იესოს მტრები ბრაზისგან გულზე სკდებიან. იესომ ხომ სულ ახლახან ისეთი მაგალითები მოიყვანა, რითაც ფარდა ახადა მათ ბოროტებას. ახლა ფარისევლები მის წინააღმდეგ შეთქმულებას აწყობენ. მათ სურთ, ისეთი რამ ათქმევინონ იესოს, რის გამოც რომაელ გამგებელს გადასცემენ. ეს მამაკაცები იესოსთან თავის მოსყიდულ მოწაფეებს აგზავნიან, რათა როგორმე სიტყვაში გამოიჭირონ (ლუკა 6:7).

„მოძღვარო, — ეკითხებიან ისინი იესოს. — ვიცით, რომ სწორად ლაპარაკობ, სწორად ასწავლი და მიკერძოებას არ ავლენ, არამედ ჭეშმარიტებით ასწავლი ღვთის გზას. ნებადართულია გადასახადის გადახდა კეისრისთვის?“ (ლუკა 20:21, 22). ასეთი პირფერული სიტყვებით მათ ვერ შეჰყავთ იესო შეცდომაში, რადგან ის კარგად ხედავს მათ თვალთმაქცობასა და მლიქვნელობას. მას ესმის, რომ თუ იტყვის, სწორი არ არის გადასახადის გადახდაო, რომის წინააღმდეგ ამბოხებაში დასდებენ ბრალს; მაგრამ თუ იტყვის, დიახ, უნდა გადაიხადოთო, ხალხმა, რომლებიც რომაელთა ბატონობის ქვეშ გმინავენ, შეიძლება არასწორად გაიგოს მისი ნათქვამი და ზურგი აქციოს. საინტერესოა, რა პასუხს გასცემს იესო მათ.

ის ამბობს: „რატომ მცდით, თვალთმაქცებო? მაჩვენეთ მონეტა, რომლითაც სულადობრივ გადასახადს იხდით“. მათ დინარი მიაქვთ. ის ეკითხება: „ვისია ეს გამოსახულება და წარწერა?“. „კეისრისა“, — პასუხობენ ისინი. იგი ეუბნება: „ამიტომ კეისრისა კეისარს მიეცით, ღვთისა კი — ღმერთს“ (მათე 22:18—21).

ასეთი მოსწრებული პასუხით გაოცებული მამაკაცები ვერაფერს ამბობენ და იქაურობას ტოვებენ. მაგრამ  ყველაფერი ამით არ მთავრდება და მოწინააღმდეგეები ისევ ცდილობენ რამენაირად იესოს სიტყვაში გამოჭერას. მას შემდეგ, რაც ფარისევლებს კოვზი ნაცარში უვარდებათ, იესოსთან სხვა რელიგიური ჯგუფის წინამძღოლები მიდიან.

ესენი არიან სადუკეველები, რომლებსაც არ სწამთ მკვდრეთით აღდგომის. ისინი იესოს უსვამენ კითხვას, რომელიც აღდგომას და მაზლის ვალდებულების შესრულებას ეხება: «მოძღვარო, მოსემ თქვა: „თუ ვინმე უშვილოდ მოკვდება, მისმა ძმამ უნდა შეირთოს მისი ცოლი და ძმას შთამომავლობა აღუდგინოს“. ჩვენთან შვიდი ძმა იყო. პირველი დაქორწინდა და მოკვდა, და რადგან შთამომავალი არ ჰყავდა, მისი ცოლი მისმა ძმამ შეირთო. ასე დაემართა მეორეს, მესამეს და ყველას მეშვიდეს ჩათვლით. ბოლოს, ქალიც მოკვდა. აღდგომისას იმ შვიდიდან რომლის ცოლი იქნება იგი? ის ხომ ყველას ჰყავდა» (მათე 22:24—28).

პასუხად იესოს მათთვის ავტორიტეტული წყაროდან, მოსეს წერილებიდან მოჰყავს ციტატა: «ცდებით, რადგან არც წმინდა წერილები იცით და არც ღვთის ძალა. მკვდრეთით აღდგენილები არც ცოლს ირთავენ და არც თხოვდებიან, არამედ არიან როგორც ზეცაში ანგელოზები. ხოლო იმაზე, რომ მკვდრები აღდგებიან, ნუთუ არ წაგიკითხავთ მოსეს წიგნში, ეკლიანი ბუჩქის შესახებ რომ დაწერა, რა უთხრა მას ღმერთმა: „მე აბრაამის, ისაკისა და იაკობის ღმერთი ვარ“. ის მკვდრების ღმერთი კი არა, ცოცხლებისაა. თქვენ ძალიან ცდებით» (მარკოზი 12:24—27; გამოსვლა 3:1—6). ხალხი გაოცებას ვერ მალავს ამ სიტყვების მოსმენაზე.

იესომ ფარისევლებიც დაადუმა და სადუკეველებიც. ამიტომ ეს ორი ჯგუფი ამჯერად მორიგი გამოცდის მიზნით უკვე ერთად მიდის მასთან. ერთი მწიგნობარი ასეთ კითხვას უსვამს იესოს: „მოძღვარო, რომელია უდიდესი მცნება კანონში?“ (მათე 22:36).

იესო პასუხობს: «პირველია: „ისმინე, ისრაელო, იეჰოვა, ჩვენი ღმერთი, ერთია იეჰოვა, გიყვარდეს იეჰოვა, შენი ღმერთი, მთელი გულით, მთელი სულით, მთელი გონებით და მთელი ძალით“. მეორე კი: „მოყვასი საკუთარი თავივით გიყვარდეს“. ამ მცნებებზე დიდი მცნება არ არსებობს» (მარკოზი 12:29—31).

ამ სიტყვების მოსმენაზე მწიგნობარი იესოს ეუბნება: «მოძღვარო, შენ კარგად და ჭეშმარიტად თქვი: „ის არის ერთი და სხვა არავინ“. მთელი გულით, მთელი შეგნებით და მთელი ძალით მის სიყვარულსა და საკუთარი თავივით მოყვასის სიყვარულს ბევრად მეტი ფასი აქვს, ვიდრე მთლიანად დასაწვავ შესაწირავსა და მრავალ მსხვერპლს». იესო ხედავს, რომ ის ჭკვიანურად მსჯელობს და ასეთ სიტყვებს ეუბნება: „შორს არა ხარ ღვთის სამეფოსგან“ (მარკოზი 12:32—34).

უკვე სამი დღეა (9, 10, 11 ნისანი), რაც იესო ტაძარში ასწავლის. ზოგი, ამ მწიგნობრის მსგავსად, სიამოვნებით უსმენს მას, რასაც ნამდვილად ვერ ვიტყვით სხვა მწიგნობრებსა თუ ფარისევლებზე, რომლებიც უკვე ვეღარ უბედავენ იესოს კითხვის დასმას.