გოდება 2:1—22

  • იეჰოვა იერუსალიმს ურისხდება.

    • არ შეიბრალა იგი (2).

    • იეჰოვა გადაემტერა მას (5).

    • სიონის დატირება (11—13).

    • გამვლელები დასცინიან ერთ დროს უმშვენიერეს ქალაქს (15).

    • მტრები ხარობენ სიონის დაცემის გამო (17).

א [ალეფ] 2  ო, როგორ გახვია იეჰოვამ სიონის ასული თავისი რისხვის ღრუბელში! ისრაელის ცადაწვდენილი მშვენება მიწაზე დასცა;+ არ გაიხსენა თავისი ფეხსადგამი+ რისხვის დღეს. ב [ბეთ]   შთანთქა იეჰოვამ იაკობის საცხოვრებელი, არ შეიბრალა. განრისხებულმა დაანგრია იუდას ასულის ციხესიმაგრენი.+ მიწასთან გაასწორა და წაბილწა სამეფო+ და მისი მთავრები.+ ג [გიმელ]   ძლიერ გამწყრალმა ძალა* გამოაცალა ისრაელს. მტერი რომ მოგვადგა, თავისი მარჯვენა შეაკავა;+ყოვლისშთამნთქმელი ცეცხლივით გიზგიზებდა იაკობში.+ ד [დელეთ]   როგორც მტერმა, ისე მოზიდა მშვილდი; როგორც მოწინააღმდეგემ, ისე შემართა მარჯვენა.+ხოცავდა ყველას, ვინც ჩვენს თვალში ძვირფასი იყო;+ რისხვა ცეცხლივით გადმოანთხია+ სიონის ასულის კარავზე.+ ה [ჰე]   მტრად გვექცა იეჰოვა.+შთანთქა ისრაელი, შთანთქა მისი კოშკებიდა გაანადგურა მისი ციხესიმაგრენი; იუდას ასულის გლოვა-გოდებას ბოლო არ უჩანს. ו [ვავ]   ბაღში ჩადგმული ქოხივით დაამხო თავისი კარავი.+ გააუქმა თავისი დღესასწაული;+ ამოძირკვა იეჰოვამ დღესასწაული და შაბათი სიონიდან,განრისხებულმა არც მეფე დაინდო და არც მღვდელი.+ ז [ზაინ]   მიაგდო იეჰოვამ თავისი სამსხვერპლო,უგულებელყო თავისი წმინდა ადგილი;+ მტერს ჩაუგდო ხელში მისი ციხე-კოშკები.+ ყიჟინა დასცეს იეჰოვას ტაძარში,+ როგორც დღესასწაულის დროს ხდებოდა. ח [ხეთ]   იეჰოვამ სიონის ასულის გალავნის დანგრევა განიზრახა;+ გადაჭიმა ლარი.+ ხელი არ შეაკავა განადგურებისგან. გლოვობს მიწაყრილი და გალავანი; ორივეს გამოეცალა ძალა. ט [ტეთ]   მიწაში ჩაეფლო მისი კარიბჭენი;+ მან დალეწა და მოსპო მისი ურდულები. მისი მეფე და მთავრები სხვა ხალხებს შორის არიან.+ აღარც კანონი არსებობს და აღარც მის წინასწარმეტყველებს აქვთ ხილვები იეჰოვასგან.+ י [ჲოდ] 10  მდუმარედ სხედან მიწაზე სიონის ასულის უხუცესები;+ მტვერს იყრიან თავზე და ჯვალოს სამოსი აცვიათ.+ პირქვე დამხობილან იერუსალიმის ქალწულნი. כ [ქაფ] 11  ცრემლად ვიღვრები, თვალები დამეღალა,+ მიდუღს შიგნეული. სულგამწარებული ვარ ჩემი ხალხის ასულის დაცემის გამო+და იმის გამო, რომ გული მისდით ბავშვებსა და ჩვილებს ქალაქის მოედნებზე.+ ל [ლამედ] 12  დედებს ეკითხებიან, სად არისო პური და ღვინო,+ რადგან დაჭრილებივით გული მისდით ქალაქის მოედნებზედა დედის მკლავებში ღაფავენ სულს. מ [მემ] 13  ვისი მაგალითი მოგიყვანო?!ვის შეგადარო, იერუსალიმის ასულო?! ვის გაგატოლო, რომ განუგეშო, ქალწულო, სიონის ასულო?! ზღვასავით დიდია შენი უბედურება.+ ვინ განგკურნავს?!+ נ [ნუნ] 14  შენი წინასწარმეტყველნი ცრუ, ფუჭ ხილვებს გიყვებოდნენ,+არ გამხელდნენ შენს დანაშაულში,რომ აეცილებინათ შენთვის ტყვეობა,+ ცრუ და ფუჭი ხილვებით გიწინასწარმეტყველებდნენ.+ ס [სამეხ] 15  შენი შემხედვარე ყველა გამვლელი დაცინვის ნიშნადტაშს უკრავს.+ გაოგნებულნი უსტვენენ,+ იერუსალიმის ასულის შემხედვარენი თავს აქნევენ და ამბობენ: „ეს ის ქალაქი არ არის, რომ ამბობდნენ, ულამაზესი,მთელი დედამიწის საამაყო ქალაქიაო?!“+ פ [ფე] 16  ყველა შენს მტერს ფართოდ გაუღია პირი. უსტვენენ და კბილებს აღრჭიალებენ, ამბობენ, გადავყლაპეთ,+ ამ დღეს ველოდით,+ მოვესწარით კიდეც და საკუთარი თვალით ვიხილეთო!+ ע [აინ] 17  აღასრულა იეჰოვამ ის, რაც განიზრახა;+ შეასრულა თავისი სიტყვა,+ის, რაც დიდი ხნის წინათ ჰქონდა ნაბრძანები.+ დაანგრია, არ შეიბრალა.+ მტერი გაახარა; ძალა შემატა მოწინააღმდეგეთ. צ [ცადე] 18  მათი გული შველას სთხოვს იეჰოვას, სიონის ასულის გალავანო. მდინარესავით ღვარე ცრემლი დღედაღამ, ნუ გაჩერდები, ნუ დაასვენებ თვალებს! ק [კოფ] 19  ადექი! იტირე მთელი ღამე, გუშაგობის დაწყებიდან. წყალივით გადმოღვარე გული იეჰოვას წინაშე; მისკენ აღაპყარი ხელი და შვილების გადარჩენა სთხოვე,შიმშილისგან ყველა ქუჩის კუთხეში გული რომ მისდით.+ ר [რეშ] 20  იეჰოვა, შეხედე მას, ვისაც ასე სასტიკად მოექეცი. განა უნდა ჭამდნენ ქალები თავიანთ გაჩენილ შვილებს,+ან უნდა კლავდნენ იეჰოვას ტაძარში მღვდელსა და წინასწარმეტყველს?!+ ש [შინ] 21  დახოცილი ყმაწვილები და მოხუცები ქუჩებში ყრიან.+ მახვილმა მოსპო ჩემი ქალწულები და ჩემი ჭაბუკები.+ შენ დახოცე ისინი შენი რისხვის დღეს, არ შეიბრალე.+ ת [თავ] 22  დღესასწაულზე+ მოწვეული ხალხივითშიშს ყოველი მხრიდან მივლენ. იეჰოვას რისხვის დღეს თავს ვერავინ უშველა და ვერ გადარჩა;+ვინც გავაჩინე და გავზარდე, მტერმა შემუსრა.+

სქოლიოები

სიტყვასიტყვით — „ყოველი რქა“; იხ. „რქა“ („ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).