2 კორინთელები 11:1—33
11 ნეტავ მოითმენდეთ ჩემს მცირედ უგუნურებას!+ თუმცა მითმენთ კიდეც.
2 მოშურნე ვარ თქვენ მიმართ ღვთიური მოშურნეობით,+ რადგან მე თვითონ დაგნიშნეთ+ ერთ კაცზე,+ რათა თქვენი თავი წმინდა+ ქალწულად წარვუდგინო ქრისტეს.+
3 მაგრამ მეშინია, რომ, როგორც გველმა აცდუნა ევა+ თავისი ცბიერებით, თქვენი გონებაც არ გაირყვნას+ და არ დაშორდეს ქრისტეს საკადრის გულწრფელობასა და სიწმინდეს.+
4 როცა ვინმე მოდის და იმ იესოს არ ქადაგებს,+ რომელიც ჩვენ გიქადაგეთ, ან როცა ისეთ სულს+ ან სასიხარულო ცნობას+ იღებთ, რომელიც არ მიგიღიათ, თქვენ ითმენთ მას.+
5 მე კი ვფიქრობ, რომ არაფრით ჩამოვუვარდები+ თქვენს „უაღმატებულეს“+ მოციქულებს.
6 თუ სიტყვაში გაუწაფავი ვარ,+ ცოდნაზე+ ამას ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რადგან ის ყველანაირად და ყოველმხრივ გაგიცხადეთ.+
7 განა ცოდვა ჩავიდინე,+ თავი რომ დავიმდაბლე, რათა თქვენ ამაღლებულიყავით? უსასყიდლოდ+ გახარებდით ღვთის სასიხარულო ცნობას.
8 სხვა კრებებს ვართმევდი — მათგან დახმარებას ვიღებდი, რომ თქვენ მოგმსახურებოდით.+
9 მაგრამ როცა გამიჭირდა თქვენთან ყოფნისას, ტვირთად არც ერთ თქვენგანს არ დაგწოლივართ,+ რადგან მაკედონიიდან+ მოსულმა ძმებმა უხვად შემივსეს დანაკლისი. ტვირთად არაფერში დაგწოლივართ და არც დაგაწვებით.+
10 ქრისტიანულ ჭეშმარიტებას+ გეუბნებით: ვერაფერი შემიშლის ხელს, რომ ვიამაყო+ აქაიას მხარეებში.
11 რატომ? განა იმიტომ, რომ არ მიყვარხართ? ღმერთმა იცის, რომ მიყვარხართ.+
12 რასაც ვაკეთებ, კვლავაც გავაკეთებ,+ რათა საბაბი არ მივცე მათ, ვინც საბაბს ეძებენ, რომ თავი გაგვიტოლონ მდგომარეობით, რომლითაც ამაყობენ.
13 ასეთები ცრუმოციქულები არიან, ცბიერი მუშები,+ რომლებიც ქრისტეს მოციქულთა სახეს იღებენ.+
14 თუმცა რა გასაკვირია, თვით სატანაც ხომ სინათლის ანგელოზის სახეს იღებს.+
15 ამიტომ, რა დიდი ამბავია, თუ მისი მსახურებიც+ სიმართლის მსახურთა სახეს იღებენ, მაგრამ მათი აღსასრული მათივე საქმეებისამებრ იქნება.+
16 კვლავ ვამბობ: ნურავინ იფიქრებს, რომ უგუნური ვარ; თუ მართლა ასე ფიქრობთ, ისე მაინც მიმიღეთ, როგორც უგუნური, რათა ცოტა მეც ვიამაყო.+
17 რასაც ვამბობ, უფლის მაგალითის მიხედვით კი არ ვამბობ, არამედ უგუნურებით, სიამაყისთვის დამახასიათებელი ყოყოჩობით.+
18 რაკი ბევრი ამაყობს ხორციელად,+ მეც ვიამაყებ,
19 ვინაიდან თქვენ, გონიერებო, სიხარულით ითმენთ უგუნურებს.
20 სინამდვილეში, ნებისმიერს ითმენთ, ვინც გიმონებთ,+ თქვენს ქონებას შთანთქავს, გყვლეფთ, ზემოდან დაგყურებთ და სახეში გირტყამთ.+
21 ამას ჩვენდა სამარცხვინოდ ვამბობ, თითქოს ჩვენი ძალაუფლება შესუსტდა.
თუ ვინმე გაბედულად აკეთებს რამეს, უგუნურებით+ ვამბობ: მეც ვაკეთებ.
22 ებრაელები არიან? მეც.+ ისრაელები არიან? მეც. აბრაამის შთამომავლები არიან? მეც.+
23 ქრისტეს მსახურები არიან? შეშლილივით ვპასუხობ:+ მე უფრო აღმატებული მსახური ვარ — უფრო მეტიც მიშრომია,+ უფრო ბევრჯერაც ვყოფილვარ საპყრობილეში,+ ბევრჯერაც ვარ ნაცემი, ხშირად ვყოფილვარ სიკვდილის პირას,+
24 ხუთჯერ მივიღე ორმოცზე ერთით ნაკლები დარტყმა+ იუდეველებისგან,
25 სამჯერ გამჯოხეს,+ ერთხელ ჩამქოლეს,+ სამჯერ ხომალდის მსხვრევა+ გადავიტანე, მთელი დღე და ღამე შუა ზღვაში გავატარე.
26 ხშირად ვყოფილვარ გზაში, საფრთხეში მდინარეებზე, საფრთხეში ყაჩაღებისგან,+ საფრთხეში თანატომელებისგან,+ საფრთხეში უცხოტომელებისგან,+ საფრთხეში ქალაქში,+ საფრთხეში უკაცრიელ ადგილას, საფრთხეში ზღვაზე, საფრთხეში ცრუ ძმებს შორის,
27 შრომასა და ჯაფაში, ხშირად უძილო ღამეებში,+ შიმშილსა და წყურვილში,+ ბევრჯერ უჭმელობაში,+ სიცივესა და სიშიშვლეში.
28 გარდა ამისა, დღე ისე არ გავა, რომ არ ვწუხდე ყველა კრებისთვის.+
29 სუსტია+ ვინმე და მე არა ვარ სუსტი? დაბრკოლდა ვინმე და მე არ ავენთე?
30 თუ საამაყოა, ჩემი სისუსტით ვიამაყებ.+
31 უფალ იესოს ღმერთმა და მამამ, რომელიც მარადიულად ქების ღირსია, იცის, რომ არ ვცრუობ.
32 დამასკოში მეფე ჰარიტატის გამგებელი დარაჯობდა დამასკოელების ქალაქს, რათა შევეპყარი,+
33 მაგრამ გოდრით+ ჩამომიშვეს გალავნის სარკმლიდან და ხელიდან დავუსხლტი.
