ჩვენ და-ძმები უანგაროდ გვიყვარს და გვჯერა, რომ ისინი ღვთისმოსაწონ გადაწყვეტილებებს მიიღებენ (1 კორ. 13:4, 7). მაგალითად, თუ თანაქრისტიანი ცოდვას ჩაიდენს, ვიმედოვნებთ, რომ ის არ უგულებელყოფს აღმზრდელობით ზომებს, რომლებსაც უხუცესები მის დასახმარებლად მიმართავენ. ჩვენ მოთმინებით ვეპყრობით სუსტი რწმენის მქონეთ და ვცდილობთ, დავეხმაროთ მათ (რომ. 15:1). როცა რომელიმე და-ძმა შორდება კრებას, იმედს ვიტოვებთ, რომ ის დაუბრუნდება იეჰოვას (ლუკ. 15:17, 18).

ᲣᲧᲣᲠᲔᲗ ᲕᲘᲓᲔᲝᲠᲒᲝᲚᲡ „ᲠᲐ ᲐᲮᲐᲡᲘᲐᲗᲔᲑᲡ ᲡᲘᲧᲕᲐᲠᲣᲚᲡ? — ᲧᲕᲔᲚᲐᲤᲠᲘᲡ ᲘᲛᲔᲓᲘ ᲐᲥᲕᲡ“, ᲓᲐ ᲣᲞᲐᲡᲣᲮᲔᲗ ᲨᲔᲛᲓᲔᲒ ᲙᲘᲗᲮᲕᲔᲑᲡ:

• როგორ იცვლიდა აბნერი პოზიციას?

• რა რეაქცია ჰქონდათ დავითს და იოაბს აბნერის თხოვნაზე?

• რატომ უნდა გამოვუცხადოთ ნდობა და-ძმებს?