რჩევა 7

მიეცით მაგალითი

რატომ არის მნიშვნელოვანი? ადამიანი, ძირითადად, სხვებზე დაკვირვებით სწავლობს, სიტყვებიდან კი ინფორმაციას იგებს. მაგალითად, მშობელმა შეიძლება უთხრას შვილს, რომ თავაზიანი იყოს და არ მოიტყუოს. მაგრამ მშობლები თუ ერთმანეთს ან ბავშვებს უყვირიან და დროდადრო იტყუებიან, ბავშვები სწავლობენ, რომ უფროსები ასეც უნდა იქცეოდნენ. დოქტორი სალ სივიერი თავის წიგნში აღნიშნავს, რომ ბავშვები ყველაზე მეტად მშობლების მაგალითიდან სწავლობენ.

პრობლემა: მშობლები სრულყოფილები არ არიან. მოციქული პავლე წერს: „ყველამ შესცოდა და მოკლებულნი არიან ღვთის დიდებას“ (რომაელები 3:23). მოწაფე იაკობმა კი დაწერა, რომ „ენას ვერავინ ათვინიერებს“ (იაკობი 3:8). ამასთანავე, ბავშვებს ახასიათებთ მშობლების მოთმინებიდან გამოყვანა. ლერი, ორი გოგონას მამა, რომელიც მშვიდი და თავშეკავებულია, ამბობს: „ბავშვებს ისე ადვილად გამოვყავდი მდგომარეობიდან, რომ გაოცებული ვრჩებოდი“.

გამოსავალი: ეცადეთ, მისცეთ კარგი და არა — სრულყოფილი მაგალითი. საკუთარი შეცდომებიდანაც ასწავლეთ ბავშვებს რაიმე კარგი. ქრისი, ორი გოგონას მამა, ამბობს: „თუ ბავშვებმა მდგომარეობიდან გამომიყვანეს ან ჩემი მიზეზით დაზარალდნენ, ვაღიარებ შეცდომას და ბოდიშს ვუხდი. აქედან ჩემი შვილები სწავლობენ, რომ მშობლებიც უშვებენ შეცდომებს და ყველას გვჭირდება გაუმჯობესება“. კოსტასი, რომელიც ერთ-ერთ წინა სტატიაში მოვიხსენიეთ, ამბობს: „მდგომარეობიდან როცა გამოვდივარ, ბოდიშს ვიხდი, ამიტომ ჩემმა გოგონებმა ისწავლეს, რომ თავადაც უნდა მოიბოდიშონ, როცა რაიმეს აშავებენ“.

იეჰოვა ღმერთი ამბობს: „ნუ გააღიზიანებთ თქვენს შვილებს, არამედ იზრუნეთ მათზე — იეჰოვას მოსაწონად აღზარდეთ და დაარიგეთ“ (ეფესოელები 6:4). ბავშვებს შეიძლება უფროსებზე მეტად აღიზიანებთ, როცა ადამიანი ერთს ამბობს და მეორეს აკეთებს. ამიტომ კარგი იქნება, ყოველი დღის ბოლოს ჰკითხო საკუთარ თავს: „მთელი დღის მანძილზე სიტყვაც რომ არ დამეძრა, რას ისწავლიდნენ ბავშვები ჩემი საქციელიდან? სიტყვითაც იმას ვასწავლი მათ, რასაც საქმით?“

[ჩანართი 9 გვერდზე]

„სხვებს ასწავლი და საკუთარ თავს არა?“ (რომაელები 2:21).

[სურათები 9 გვერდზე]

მშობელი თუ ბოდიშს იხდის, ბავშვი სწავლობს, რომ თავადაც უნდა მოიბოდიშოს.