2 სამუელი 1:1—27
1 ამალეკელებზე გამარჯვებიდან დაბრუნებული დავითი,+ საულის სიკვდილის შემდეგ, ორ დღეს დარჩა ციკლაგში.+
2 მესამე დღეს მოვიდა ერთი კაცი+ საულის ბანაკიდან, ტანსაცმელშემოხეული+ და თავზე მტვერდაყრილი.+ მივიდა დავითთან, პირქვე დაემხო+ და მდაბლად თაყვანი სცა.
3 ჰკითხა მას დავითმა: „საიდან მოდიხარ?“ მან მიუგო: „ისრაელის ბანაკიდან გამოვიქეცი“.
4 უთხრა მას დავითმა: „რა მოხდა, მომიყევი“. მან მიუგო: „გაიქცა ხალხი ბრძოლის ველიდან. ბევრი დაეცა, მოკვდა,+ საული+ და მისი ვაჟი იონათანიც+ დაიხოცნენ“.
5 უთხრა დავითმა იმ კაცს, ამბის მომტანს: „საიდან იცი, რომ დაიხოცნენ საული და მისი ვაჟი იონათანი?“+
6 ამბის მომტანმა მიუგო: «შემთხვევით გილბოას+ მთაზე მოვხვდი და დავინახე საული, თავისივე შუბზე დაგებული;+ ეტლები და მხედრები უახლოვდებოდნენ.+
7 როცა მოტრიალდა და დამინახა, დამიძახა. ვუთხარი, აქა ვარ-მეთქი.
8 მკითხა, ვინა ხარო. მე მივუგე, ამალეკელი+ ვარ-მეთქი.
9 მან მითხრა: „მოდი, მომკალი, ვიტანჯები, რადგან ჯერ კიდევ მიდგას სული“.+
10 მივედი და მოვკალი,+ რადგან ვიცოდი, რომ მაინც ვერ იცოცხლებდა დაცემის შემდეგ. მოვხსენი თავიდან გვირგვინი+ და შევხსენი ხელიდან სამაჯური, რომ ჩემი ბატონისთვის მომეტანა».
11 ჩაბღუჯა დავითმა თავისი ტანსაცმელი და შემოიხია;+ ასევე მოიქცნენ მასთან მყოფებიც.
12 საღამომდე მოთქვამდნენ, ტიროდნენ+ და მარხულობდნენ+ საულის, მისი ვაჟის იონათანის, იეჰოვას ხალხისა და ისრაელის სახლის გამო,+ რადგან მახვილით დაეცნენ ისინი.
13 ჰკითხა დავითმა ამბის მომტანს: „სადაური ხარ?“ მან მიუგო: „ამალეკელი ვარ,+ ხიზნის შვილი“.
14 დავითმა უთხრა მას: „როგორ არ შეგეშინდა,+ იეჰოვას ცხებულის+ მოსაკლავად რომ აღმართე ხელი!“
15 მოუხმო დავითმა ერთ-ერთ თავის მსახურთაგანს და უთხრა: „მიდი, მოკალი!“ მანაც დაჰკრა და მოკლა.+
16 დავითმა თქვა: „შენს თავზეა შენი სისხლი,+ შენმა ბაგეებმა დაამოწმა შენ წინააღმდეგ,+ როცა თქვი, მე მოვკალი იეჰოვას ცხებულიო“.+
17 მოთქვამდა+ დავითი საულსა და მის ვაჟზე, იონათანზე+
18 და ამბობდა, იუდას+ ძეებმა სიმღერა „მშვილდი“+ უნდა ისწავლონო. ის ხომ იაშარის წიგნში წერია:+
19 „შენს მაღლობებზე დასამარდა შენი მშვენება, ისრაელო!+როგორ დაეცნენ ვაჟკაცები!
20 არ თქვათ ეს გათში,+არ გამოაცხადოთ აშკელონის+ ქუჩებში,რომ არ იმხიარულონ ფილისტიმელთა ასულებმა,არ იხარონ წინადაუცვეთელთა ასულებმა.+
21 გილბოას მთებო,+ არ გეღირსოთ ცვარი და წვიმა, ნაყოფიერი მინდვრები წმინდა შესაწირავისთვის,+რადგან მანდ წაიბილწა ვაჟკაცთა ფარი,საულის ფარი, და აღარ არის ზეთით ცხებული.+
22 არც დახოცილთა სისხლიდან და არც ვაჟკაცთა ქონიდანუკან არ ბრუნდებოდა იონათანის მშვილდი,+და არც საულის მახვილი ბრუნდებოდა წარუმატებლად.+
23 საული და იონათანი,+ სიცოცხლეში საყვარელნი და ძვირფასნი,სიკვდილშიც განუყრელნი არიან.+არწივზე სწრაფნი იყვნენ+და ლომზე — ძლიერნი.+
24 იგლოვეთ საული, ისრაელის ასულებო,ვინც ძოწეულით გმოსავდათ და ძვირფასეულობით გამკობდათ,ვინც ოქროს სამკაულებით გიმშვენებდათ სამოსელს.+
25 როგორ დაეცნენ ვაჟკაცები ბრძოლის ველზე!+როგორ მოკვდა იონათანი შენს მაღლობებზე!+
26 ვწუხვარ შენზე, ჩემო ძმაო, იონათან,ძალიან ძვირფასი იყავი ჩემთვის!+ჩემდამი შენი სიყვარული ქალის სიყვარულზე მშვენიერი იყო.+
27 როგორ დაეცნენ ვაჟკაცები+და როგორ განადგურდა საბრძოლო იარაღი!“
