რომაელების მიმართ 9:1—33
9 მე, ქრისტეს მიმდევარი, სიმართლეს ვამბობ, არ ვცრუობ; ჩემი სინდისი წმინდა სულით მემოწმება,
2 რომ დიდი მწუხარება და გაუყუჩებელი ტკივილი მაქვს გულში.
3 ნეტავ მე ვყოფილიყავი დაწყევლილი და ქრისტესგან მოკვეთილი ჩემი მოძმეების, ხორციელი ნათესავების გულისთვის!
4 ისინი ისრაელები არიან, რომლებიც ღმერთმა იშვილა+ და რომლებსაც უბოძა დიდება; მათთან დადო შეთანხმებები+ და გადასცა კანონი,+ მიანდო მსახურება+ და მისცა დაპირებები.+
5 მათ ჰყავდათ დიდი წინაპრები,+ რომელთა შთამომავალიც ქრისტეა.+ ღმერთმა კი, რომელიც ყოველივეზე მაღლაა, იდიდოს მარადიულად! ამინ!
6 თუმცა ნუ იფიქრებთ, რომ ღვთის დანაპირები არ შესრულებულა, რადგან ყველა, ვინც წარმოშობით ისრაელია, როდია ნამდვილი ისრაელი.+
7 და ის, რომ აბრაამის შთამომავლები არიან,+ არ ნიშნავს, რომ ყველა ნამდვილად მისი შვილია, როგორც დაწერილია: „შთამომავლობა, რომელსაც დაგპირდი, ისაკისგან წარმოიშობა“.+
8 ესე იგი, ღვთის შვილები აბრაამის ღვიძლი შვილები კი არ არიან,+ არამედ შვილებად ანუ ნამდვილ შთამომავლებად ღვთის დანაპირებით+ დაბადებულნი ითვლებიან;
9 ღვთის დაპირება კი ასეთი იყო: „ამ დროს მოვალ და სარას ვაჟი ეყოლება“.+
10 თუმცა დაპირება მაშინაც გამეორდა, როცა რებეკას ჩაესახა ტყუპები ჩვენი წინაპარი ისაკისგან.+
11 როცა ისინი ჯერ არ იყვნენ დაბადებულნი და არც კარგი ჰქონდათ გაკეთებული და არც ცუდი, იმის საჩვენებლად, რომ ღვთის არჩევანი მათ საქმეებზე კი არ იყო დამოკიდებული, არამედ თავად მომხმობზე,
12 უთხრა რებეკას ღმერთმა: „უფროსი უმცროსს დაემონება“,+
13 როგორც წერია კიდეც: „იაკობი შევიყვარე, ესავი კი შევიძულე“.+
14 მაშ, რას ვიტყვით, უსამართლოა ღმერთი? არავითარ შემთხვევაში!+
15 ის მოსეს ეუბნება: „ვისაც შევიწყალებ, შევიწყალებ და ვისაც თანავუგრძნობ, თანავუგრძნობ“.+
16 ამგვარად, ღვთის არჩევანი ვისიმე სურვილსა თუ მცდელობაზე კი არაა დამოკიდებული, არამედ მწყალობელ ღმერთზე.+
17 წმინდა წერილში ღმერთი ეუბნება ფარაონს: „იმიტომ დაგტოვე ცოცხალი, რომ გაჩვენო ჩემი ძალა და მთელ დედამიწას ეუწყოს ჩემი სახელი“.+
18 ასე რომ, თუ სურს, შეიწყალებს, და თუ სურს, გააჯიუტებს*.+
19 მაგრამ შენ მკითხავ: „მაშ, რატომღა სდებს ბრალს კაცს?! ვინ აღუდგება წინ მის ნებას?!“
20 ვინ ხარ შენ, ადამიანო, სიტყვას რომ უბრუნებ ღმერთს?!+ განა ეტყვის ნაძერწი გამომძერწავს, ასეთი რატომ გამომძერწეო?!+
21 როგორ, ნუთუ მეთუნეს უფლება არა აქვს, რომ მოზელილი თიხისგან+ განსაკუთრებული* ჭურჭელიც გააკეთოს და ჩვეულებრივიც*?!
22 მაშ, იმაზე რაღას ვიტყვით, რომ ღმერთი დიდი სულგრძელობით უთმენდა გასანადგურებელ რისხვის ჭურჭელს, თუმცაღა სურდა, თავისი რისხვა დაეტეხა მათთვის და თავისი ძალა ეჩვენებინა?!
23 ის ასე იმ განუზომელი დიდების წარმოსაჩენად მოიქცა, რომელიც წინასწარ გამზადებულ წყალობის ჭურჭელს+ მიანიჭა განსადიდებლად,
24 ანუ ჩვენ, ვისაც მოგვიხმო არა მხოლოდ იუდეველთაგან, არამედ უცხოტომელთაგანაც.+
25 როგორც ოსიას წიგნში ამბობს: „მათ, ვინც არ არის ჩემი ხალხი,+ ჩემს ხალხს ვუწოდებ და მას, ვინც არ მიყვარდა — საყვარელს,+
26 და იქ, სადაც უთხრეს, ჩემი ხალხი არა ხართო, ცოცხალი ღვთის ძეები ეწოდებათ“.+
27 ესაიამაც თქვა ისრაელზე: „ისრაელების რიცხვი ზღვის ქვიშასავით რომც იყოს, მხოლოდ ნაწილი გადარჩება,+
28 რადგან იეჰოვა* სწრაფად აღასრულებს სამართალს მთელ დედამიწაზე, ერთხელ და სამუდამოდ“.+
29 და როგორც ესაიამ იწინასწარმეტყველა: „ლაშქართა ღმერთ იეჰოვას* ცოცხალი რომ არ დაეტოვებინა ჩვენს შთამომავალთაგან ზოგიერთი, სოდომივით ვიქნებოდით და გომორას დავემსგავსებოდით“.+
30 მაშ, რა გამოდის? ის, რომ უცხოტომელებმა, თუმცა არ ესწრაფოდნენ სიმართლეს,+ რწმენის წყალობით მიაღწიეს მას.+
31 ისრაელებმა კი, თუმცა ესწრაფოდნენ სიმართლის კანონის დაცვას, ბოლომდე ვერ დაიცვეს ეს კანონი.
32 რატომ? იმიტომ, რომ ისინი რწმენით კი არ ესწრაფოდნენ მას, არამედ საქმეებით ცდილობდნენ, ჩათვლილიყვნენ მართლებად. მათ ფეხი წამოჰკრეს „დაბრკოლების ლოდს“,+
33 როგორც დაწერილია: „აი, ვდებ სიონში დაბრკოლების ლოდსა+ და წაფორხილების კლდეს, მაგრამ მას, ვისაც სწამს ის, იმედი არ გაუცრუვდება“.+
სქოლიოები
^ სხვაგვარად — „დაუშვებს, რომ გაჯიუტდეს“.
^ სიტყვასიტყვით — „საპატიო“.
^ სიტყვასიტყვით — „არასაპატიოც“.
^ იხ. დანართი ა5.
^ იხ. დანართი ა5.
