2 სამუელი 18:1—33
18 აღრიცხა დავითმა მასთან მყოფი ხალხი და ათასისთავები და ასისთავები+ დაუყენა მათ.
2 ხალხის ერთი მესამედი+ დავითმა იოაბს+ ჩააბარა, ერთი მესამედი — აბიშაის,+ იოაბის ძმის,+ ცერუიას ვაჟს, და ერთი მესამედიც — გათელ ითაის.+ უთხრა მეფემ ხალხს: „მეც თქვენთან ერთად გამოვალ“.
3 მაგრამ ხალხმა მიუგო: „არ გამოხვიდე,+ რადგან თუ ჩვენ უკუვიქცევით, ყურადღებას არ მოგვაქცევენ;+ ნახევარიც რომ გავწყდეთ, არც მაშინ მოგვაქცევენ ყურადღებას, რადგან შენ ჩვენნაირ ათი ათასს+ უტოლდები; ჯობია, ქალაქიდან დაგვეხმარო“.+
4 უთხრა მათ მეფემ: „როგორც მეტყვით, ისე მოვიქცევი“.+ კარიბჭესთან იდგა მეფე,+ ხალხი კი ასეულებად და ათასეულებად გადიოდა.+
5 უბრძანა მეფემ იოაბს, აბიშაისა და ითაის: „ჩემი გულისთვის ცუდად არ მოექცეთ+ ყმაწვილ აბესალომს“. მთელმა ხალხმა გაიგო, რაც უბრძანა მეფემ მთავრებს აბესალომზე.
6 გავიდა ველზე ხალხი ისრაელის წინააღმდეგ; ბრძოლა ეფრემის ტყეში გაიმართა.+
7 დამარცხდა+ ისრაელი+ დავითის მსახურებთან და იმ დღეს ოცი ათასი კაცი გაჟლიტეს.
8 ბრძოლა მთელ იმ მხარეში გაჩაღდა, თუმცა ტყემ უფრო მეტი ხალხი შთანთქა იმ დღეს, ვიდრე მახვილმა.
9 ჯორზე ამხედრებული აბესალომი დავითის მსახურებს გადაეყარა. როცა ჯორი ტოტებგაბარჯღული დიდი ხის ქვეშ გადიოდა, აბესალომი თმით ტოტებში გაიხლართა და ცასა და მიწას+ შორის გამოეკიდა, ჯორი კი გამოეცალა და გაიქცა.
10 დაინახა ეს ერთმა კაცმა და იოაბს+ უთხრა: „აბესალომი დავინახე, დიდ ხეზე ჩამოკიდებული“.
11 უთხრა იოაბმა ამბის მომტანს: „დაინახე და არ დააკალი მიწას?! ჩემზე იქნებოდა ათი ვერცხლი და ერთი სარტყელი“.+
12 უპასუხა იმ კაცმა იოაბს: „ათასი ვერცხლიც რომ ჩამიდონ ხელში, მაინც არ აღვმართავ ხელს უფლისწულზე; ჩვენც გავიგეთ, როგორ გიბრძანათ მეფემ შენ, აბიშაისა და ითაის, ვინც არ უნდა იყოთ, ფრთხილად მოექეცითო ყმაწვილ აბესალომს.+
13 ვერაგულადაც რომ მოვქცეოდი მის სულს, არ დაიმალებოდა ეს საქმე მეფისგან,+ შენ კი გვერდზე გადგებოდი“.
14 იოაბმა მიუგო: „ტყუილად ვცდები შენთან“. სტაცა ხელი სამ ისარს და გულში ჩასცა+ აბესალომს, სანამ ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო+ დიდ ხეზე ჩამოკიდებული.
15 შემოეხვია აბესალომს იოაბის ათი საჭურველთმტვირთველი, განგმირეს იგი და მოკლეს.+
16 ჩაჰბერა იოაბმა საყვირს,+ რომ აღარ დასდევნებოდა ხალხი ისრაელს; ასე შეაკავა იოაბმა ხალხი.
17 აიღეს აბესალომის გვამი, ტყეში ერთ დიდ ორმოში ჩააგდეს და ზედ ქვები დაახვავეს.+ მთელი ისრაელი თავ-თავის სახლებში გაიქცა.
18 თავის სიცოცხლეში მეფის ველზე+ სვეტი+ აღიმართა აბესალომმა და ამბობდა, ვაჟი არა მყავს, რომ ჩემი სახელი იხსენიებოდესო.+ სვეტს თავისი სახელი უწოდა+ და დღემდე აბესალომის ძეგლად იწოდება.
19 ცადოკის ვაჟმა ახიმააცმა+ უთხრა მას: „გავიქცევი, ახალ ამბავს მივუტან მეფეს, რადგან იეჰოვამ გაუჩინა მას სამართალი და მტრის ხელიდან დაიხსნა“.+
20 იოაბმა მიუგო: „ვერ იქნები დღეს მახარობელი, სხვა დღეს ახარე; დღეს ვერ იქნები მახარობელი, რადგან შვილი მოუკვდა მეფეს“.+
21 უთხრა იოაბმა ქუშელს:+ „წადი და უთხარი მეფეს, რაც ნახე“. მდაბლად თაყვანი სცა ქუშელმა იოაბს და გაიქცა.
22 კიდევ სთხოვა იოაბს ცადოკის ვაჟმა ახიმააცმა: „რაც გინდა მოხდეს, მაინც გავიქცევი ქუშელთან ერთად“. მაგრამ იოაბმა ჰკითხა: „შვილო, რისთვის უნდა გაიქცე, შენ რაღა უნდა აცნობო?“
23 არ იშლიდა თავისას: „რაც გინდა მოხდეს, მაინც გავიქცევი“. მანაც უთხრა: „გაიქეცი“. გაიქცა ახიმააცი იორდანის მხარეს+ და გაუსწრო ქუშელს.
24 დავითი ორ კარიბჭეს შორის იჯდა.+ ამ დროს კარიბჭის თავზე კედელთან გუშაგი+ იყო ასული; გაიხედა და დაინახა, ვიღაც მარტო მორბოდა.
25 გუშაგმა ეს მეფეს შეატყობინა, რაზეც მეფემ მიუგო: „თუ მარტოა, ამბავი მოაქვს“. კაცი თანდათან ახლოვდებოდა.
26 გუშაგმა მეორე კაციც დაინახა, მორბოდა იგი. მან კარიბჭის მცველს დაუძახა და უთხრა: „მეორე კაციც მორბის, ისიც მარტოა!“ მეფემ მიუგო: „მასაც ამბავი მოაქვს“.
27 გუშაგმა განაგრძო: „სირბილზე ვატყობ,+ რომ პირველი ახიმააცია,+ ცადოკის ვაჟი“. მეფემ უთხრა: „კარგი კაცია,+ კარგ ამბავს+ მოიტანს“.
28 ახიმააცმა მეფეს შესძახა: „მშვიდობაა!“ მიწამდე თაყვანი სცა მეფეს და უთხრა: „კურთხეულია+ იეჰოვა, შენი ღმერთი, ხელში რომ ჩაგიგდო+ ხალხი, რომელმაც ხელი აღმართა ჩემს მეფე-ბატონზე!“
29 მეფემ ჰკითხა: „ხომ მშვიდობაა ყმაწვილი აბესალომის თავს?“ ახიმააცმა მიუგო: „დიდი არეულობა დავინახე, როცა იოაბმა გამოგზავნა მეფის მსახური, შენი მსახური, არ ვიცი, რა მოხდა“.+
30 მეფემ უთხრა: „განზე გადი და იქ დადექი!“ ისიც განზე გავიდა და დადგა.
31 შემოვიდა ქუშელი+ და თქვა: „გაიგოს მეფემ ახალი ამბავი, რადგან სამართალი გაგიჩინა იეჰოვამ, რომ დაეხსენი ყველასგან, ვინც ხელი აღმართა შენზე“.+
32 ჰკითხა მეფემ ქუშელს: „ხომ მშვიდობაა ყმაწვილი აბესალომის თავს?“ ქუშელმა მიუგო: „ისე იყოს მეფე-ბატონის ყველა მტერი, რომელიც მის საბოროტოდ გამოვა, როგორც ის ყმაწვილი“.+
33 შეიძრა მეფე, ავიდა კარიბჭის ზემოთა ოთახში+ და ატირდა; მიდიოდა და მოთქვამდა: „შვილო, აბესალომ, შვილო, შვილო,+ აბესალომ! მე მაინც მოვმკვდარიყავი შენ მაგივრად, აბესალომ, შვილო, შვილო!“+
