Wolo ɖenɖe tɔm wɛɛ yɔ

Wolo tɔm ñʋŋ ɖeɖe

ÑƖM MBƲ PƖWƐ ƐSƆTƆM TAA YƆ | ROMA MBA 12-14

Ɛzɩma ɖɩpɩzɩɣ nɛ ɖɩlɩzɩ Krɩstʋ mba sɔɔlɩm nɛ ɖɩwɩlɩ

Ɛzɩma ɖɩpɩzɩɣ nɛ ɖɩlɩzɩ Krɩstʋ mba sɔɔlɩm nɛ ɖɩwɩlɩ

12:10, 17-21

Ye nɔɔyʋ ɛyʋsɩnɩ-ɖʋ yɔ, Krɩstʋ mba sɔɔlɩm seɣtiɣ-ɖʋ se ɖɩtaakpa-ɩ kɩmɩyɛ, ɛlɛ ɖɩlabɩ-ɩ kɩbandʋ. “Ye ñɔɔsɩ ɛwɩɣ ño-koyindu yɔ, ha-ɩ nɛ ɛtɔɔ, ye lɔkɔtʋ ɛɖɛ-ɩ yɔ, ha-ɩ nabʋyʋ nɛ ɛñɔɔ; mbʋ pʋyɔɔ yɔ ŋŋlakɩ mbʋ lɛ, ŋkpeɣliɣ ɛ-ñʋʋ taa miŋ mamala.” (Rom 12:20) Camɩyɛ lakasɩ nzɩ ɖɩlakɩ ɛyʋ weyi ɛlabɩ-ɖʋ mbʋ pɩtɩtʋʋzɩ yɔ, sɩpɩzɩɣ siyele nɛ ɛyʋ ɛnʋ ekpiɖi mbʋ ɛlabɩ-ɖʋ yɔ pɩ-yɔɔ.

Puwiye nɖɩ pɩyʋtɩnɩ-ŋ nɛ ŋɖʋ nɔɔyʋ ɖɩwɩzɩyɛ nɛ ɛlɛ cosi-ŋ nɛ sɔɔlɩm yɔ, ɛzɩma pɩlabɩ-ŋ?