ეკლესიასტე 3:1—22

  • „ყველაფერს თავისი დრო აქვს“ (1—8).

  • დატკბი სიცოცხლით, ღვთისგან ბოძებული ძღვნით (9—15).

    • ადამიანის გულში მარადიულობა დევს (11).

  • ღმერთი სამართლიანად ასამართლებს (16, 17).

  • ადამიანებიც კვდებიან და ცხოველებიც (18—22).

    • ყველა მტვერს უბრუნდება (20).

3  ყველაფერს თავისი დრო აქვს; ყველა საქმეს თავისი დრო აქვს ამ ცისქვეშეთში.   არის შობის დრო და სიკვდილის დრო,დარგვის დრო და დარგულის ამოძირკვის დრო,   მოკვლის დრო და განკურნების დრო,ნგრევის დრო და შენების დრო,   ტირილის დრო და სიცილის დრო,მოთქმის დრო და ცეკვის დრო,   ქვების გადაყრის დრო და ქვების შეგროვების დრო,ხვევნის დრო და ხვევნისგან თავის შეკავების დრო,   ძებნის დრო და დაკარგვასთან შეგუების დრო,შენახვის დრო და გადაგდების დრო,   დახევის დრო+ და დაკერების დრო,დუმილის დრო+ და ლაპარაკის დრო,+   სიყვარულის დრო და სიძულვილის დრო,+ომის დრო და მშვიდობის დრო.  რას არგებს მშრომელს გარჯა?+ 10  ვნახე, რა საქმეებშიც ჩააბა ღმერთმა კაცთა მოდგმა. 11  მან თავის დროზე ყველაფერი მშვენივრად შექმნა;+ მარადიულობაც კი ჩადო ადამიანთა გულებში; თუმცა ისინი თავიდან ბოლომდე ვერასოდეს ჩასწვდებიან ღვთის საქმეებს. 12  მივხვდი, რომ არაფერია კაცისთვის იმაზე კარგი, რომ იხაროს და სიკეთე აკეთოს მთელი სიცოცხლე.+ 13  ყოველმა კაცმა უნდა ჭამოს, სვას და სიამე ნახოს თავის გარჯაში. ეს ღვთისგან ნაბოძები ძღვენია.+ 14  მივხვდი, რომ ყველაფერი, რასაც ღმერთი აკეთებს, მარადიულად გასტანს. მის ნამოქმედარს ვერც ვერაფერს დაუმატებ და ვერც ვერაფერს მოაკლებ; ეს ყველაფერი ღმერთმა ასე იმიტომ მოაწყო, რომ ხალხს მისი შიში ჰქონოდა.+ 15  რაც დღეს ხდება, ადრეც მომხდარა, და რაც მომავალში იქნება, უკვე იყო.+ რასაც კაცი ელტვის, ღმერთი მოიძიებს*. 16  ისიც ვიხილე ცისქვეშეთში, რომ სამართლიანობის ადგილიც და სიმართლის ადგილიც ბოროტებას დაუკავებია.+ 17  გულში ვთქვი: „ღმერთი გაასამართლებს მართალსაც და ბოროტსაც,+ რადგან ყველაფერს, ყველა საქმეს, თავისი დრო აქვს“. 18  გულში ისიც ვთქვი, რომ ღმერთი სცდის კაცთა მოდგმას და ანახვებს, რომ ცხოველებივით არიან. 19  ადამიანებსაც და ცხოველებსაც ერთი ბოლო აქვთ.+ როგორც ერთი კვდება, ისე კვდება მეორეც; ყველას ერთი სული* უდგას;+ ასე რომ, ადამიანი ცხოველზე არაფრით უპირატესობს, რადგან ყველაფერი ამაოა. 20  ყველა ერთსა და იმავე ადგილას მიდის;+ მტვრისგან არიან შექმნილნი+ და მტვერსვე უბრუნდებიან.+ 21  ვინ იცის, მართლა ადის ადამიანის სული მაღლა ან მართლა ჩადის ცხოველის სული დაბლა მიწაში?+ 22  დავინახე, რომ კაცისთვის იმაზე კარგი არაფერია, რომ სიამე ნახოს თავის გარჯაში,+ რადგან ეს არის მისი ჯილდო; თორემ ვინ ანახვებს მას, რაც მისი სიკვდილის შემდეგ მოხდება?!+

სქოლიოები

ან შესაძლოა: „გარდასულს ღმერთი მოიძიებს“.
ებრ. „რუახ“. იხ. „სული“ („ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).