მათეს სახარება 22:1—46
22 იესო კვლავ იგავებით ელაპარაკებოდა მათ:
2 «ზეციერი სამეფო იმას ჰგავს, მეფემ თავის ძეს ქორწილი+ რომ გადაუხადა.
3 დაგზავნა მონები ქორწილში მოწვეულთა დასაძახებლად, მაგრამ მათ არ ისურვეს მისვლა.+
4 კვლავ დაგზავნა სხვა მონები და დაავალა, მოწვეულებისთვის ეთქვათ, სუფრა გავშალე, ხარები და ნასუქი საქონელი დაკლულია, ყველაფერი მზად არის და ქორწილში მობრძანდითო.
5 მოწვეულებმა ყური არ ათხოვეს: ზოგი თავის ყანაში წავიდა, ზოგიც — სავაჭრო საქმეზე,+
6 დანარჩენებმა კი შეიპყრეს მისი მონები, შეურაცხყვეს და დახოცეს.
7 მაშინ განრისხებულმა მეფემ გაგზავნა თავისი მეომრები და დაახოცვინა ის მკვლელები, მათი ქალაქი კი ცეცხლს მისცა.+
8 შემდეგ უთხრა მონებს: „საქორწილო სუფრა გაშლილია, მაგრამ მოწვეულები უღირსნი აღმოჩნდნენ.+
9 ამიტომ გაუყევით ქალაქიდან გამავალ გზებს და ქორწილში მოიწვიეთ ყველა, ვისაც შეხვდებით“.+
10 მონებიც გავიდნენ და ვინც გზად შეხვდათ, ყველა შეკრიბეს, ბოროტიც და კეთილიც. საქორწილო დარბაზი სტუმრებით აივსო.
11 როცა მეფე სტუმრების სანახავად შევიდა, თვალი მოჰკრა ერთ კაცს, რომელიც საქორწილოდ არ იყო შემოსილი,
12 და უთხრა: „მეგობარო, როგორ შემოხვედი საქორწილო სამოსის გარეშე?“ იგი დუმდა.
13 მაშინ მეფემ მსახურებს უთხრა: „შეუკარით ხელ-ფეხი და გადააგდეთ გარეთ, სიბნელეში! იქ მოჰყვება ის ტირილსა და კბილთა ღრჭენას“.
14 მოწვეული ბევრია, რჩეული კი — ცოტა».
15 ამის შემდეგ წავიდნენ ფარისევლები და მოითათბირეს, რომ ის სიტყვაში გამოეჭირათ.+
16 მიუგზავნეს თავიანთი მოწაფეები და ჰეროდეს მომხრეები.+ მათ უთხრეს: „მოძღვარო, ვიცით, რომ ყოველთვის ჭეშმარიტებას ლაპარაკობ, სწორად ასწავლი ღვთის გზას და სხვისი გულის მოგებას არ ცდილობ, რადგან ადამიანს მისი მდგომარეობის მიხედვით არ აფასებ.
17 მაშ, გვითხარი: როგორ ფიქრობ, უნდა ვუხდიდეთ გადასახადებს კეისარს?“
18 იესომ იცოდა მათი ბოროტი განზრახვა და მიუგო: „რატომ მცდით, თვალთმაქცებო?
19 მაჩვენეთ მონეტა, რომლითაც გადასახადს იხდით“. მათაც მიუტანეს დინარი.
20 მან ჰკითხა: „ვისია ეს გამოსახულება და წარწერა?“
21 „კეისრისა“, — უპასუხეს მათ. მაშინ უთხრა: „ამიტომ კეისრისა კეისარს მიეცით, ღვთისა კი — ღმერთს!“+
22 მისი ნათქვამით გაოცებულებმა თავი დაანებეს მას და გაეცალნენ.
23 იმ დღეს მივიდნენ მასთან სადუკეველები, რომელთაც არ სწამთ მკვდრეთით აღდგომის,+ და ჰკითხეს:+
24 „მოძღვარო, მოსემ თქვა, თუ ვინმე უშვილოდ მოკვდება, მისმა ძმამ უნდა შეირთოს მისი ცოლი და ძმას შთამომავლობა აღუდგინოსო.+
25 ჩვენთან შვიდი ძმა იყო. პირველი დაქორწინდა, მაგრამ ისე მოკვდა, რომ შთამომავალი არ დარჩენია, ამიტომ მისი ცოლი მისმა ძმამ შეირთო.
26 ასე დაემართა მეორეს, მესამეს და ყველას მეშვიდეს ჩათვლით.
27 ბოლოს ქალიც მოკვდა.
28 აღდგომის შემდეგ იმ შვიდიდან რომლის ცოლი იქნება იგი? ის ხომ ყველას ჰყავდა ცოლად!“
29 იესომ მიუგო: «ცდებით, რადგან არც წმინდა წერილები იცით და არც ის, თუ რა ძალა აქვს ღმერთს,+
30 ვინაიდან აღდგომის შემდეგ არც ცოლს ირთავენ და არც თხოვდებიან; ისინი ისე არიან, როგორც ანგელოზები ზეცაში.+
31 ნუთუ არ წაგიკითხავთ მკვდრეთით აღდგომაზე და არ იცით, რა თქვა ღმერთმა,
32 მე აბრაამის, ისაკისა და იაკობის ღმერთი ვარო?+ ის მკვდრების კი არა, ცოცხლების ღმერთია“.+
33 ხალხი ისმენდა და განცვიფრებული იყო იმით, თუ რას და როგორ ასწავლიდა.+
34 როცა ფარისევლებმა გაიგეს, რომ მან სადუკეველები გააჩუმა, შეიკრიბნენ*.
35 ერთმა მათგანმა, კანონის მცოდნემ, გამოსაცდელად ჰკითხა:
36 „მოძღვარო, რომელია უდიდესი მცნება კანონში?“+
37 მან უთხრა: «„გიყვარდეს იეჰოვა*, შენი ღმერთი, მთელი გულით, მთელი სულით და მთელი გონებით“.+
38 ეს არის პირველი და უდიდესი მცნება.
39 მეორე ამის მსგავსია: „მოყვასი საკუთარი თავივით გიყვარდეს“.+
40 ამ ორ მცნებას ეფუძნება მთელი კანონი და წინასწარმეტყველთა წიგნები».+
41 ფარისევლები ჯერ კიდევ ერთად იყვნენ, როცა იესომ ჰკითხა:+
42 „რას ფიქრობთ ქრისტეზე? ვისი ძეა?“ „დავითის“, — უპასუხეს მათ.+
43 მან უთხრა: «მაშ, როგორღა უწოდებს სულით შთაგონებული+ დავითი მას უფალს, როცა ამბობს:
44 „იეჰოვამ* ჩემს უფალს უთხრა: იჯექი ჩემ მარჯვნივ, სანამ შენს მტრებს შენ ფეხქვეშ არ მოვაქცევ“?+
45 თუ დავითი მას უფალს უწოდებს, მისი ძე როგორღაა?!»+
46 პასუხად კრინტიც კი ვერავინ დაძრა. იმ დღიდან კითხვის დასმას ვეღარავინ უბედავდა.
