دۇعانىڭ بەرەرى بار
شەتەلدە تۇراتىن پامەلا دەگەن ايەل اۋىر دەرتكە شالدىققان كەزدە كاسىبي مامانداردىڭ كومەگىن ىزدەي باستايدى. ٴبىراق ول مۇنىمەن عانا شەكتەلگەن جوق. ول قۇدايعا دۇعا قىلىپ، ودان كۇش سۇرادى. دۇعا قىلعانى وعان نە بەردى؟
«قاتەرلى ىسىككە قارسى ەم الىپ جۇرگەندە، قورقىنىش مەنى ٵردايىم القىمىمنان الاتىن. ٴبىراق مەن ەحوبا قۇدايعا دۇعا ايتقان سايىن، جانىما ٴبىر تىنىشتىق ورنايتىن جانە سانامداعى تۇمان سەيىلگەنىن سەزەتىنمىن. بۇل اۋرۋ ٵلى دە جانىما باتادى. ٴبىراق دۇعا ماعان جاقسى ويلاۋعا كومەكتەسەدى. ادامدار مەنەن «قالايسىڭ؟» دەپ سۇراعان كەزدە مەن «جاعدايىم ٴماز ەمەس، ٴبىراق كوڭىلىم ٴماز» دەپ جاۋاپ بەرەمىن»،— دەيدى پامەلا.
ارينە، دۇعا ەتۋدى باستاۋ ٷشىن ٶمىردىڭ اۋىر سوققىلارىن كۇتىپ وتىرۋدىڭ قاجەتى جوق. ٴبارىمىزدىڭ باسىمىزدا قيىندىقتارىمىز بار، ٴبىرى ۇلكەن بولسا، ٴبىرى — كىشى. ولارمەن ارپالىسۋ ٷشىن بىزگە كومەك قاجەت بولىپ جاتادى. بىزگە دۇعا كومەكتەسە الا ما؟
كيەلى كىتاپتا مىنانداي سوزدەر بار: «بار اۋىرتپالىعىڭدى ەحوباعا ارت، ول سەنى دەمەيدى. ٵدىل جاننىڭ قۇلاۋىنا ول ەشقاشان جول بەرمەيدى» (ٴزابۇر 55:22). بۇل ٴبىر قانات وسىرەرلىك سوزدەر، سولاي ەمەس پە؟! سونىمەن، دۇعا بىزگە كومەكتەسە الا ما؟ قۇدايعا دۇرىس تۇردە دۇعا قىلساڭىز، ول سىزگە قيىندىعىڭىزبەن كۇرەسۋگە قاجەتتىنى بەرە الادى (« دۇعانىڭ بەرەرى مول» دەگەن قورشاۋدى قاراڭىز).
