დავითი ფიქრობდა ღვთის იმ შესანიშნავ თვისებებზე, რომლებიც კარგად ჩანდა შემოქმედებაში. მან უყოყმანოდ მიუძღვნა ცხოვრება იეჰოვასადმი მსახურებას.

139:14

• „ხოტბას შეგასხამ, რადგან შიშს მინერგავს ის, თუ რა საოცრად ვარ შექმნილი“.

139:15

• „არ დაფარულა შენგან ჩემი ძვლები, როცა დაფარულში შევიქმენი, როცა დედამიწის სიღრმეებში ვიყავი მოქსოვილი“.

139:16

• „შენმა თვალებმა მიხილა ჯერ კიდევ ჩანასახი და შენს წიგნში ჩაიწერა იმ დღეების შესახებ, როცა ყველა ჩემი ნაწილი უნდა ჩამოყალიბებულიყო“.