მოციქულთა საქმეები 19:1—41
19 აპოლოსის+ კორინთში ყოფნის დროს პავლე მთიანი მხარის გავლით ეფესოში+ ჩავიდა. იქ რამდენიმე მოწაფეს შეხვდა.
2 პავლემ მათ ჰკითხა: „როცა ირწმუნეთ, მიიღეთ წმინდა სული?“+ მათ მიუგეს: „წმინდა სულის შესახებ არაფერი გვსმენია“.
3 შემდეგ ჰკითხა: „აბა, რა ნათლობით მოინათლეთ?“ მათ უპასუხეს: „იოანეს ნათლობით“.+
4 პავლემ უთხრა: „იოანე ხალხს მონანიების ნიშნად ნათლავდა+ და ეუბნებოდა, რომ ერწმუნათ მის შემდეგ მომავალი,+ იესო“.
5 ეს რომ გაიგეს, უფალ იესოს სახელით მოინათლნენ,
6 და, როცა პავლემ მათ ხელები დაადო, მათზე წმინდა სული გადმოვიდა+ და დაიწყეს უცხო ენებზე ლაპარაკი და წინასწარმეტყველება.+
7 დაახლოებით 12 კაცი იქნებოდა.
8 ის სამი თვე სინაგოგაში+ დადიოდა და გაბედულად ლაპარაკობდა, სიტყვით გამოდიოდა და დამაჯერებლად მსჯელობდა ღვთის სამეფოს შესახებ.+
9 მაგრამ ზოგიერთი გაჯიუტდა, არ ირწმუნა და სახალხოდ გმობდა უფლის გზას.+ პავლე გაშორდა მათ+ და მოწაფეებიც წაიყვანა. იგი ყოველდღე სიტყვით გამოდიოდა ტირანეს სკოლაში.
10 ასე გაგრძელდა ორი წელი. ამ დროის განმავლობაში უფლის სიტყვა მთელი აზიის მოსახლეობამ მოისმინა, იუდეველებმაც და ბერძნებმაც.
11 ღმერთი პავლეს ხელით სასწაულებს ახდენდა.+
12 ავადმყოფებთან+ მიტანილი მისი ნაქონი ნაჭრებიცა და წინსაფრებიც კი კურნავდა მათ და ბოროტი სულები გამოდიოდნენ მათგან.+
13 ის იუდეველებიც, რომლებიც დადიოდნენ და დემონებს დევნიდნენ, ცდილობდნენ, უფალ იესოს სახელით განედევნათ ბოროტი სულები და ბოროტი სულებით შეპყრობილთ ასე მიმართავდნენ: „გიბრძანებ იესოს სახელით, რომელსაც პავლე ქადაგებს!“+
14 ერთი იუდეველი უფროსი მღვდლის, სკევას, შვიდი ვაჟიც ასე იქცეოდა.
15 ერთხელ ბოროტმა სულმა მათ მიუგო: „იესოსაც ვიცნობ+ და პავლესაც,+ მაგრამ თქვენ ვინღა ხართ?“
16 ეს რომ თქვა, ბოროტი სულით შეპყრობილი კაცი ეცა მათ და სძლია; ისინი გაშიშვლებულები და დაშავებულები გამოცვივდნენ სახლიდან.
17 ეს ამბავი ეფესოში ყველამ შეიტყო, იუდეველებმაც და ბერძნებმაც, და შიშმა მოიცვა ისინი; უფალ იესოს სახელს კი კვლავაც ადიდებდნენ.
18 მრავალი, ვინც ირწმუნა, მოდიოდა და აღიარებდა, რასაც სჩადიოდა.
19 ბევრმა, ვინც ჯადოქრობას მისდევდა, მოიტანა თავისი წიგნები და ყველას თვალწინ დაწვა.+ გამოთვალეს წიგნების ღირებულება და 50 000 ვერცხლი გამოვიდა.
20 ასე იკიდებდა ფეხს და ვრცელდებოდა იეჰოვას* სიტყვა მისივე ძალით.+
21 ამის შემდეგ პავლემ მაკედონიისა+ და აქაიის გავლით იერუსალიმში წასვლა გადაწყვიტა;+ ამბობდა, ჯერ იერუსალიმში ჩავალ და მერე რომში გავემგზავრებიო.+
22 მან მაკედონიაში გაგზავნა თავისი დამხმარეები, ტიმოთე+ და ერასტუსი,+ თვითონ კი დროებით აზიაში დარჩა.
23 იმ დროს იქ უფლის გზის+ გამო დიდი აურზაური ატყდა.+
24 ერთი ვერცხლის მჭედელი დემეტრიოსი ვერცხლისგან არტემიდას პატარა ტაძრებს აკეთებდა და მისი მეშვეობით სხვა ხელოსნებიც დიდ ფულს შოულობდნენ.+
25 შეკრიბა მან ხელოსნები და უთხრა: „თქვენ კარგად იცით, რომ ჩვენი კეთილდღეობა ამ საქმეზეა დამოკიდებული.
26 ხომ ხედავთ, რომ მარტო ეფესოში+ კი არა, თითქმის მთელ აზიაში არწმუნებს ეს პავლე დიდძალ ხალხს და აზრს აცვლევინებს; ეუბნება, რაც ხელით არის გაკეთებული, ღმერთები არ არიანო.+
27 მარტო ჩვენს ხელობას კი არ აიგდებენ აბუჩად, დიდ ქალღმერთ არტემიდას ტაძარსაც არად ჩააგდებენ, რომელსაც არა მარტო აზია, არამედ მთელი მსოფლიო ეთაყვანება, და მისი დიდებაც დასამარდება“.
28 ეს რომ გაიგეს, განრისხდნენ და აყვირდნენ: „დიდებულია ეფესოელთა არტემიდა!“
29 ქალაქი მღელვარებამ მოიცვა. მთელი ხალხი თეატრში შეცვივდა, მიათრევდნენ გაიუსსა და არისტარქეს,+ პავლეს მაკედონელ თანამგზავრებს.
30 პავლეს უნდოდა, ხალხში შესულიყო, მაგრამ მოწაფეებმა არ გაუშვეს.
31 ზეიმებისა და თამაშების ზოგიერთმა ორგანიზატორმაც, რომლებიც მის მიმართ მეგობრულად იყვნენ განწყობილნი, ხალხი გაუგზავნეს და შეუთვალეს, ნუ შეხვალ თეატრში და თავს საფრთხეში ნუ ჩაიგდებო.
32 ერთნი ერთს გაჰყვიროდნენ, მეორენი — მეორეს; შეკრებილ ხალხში არეულობა იყო და უმრავლესობამ არც კი იცოდა, რისთვის იყვნენ შეკრებილნი.
33 ალექსანდრე იუდეველებმა ხელის კვრით გამოიყვანეს ხალხიდან. მან ხალხს ხელით ანიშნა, რომ გაჩუმებულიყვნენ, რათა თავი დაეცვა.
34 მაგრამ, როცა მიხვდნენ, რომ იუდეველი იყო, ყველა ერთხმად აყვირდა და თითქმის ორი საათი გაჰყვიროდნენ: „დიდებულია ეფესოელთა არტემიდა!“
35 ბოლოს ქალაქის გამგებელმა ხალხი დააშოშმინა და მიმართა: „ეფესოელებო, ვინ არ იცის, რომ ეფესოელები იცავენ დიდი არტემიდას ტაძარსა და ცით მოვლენილ ქანდაკებას?
36 ეს აშკარაა, ამიტომ სიმშვიდე შეინარჩუნეთ და უგუნურად ნუ მოიქცევით.
37 ეს კაცები, თქვენ რომ მოიყვანეთ, არც ტაძრის მძარცველები არიან და არც ჩვენი ქალღმერთის მგმობელები.
38 ამიტომ, თუ დემეტრიოსსა+ და სხვა ხელოსნებს ვინმეზე საჩივარი აქვთ, ამისთვის არსებობს სასამართლო და არიან პროკონსულები; დაე იჩივლონ.
39 მაგრამ, თუ სხვა რამ გაღელვებთ, ეს კრებაზე უნდა გადაწყდეს.
40 მართლა არსებობს იმის საშიშროება, რომ ამ ამბის გამო ამბოხებაში დაგვადანაშაულონ და ჩვენ ვერაფრით გავამართლებთ ამ უწესრიგო თავყრილობას“.
41 ეს რომ თქვა, შეკრებილი ხალხი დაიშალა.
სქოლიოები
^ იხ. დანართი ა5.
