მარკოზის სახარება 4:1—41
4 იესო კვლავ ზღვის პირას ასწავლიდა. მის მახლობლად იმდენმა ხალხმა მოიყარა თავი, რომ ნავში ჩაჯდა და ნაპირს მოშორდა, ხალხი კი ნაპირზე დარჩა.+
2 ბევრ რამეს იგავებით ასწავლიდა.+ იესომ მათ მიმართა:+
3 „ყური დამიგდეთ. გამოვიდა მთესველი დასათესად.+
4 თესვისას ზოგი თესლი გზის პირას დავარდა, მოფრინდნენ ფრინველები და აკენკეს.
5 ზოგი კლდოვან ადგილზე დავარდა, სადაც მიწა ბევრი არ იყო, და რადგან მიწას სიღრმე არ ჰქონდა, მალევე აღმოცენდა.+
6 მაგრამ მზე რომ ამოვიდა, დაჭკნა და რადგან ფესვი არ ჰქონდა, გახმა.
7 ზოგი ეკლებში ჩავარდა, გაიზარდა ეკლები, მოაშთო ისინი და ნაყოფი ვეღარ გამოიღო.+
8 ზოგი კი კარგ მიწაზე დავარდა, აღმოცენდა, გაიზარდა და ნაყოფი გამოიღო: ზოგმა — 30, ზოგმა — 60 და ზოგმაც — 100“.+
9 შემდეგ დასძინა: „ვისაც ყური აქვს, ისმინოს!“+
10 ხალხი რომ დაიშალა, ვინც იესოსთან დარჩა, მათ შორის თორმეტმა მოციქულმა, მოყოლილ იგავებზე შეკითხვები დაუსვეს.+
11 მან უთხრა მათ: „თქვენ გაგიმჟღავნდათ ღვთის სამეფოს წმინდა საიდუმლო,+ სხვებს კი იგავებით ველაპარაკები,+
12 რათა შეხედონ, მაგრამ ვერ დაინახონ, მოისმინონ, მაგრამ აზრს ვერ ჩასწვდნენ; ისინი არასოდეს მობრუნდებიან და არც ეპატიებათ“.+
13 შემდეგ მათ უთხრა: „თუ ამ იგავის არსს ვერ სწვდებით, სხვა იგავების არსს როგორღა ჩასწვდებით?!
14 მთესველი თესავს სიტყვას.+
15 გზის პირას მყოფნი, სადაც სიტყვა ითესება, ისინი არიან, ვისთანაც სატანა მაშინვე მიდის,+ როგორც კი სიტყვას მოისმენენ, და სტაცებს ჩათესილ სიტყვას.+
16 კლდოვან ადგილზე დათესილები ისინი არიან, ვინც სიტყვას მოსმენისთანავე სიხარულით იღებენ,+
17 მაგრამ, ვინაიდან ფესვი არა აქვთ, ცოტა ხანს ძლებენ და, როგორც კი სიტყვის გამო გასაჭირი ან დევნა იწყება, ბრკოლდებიან.
18 ეკლებში დათესილები ისინი არიან, ვინც ისმენენ სიტყვას,+
19 მაგრამ ნაყოფი ვერ გამოაქვთ, რადგან ქვეყნიერების* საზრუნავი,+ სიმდიდრის მაცდუნებელი ძალა+ და სხვა სურვილები+ იპყრობს მათ და აშთობს სიტყვას.
20 კარგ მიწაზე დათესილები კი ისინი არიან, ვინც სიტყვას ისმენენ, კეთილგანწყობით იღებენ და ნაყოფი გამოაქვთ: ზოგს — 30, ზოგს — 60 და ზოგს — 100“.+
21 აი, კიდევ რა უთხრა მათ: „ლამპარი იმიტომ კი არ გამოაქვთ, რომ ჭურჭელი დააფარონ ან საწოლის ქვეშ დადგან; ის იმიტომ გამოაქვთ, რომ სალამპრეზე დადგან.+
22 არაფერია დაფარული, რომ არ გაცხადდეს და საგულდაგულოდ დამალული, რომ არ გამოაშკარავდეს.+
23 ვისაც ყური აქვს, ისმინოს!“+
24 მერე კი უთხრა: „დაუკვირდით იმას, რასაც ისმენთ.+ რა საწყაოთიც მიუწყავთ, იმავეთი მოგეწყვებათ, და უფრო მეტიც მოგეცემათ.
25 ვისაც აქვს, უფრო მეტი მიეცემა,+ ხოლო ვისაც არა აქვს, ისიც წაერთმევა, რაც აქვს“.+
26 შემდეგ განაგრძო: „ღვთის სამეფო შეიძლება შევადაროთ კაცს, რომელიც თესლს თესავს.
27 ღამით წვება, დღისით დგება. თესლი აღმოცენდება და იზრდება, მან კი არ იცის, როგორ.
28 მიწას თავისით გამოაქვს ნაყოფი: ჯერ ჯეჯილი, მერე თავთავი, ბოლოს კი საღი მარცვალი.
29 როგორც კი ნაყოფი მწიფდება, კაცი ნამგალს იმარჯვებს, რადგან მკის დროა დამდგარი“.
30 შემდეგ განაგრძო: „რას შევადაროთ ღვთის სამეფო ან რა იგავი მივუსადაგოთ?
31 ის მდოგვის მარცვალს ჰგავს, რომელიც ყველაზე პატარა თესლია დედამიწაზე;+
32 დათესვის მერე კი, როცა ამოდის, ბოსტნის ყველა სხვა მცენარეზე დიდი იზრდება და იმხელა ტოტები ეზრდება, რომ ფრინველები მის ჩრდილში იბუდებენ“.
33 იესო სათქმელს მათთვის გასაგები ბევრი ასეთი იგავით ეუბნებოდა.+
34 იგავების გარეშე არაფერს ეუბნებოდა ხალხს, თავის მოწაფეებს კი ცალკე უხსნიდა ყველაფერს.+
35 იმავე დღეს, საღამო ხანს, მათ უთხრა, გაღმა გავიდეთო.+
36 ხალხის წასვლის შემდეგ ის იმავე ნავით წაიყვანეს, რომელშიც იჯდა. მას სხვა ნავებითაც გაჰყვნენ.+
37 უცებ ისეთი საშინელი ქარიშხალი ამოვარდა, რომ ტალღები ნავს ეხეთქებოდა; ცოტაც და ნავი წყლით აივსებოდა.+
38 ის კიჩოზე იყო, თავი სასთუმალზე ედო და ეძინა. გააღვიძეს და უთხრეს: „მოძღვარო, ნუთუ შენთვის სულერთია, რომ ვიღუპებით?!“
39 ისიც წამოდგა, შერისხა ქარი და ზღვას მიმართა: „დაწყნარდი! ჩაცხრი!“+ ქარი ჩადგა და სრული სიჩუმე ჩამოვარდა.
40 შემდეგ მათ უთხრა: „რამ შეგაშინათ?! სად არის თქვენი რწმენა?!“
41 ძალიან შეშინებულები იყვნენ, ერთმანეთს ეუბნებოდნენ, ეს ვინ არის, ქარიცა და ზღვაც რომ მას ემორჩილებაო.+
სქოლიოები
^ ბერძნ. „ეონ“. იხ. „ქვეყნიერება“(„ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).
