიკეთეს ჩემს სახლეულობას,+ მაშინაც კი, როცა იეჰოვა დავითის ყველა მტერს მოსპობს მიწის პირიდან,
16 არ მოიკვეთება იონათანის სახელი დავითის სახლიდან.+ იეჰოვა პასუხს მოსთხოვს დავითის მტრებს“.
17 კვლავ შეჰფიცა იონათანმა დავითს, რადგან უყვარდა იგი; საკუთარი სულივით უყვარდა იგი.+
18 უთხრა მას იონათანმა: „ხვალ ახალმთვარობაა,+ უეჭველად მოგისაკლისებენ, რადგან შენი ადგილი ცარიელი იქნება;
19 ზეგ უფრო მეტად მოგისაკლისებენ. მიდი იქ, სადაც სხვა დროს* იმალებოდი,+ და აი იმ ქვასთან გაჩერდი.
20 სამ ისარს ვისვრი მის ერთ მხარეს, ვითომ მიზანში ვისვრი.
21 გამოვგზავნი მსახურს და ვეტყვი, ისრები მომიძებნე-მეთქი. თუ მსახურს ვეტყვი, ისრები შენს აქეთა მხარეს არის, აიღე-მეთქი, მაშინ მოდი, რადგან ეს მშვიდობის ნიშანი იქნება შენთვის, და ცოცხალია იეჰოვა,+ არაფერი მოხდება;
22 მაგრამ თუ ვეტყვი იმ ბიჭს, შენგან შორს არის-მეთქი ისრები, მაშინ წადი, რადგან იეჰოვას გაუშვიხარ.
23 რაზეც ვილაპარაკეთ,+ იეჰოვა იყოს ჩვენ შორის მარადიულად“.+
24 დაიმალა დავითი მინდორში.+ დადგა ახალმთვარობა და დაჯდა მეფე საჭმელად.+
25 ჩვეულებისამებრ კედელთან იჯდა მეფე; იონათანი მის პირდაპირ იჯდა, აბნერი+ — მის გვერდით, დავითის ადგილი კი ცარიელი იყო.
26 იმ დღეს არაფერი უთქვამს საულს, რადგან ფიქრობდა, რაღაცით გაიუწმინდურა თავი+ და არ განწმენდილაო.
27 ახალმთვარობის მეორე დღესაც ცარიელი იყო დავითის ადგილი. მაშინ საულმა ჰკითხა თავის ვაჟს, იონათანს: „რატომ არ მოვიდა საჭმელად იესეს+ ვაჟი არც გუშინ და არც დღეს?“
28 იონათანმა მიუგო საულს: „ძალიან მთხოვა დავითმა, გამეშვა ბეთლემში.+
29 მთხოვა, გამიშვი, რადგან ჩემმა ძმამ შემომითვალა, ქალაქში ჩვენს ოჯახს მსხვერპლშეწირვა აქვსო. თუ წყალობა მიპოვია შენს თვალში, გამიშვი, რომ ვნახოო ჩემი ძმები. ამიტომ არ მოვიდა ის მეფის სუფრასთან“.
30 მაშინ ძლიერ განურისხდა+ საული იონათანს და უთხრა: „შე ურჩი მოახლის შვილო,+ განა არ ვიცი, რომ იესეს ვაჟს ემხრობი შენდა სამარცხვინოდ და დედაშენის+ სიშიშვლის გამოსაჩენად?!
31 სანამ ცოცხალია იესეს ვაჟი ამქვეყნად, ვერც შენ განმტკიცდები და ვერც შენი მეფობა!+ წადი და მომგვარე, რადგან მოსაკლავია!“+
32 მიუგო იონათანმა საულს, მამამისს: „რატომ უნდა მოკვდეს?+ რა დააშავა?“+
33 მაშინ საულმა შუბი სტყორცნა მას მოსაკლავად.+ მიხვდა იონათანი, რომ მამამისს გადაწყვეტილი ჰქონდა დავითის მოკვლა.+
34 განრისხებული+ იონათანი სუფრიდან წამოხტა. დავითზე დამწუხრებულს არ უჭამია პური ახალმთვარობის მეორე დღეს,+ რადგან დაამცირა იგი მამამისმა.+
35 გავიდა დილით იონათანი მინდორში დავითთან, დათქმულ ადგილზე,+ თან ყმაწვილი მსახური ახლდა.
36 უთხრა მან მსახურს: „გაიქეცი და მომიძებნე ისრები, რომლებსაც ვისვრი“.+ გაიქცა მსახური, მან კი გადააცილა მას ისარი.
37 როცა მსახური იმ ადგილთან მივიდა, სადაც იონათანმა ისარი ისროლა, იონათანმა გასძახა მსახურს: „შენ იქით ხომ არ არის ისარი?“+
38 კვლავ მიაძახა იონათანმა მსახურს: „ჩქარა! სწრაფად! ნუ დააყოვნებ!“ შეაგროვა ისრები იონათანის მსახურმა და დაბრუნდა თავის ბატონთან.
39 მსახური ვერაფერს მიხვდა, მხოლოდ იონათანისა და დავითისთვის იყო ეს გასაგები.
40 ჩააბარა იონათანმა მსახურს თავისი იარაღი და უთხრა: „წადი, ქალაქში წაიღე“.
41 წავიდა მსახური. ადგა დავითი სამხრეთის მხრიდან, პირქვე დაემხო+ და სამჯერ მდაბლად თაყვანი სცა მას, გადაკოცნეს+ ერთმანეთი და ატირდნენ; დავითი უფრო მეტად ტიროდა.+
42 იონათანმა უთხრა დავითს: „წადი მშვიდობით,+ რადგან იეჰოვას სახელით დავიფიცეთ,+ იეჰოვა იყოსო მარადიულად ჩვენ შორის, ჩემსა და შენს შთამომავლობას შორის“.+
ადგა დავითი და გაუდგა თავის გზას, იონათანი კი ქალაქში დაბრუნდა.
