ესაია 40:1—31

  • ნუგეში ღვთის ხალხისთვის (1—11).

    • ხმა უდაბნოში (3—5).

  • ღვთის სიდიადე (12—31).

    • „ხალხები სათლიდან გადმოვარდნილ წყლის წვეთს ჰგვანან“ (15).

    • ღმერთი „დედამიწის წრის ზემოთ მკვიდრობს“ (22).

    • ღმერთი სახელით უხმობს თითოეულ ვარსკვლავს (26).

    • ღმერთი არასოდეს იღლება (28).

    • იეჰოვაზე მინდობილები ძალ-ღონეს მოიკრებენ (29—31).

40  „ანუგეშეთ, ანუგეშეთ ჩემი ხალხი, — ამბობს თქვენი ღმერთი.+ —   გულში ჩამწვდომი სიტყვებით ელაპარაკეთ იერუსალიმსდა გამოუცხადეთ მას,რომ დასრულდა მისი იძულებითი სამუშაო, რომ დაიფარა მისი დანაშაული.+ იეჰოვამ საკადრისი მიუზღო მას ყველა თავისი ცოდვისთვის“.+   უდაბნოში მღაღადებლის ხმა ისმის: „მოამზადეთ იეჰოვას გზა!+ მოასწორეთ ჩვენი ღვთისთვის სავალი,+ ხრიოკზე რომ გადის.+   ამაღლდეს ყოველი ველიდა დადაბლდეს ყოველი მთა და გორა. უსწორმასწორო მიწა გავაკდესდა ოღროჩოღრო ადგილები მოსწორდეს.+   გაცხადდება იეჰოვას დიდება+და ყოველი ხორციელი იხილავს მას,+რადგან იეჰოვა ამბობს ამას“.   ყური დაუგდე! ვიღაც ამბობს: „დაიძახე!“ ვიღაც პასუხობს: „რა დავიძახო?“ „ყოველი ხორციელი მწვანე ბალახივითაა, მათი სიყვარული* — მინდვრის ყვავილივით.+   მწვანე ბალახი ხმებადა ყვავილი ჭკნება+იეჰოვას სუნთქვის მონაბერზე.+ ნამდვილად მწვანე ბალახივითაა ხალხი.   მწვანე ბალახი ხმება,ყვავილი ჭკნება,ჩვენი ღვთის სიტყვა კი მარადიულად რჩება“.+   მაღალ მთაზე ადი,სიონისთვის კარგის მაუწყებელო ქალო!+ ძლიერ აღიმაღლე ხმა,იერუსალიმისთვის კარგის მაუწყებელო ქალო! ხმა აღიმაღლე, ნუ გეშინია! განუცხადე იუდას ქალაქებს: „აი, თქვენი ღმერთი!“+ 10  აი, უზენაესი უფალი იეჰოვა ძლიერებით მოვადა იმეფებს თავისი მკლავით.+ აი, მასთანვეა მისი ჯილდოდა მის წინაშეა მისი გასამრჯელო.+ 11  მწყემსივით დამწყემსავს თავის ფარას.+ თავისი მკლავით შეაგროვებს ბატკნებსდა უბით ატარებს მათ. მზრუნველობით გაუძღვება მაწოვარ ცხვრებს.+ 12  ვინ არწყა წყალი პეშვით?!+ვინ გადაზომა ცა მტკაველით?! ვინ ჩაატია საწყაოში დედამიწის მტვერი?!+ვინ აწონა მთები სასწორზედა გორები — პინებზე?! 13  ვინ გაზომა* იეჰოვას სული?!ვინ დაუდგება მას მრჩევლად?!+ 14  ვის სთხოვა რჩევა გონიერების შესაძენადან ვინ ასწავლის მას სამართალს?! ვინ აძლევს მას ცოდნას ან გონიერებას?!+ 15  აი, ხალხები სათლიდან გადმოვარდნილ წყლის წვეთს ჰგვანან და სასწორის პინებზე დაფენილ მტვერივით არიან მისთვის.+ აი, მტვერივით მსუბუქია მისთვის კუნძულები. 16  მთელი ლიბანის ხეებიც კი არ კმარა, ცეცხლი რომ არ ჩაქრეს,და იქ მობინადრე ცხოველებიც არ იქნება საკმარისი დასაწვავ მსხვერპლად. 17  ყველა ხალხი არარაობაა მის წინაშე;+არაფერი და არარსებული არიან მისთვის.+ 18  ვის შეადარებთ ღმერთს?!+ ვის მიამსგავსებთ მას?!+ 19  ოსტატი ქანდაკებას ასხამს,მჭედელი ოქროთი ავარაყებს მას+და ვერცხლის ჯაჭვებს ჭედავს. 20  შესაწირავად ირჩევს ხეს,+ულპობ ხეს. ეძებს ოსტატს, რომ გამოათლევინოს ქანდაკება,რომელიც მყარად იდგება.+ 21  ნუთუ არ იცით?! ნუთუ არ გსმენიათ?! ნუთუ თავიდანვე არ უთქვამთ თქვენთვის?! ნუთუ ვერ მიმხვდარხართ დედამიწის დასაბამიდან?!+ 22  ის დედამიწის წრის ზემოთ მკვიდრობს,+კალიებივით არიან დედამიწის მკვიდრნი; მსუბუქი ქსოვილივით ჭიმავს ზეცასდა საცხოვრებელი კარავივით შლის მას.+ 23  ის არარაობად აქცევს მმართველებს,არაფრად აქცევს დედამიწის მოსამართლეებს. 24  ის-ის იყო, დაირგნენ,ის-ის იყო, ჩაითესნენ,ის-ის იყო, ფესვი გაიდგეს,რომ ერთ შებერვაზე გახმნენდა ბზესავით წაიღო ქარმა.+ 25  „ვის შემადარებთ და ვის გამიტოლებთ?! — ამბობს წმინდა. — 26  ზეცად აღაპყარით თვალები და შეხედეთ. ვინ შექმნა ეს ყველაფერი?+ მან, ვისაც თვლით გამოჰყავს მათი ლაშქარი,სახელით უხმობს თითოეულ მათგანს.+ მისი განუზომელი ძლიერებისა და შიშის მომგვრელი ძალის გამო+არცერთი მათგანი არ აკლდება მას. 27  რატომ ამბობ, იაკობ, და რატომ აცხადებ, ისრაელო,ჩემი გზა დაფარულიაო იეჰოვასთვისდა სამართალს არ მიჩენსო ღმერთი?+ 28  ნუთუ არ იცი?! ნუთუ არ გსმენია?! სამარადისოდ ღმერთია იეჰოვა — მისი შექმნილია დედამიწა კიდით კიდემდე.+ არასოდეს იღლება და იქანცება.+ ჩაუწვდომელია მისი გონიერება.+ 29  ის ძალას აძლევს დაღლილსდა ძალ-ღონით ავსებს ძალაგამოცლილს.+ 30  ყმაწვილები დაიღლებიან და დაიქანცებიან,ჭაბუკები წაიბორძიკებენ და დაეცემიან, 31  იეჰოვაზე მინდობილები კი ძალ-ღონეს მოიკრებენ. არწივივით გაშლიან ფრთებს,+ ირბენენ და არ დაიქანცებიან,ივლიან და არ დაიღლებიან“.+

სქოლიოები

ებრ. „ხესედ“. იხ. „ურყევი სიყვარული“ („ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).
ან შესაძლოა: „შეიცნო“.