„მან თავის დროზე ყველაფერი მშვენივრად შექმნა; მარადიულობაც კი ჩადო ადამიანთა გულებში; თუმცა ისინი თავიდან ბოლომდე ვერასოდეს ჩასწვდებიან ღვთის საქმეებს“ (ეკლესიასტე 3:11; „ახალი ქვეყნიერების თარგმანი“).

 „მან ყველაფერი კეთილად შექმნა თავის დროისთვის, თვით იდუმალის შეცნობად აღძრა გონება კაცთა, ოღონდ ისე, რომ ვერ გაუგონ ღვთის ნამოქმედარს თავი და ბოლო“ (ეკლესიასტე 3:11; საქართველოს საპატრიარქოს გამოცემა).

 „მან თავის დროზე ყველაფერი მშვენივრად შექმნა“. ებრაული სიტყვა, რომელიც „მშვენივრად“ ითარგმნა, ფიზიკურ თუ გარეგნულ სილამაზეზე მეტს მოიაზრებს. ის შეიძლება აგრეთვე ითარგმნოს როგორც „მოწესრიგებული“, „საკადრისი“ ან „შესაფერისი“ (ეკლესიასტე 3:11). ღვთის „მშვენიერ“ საქმეებში მხოლოდ ფიზიკური სამყაროს შექმნა კი არ იგულისხმება, არამედ ისიც, თუ როგორ ახორციელებს ის თავის განზრახვას (დანიელი 2:21; 2 პეტრე 3:8; გამოცხადება 4:11).

 „მარადიულობაც კი ჩადო ადამიანთა გულებში“. ღმერთმა ადამიანები უსასრულო სიცოცხლისთვის შექმნა (ფსალმუნი 37:29). სწორედ ამიტომ ჩადო მან ადამიანში ასეთი სურვილი. თუმცა პირველი წყვილი, ადამი და ევა, ეურჩა ღმერთს და საკუთარ თავსაც და კაცობრიობასაც სიკვდილი მოუტანა (დაბადება 3:17—19; რომაელები 5:12). მიუხედავად ამისა, ღმერთმა პირობა დადო, რომ დააკმაყოფილებდა „ყოველი სულდგმულის სურვილს“, მათ შორის, უსასრულო სიცოცხლის სურვილს (ფსალმუნი 145:16). ბიბლიიდან ვიგებთ, თუ როგორ გახადა ღმერთმა კვლავ შესაძლებელი, ადამიანებს მარადიულად ეცხოვრათ (რომაელები 6:23).

 „ისინი თავიდან ბოლომდე ვერასოდეს ჩასწვდებიან ღვთის საქმეებს“. ღვთიური სიბრძნე იმდენად ღრმა და უსაზღვროა, რომ, როგორც ბიბლია ამბობს, „მიუკვლეველია მისი გზები“ (რომაელები 11:33). თუმცა ღმერთს სურს, გაუმჟღავნოს თავისი განზრახვები მათ, ვისაც მის მოსაწონად ცხოვრება სურს (ამოსი 3:7).

 წიგნი „ეკლესიასტე“ ისრაელის მეფე სოლომონმა დაწერა, რომელსაც ღმერთმა უდიდესი სიბრძნე უბოძა. ამ წიგნში ჩაწერილია პრაქტიკული რჩევები, საიდანაც ჩანს, რა არის ნამდვილად ღირებული ცხოვრებაში და რა — უფასური (ეკლესიასტე 1:2, 3; 2:1, 17; 7:1; 12:1, 13). მე-3 თავში სოლომონი აღწერს ჩვენი ცხოვრების ყოველდღიურ მოვლენათა უწყვეტ ციკლს (ეკლესიასტე 3:1—8, 10). ღმერთმა ადამიანს იმის უფლება მისცა, რომ თავად აერჩია, როდის და რას გააკეთებდა (კანონი 30:19, 20; იესო ნავეს ძე 24:15). სოლომონი განმარტავს, რომ ადამიანის ნებისმიერი საქმე მაშინ გამოიღებს საუკეთესო ნაყოფს, თუ სათანადო და ხელსაყრელ დროს გაკეთდება და ღვთის ნებასთან იქნება შეთანხმებული. მისი თქმით, ასე გაკეთებული საქმე „ღვთისგან ნაბოძები ძღვენია“ (ეკლესიასტე 3:1, 12, 13).

 უყურეთ ვიდეორგოლს, რომელიც ზოგად წარმოდგენას შეგიქმნით წიგნ „ეკლესიასტეზე“.