126-تاراۋ
پەتىردىڭ يسادان تانۋى
ماتاي 26:69—75 مارقا 14:66—72 لۇقا 22:54—62 جوحان 18:15—18، 25—27
-
قاياپانىڭ ۇيىندە پەتىر يسادان تاندى
گەتسيماني باعىندا يسا تۇتقىندالعاندا، قورقىپ كەتكەن ەلشىلەر ونى جالعىز تاستاپ، قاشىپ كەتتى. الايدا كوپ ۇزاماي پەتىر مەن «تاعى ٴبىر شاكىرت»، ەلشى جوحان بولسا كەرەك، قايتىپ ورالدى (جوحان 18:15؛ 19:35؛21:24). ولار يسانى انناستىڭ ۇيىنە اپارا جاتقان جولدا قۋىپ جەتتى. كەيىن انناس يسانى باس ٴدىني قىزمەتكەر قاياپاعا جىبەرگەندە، پەتىر مەن جوحان الىستان ىلەسىپ وتىردى. ولار ەكى وتتىڭ ورتاسىندا قالعانداي سەزىمدە بولعان شىعار: ٴبىر جاعىنان ٶز جاندارىن ويلاپ قورىقسا، باسقا جاعىنان يەلەرىمەن نە بولار ەكەن دەپ ۋايىمدادى.
جوحان باس ٴدىني قىزمەتكەرمەن تانىس ەدى. سوندىقتان قاياپا تۇراتىن ٷيدىڭ ىشكى اۋلاسىنا كىرىپ كەتتى. پەتىر بولسا قاقپا سىرتىندا قالىپ قويدى. كەيىن جوحان قايتىپ كەلىپ، قاقپا كۇزەتەتىن قىزمەتشى قىزبەن سويلەستى دە، پەتىردى ىشكە كىرگىزدى.
ٴتۇن سۋىق بولعاندىقتان، اۋلاداعىلار وت جاعىپ جىلىنىپ تۇرعان ەدى. پەتىر دە جىلىنۋ ٷشىن سولاردىڭ قاسىنا بارىپ، «ٸستىڭ نەمەن بىتەتىنىن» كۇتتى (ماتاي 26:58). ٴبىر ۋاقىتتا قاقپا كۇزەتەتىن قىز وتتىڭ جارىعىنان پەتىردى انىعىراق كورىپ: «سەن دە وسى كىسىنىڭ شاكىرتتەرىنىڭ ٴبىرى ەمەسسىڭ بە؟»— دەدى (جوحان 18:17). كەيىن پەتىردى باسقالار دا تانىپ قويىپ، يسامەن جۇرگەنى ٷشىن ايىپتادى (ماتاي 26:69، 71—73؛ مارقا 14:70).
قاتتى ابىرجىعان پەتىر ەلەۋسىز قالۋعا تىرىسىپ، قاقپا جاققا جايمەن ىعىستى. سونىمەن، ول يسامەن جۇرگەنىن مويىندامادى، ٴتىپتى: «مەن ونى تانىمايمىن، سەنىڭ نە ايتىپ تۇرعانىڭدى دا تۇسىنبەيمىن»،— دەي سالدى (مارقا 14:67، 68). سونداي-اق پەتىر «قارعانىپ، انت ىشە باستادى». بۇل سوزدەر ونىڭ ايتقانى راس ەكەنىن، ال وتىرىك ايتسا، ٶز باسىنا پالە تىلەيتىنىن بىلدىرەدى (ماتاي 26:74).
وسى ۋاقىتتا قاياپانىڭ ۇيىندە، بالكىم جوعارعى بولمەلەردىڭ بىرىندە، يسانى تەرگەپ جاتتى. ال تومەندە پەتىر مەن باسقا ادامدار ۇيگە كىرىپ-شىعىپ جاتقان ٴتۇرلى كۋاگەرلەردى باقىلاپ تۇرسا كەرەك.
پەتىردىڭ وتىرىك ايتقانى عاليلەيالىقتارشا سويلەگەنىنەن-اق بايقالىپ قالدى. ونىڭ ۇستىنە توپتىڭ ىشىندەگى ٴبىر كىسى پەتىر قۇلاعىن شاپقان مالىكتىڭ تۋىسى ەدى. سودان ول پەتىرگە ەنتەلەپ كەلىپ: «سەنى ونىمەن بىرگە باقتا كوردىم ەمەس پە؟»— دەدى. پەتىر ٷشىنشى رەت تانعاندا، يسا ايتقانداي، اتەش شاقىردى (جوحان 13:38؛ 18:26، 27).
وسى كەزدە يسا جوعارىدان اۋلاعا قاراپ تۇرسا كەرەك. ول بۇرىلىپ پەتىرگە تىكە قاراعاندا، جانارى پەتىردىڭ وڭمەنىنەن ٶتىپ كەتكەن بولۋ كەرەك. سوندا ونىڭ ەسىنە بىرنەشە ساعات بۇرىن، جوعارعى بولمەدە ايتقان يسانىڭ سوزدەرى ٴتۇستى. نە ىستەپ قويعانىن تۇسىنگەن پەتىردىڭ قانداي كۇيدە بولعانى ايتپاسا دا تۇسىنىكتى. ول سىرتقا شىعىپ، وكىرىپ جىلادى (لۇقا 22:61، 62).
بۇل قالاي بولعانى؟ ٶزىنىڭ رۋحاني كۇشىنە جانە ادالدىعىنا سەنىمدى بولعان پەتىر يەسىنەن قالايشا تانىپ كەتتى؟ شىندىق بۇرمالانىپ، يسا جەكسۇرىن قىلمىسكەرگە اينالدى. جازىقسىز ادامدى جۇرت الدىندا قورعاپ سويلەۋىنە بولار ەدى، ٴبىراق ول «ماڭگىلىك ومىرگە جەتكىزەتىن سوزدەرى» بار تۇلعادان تەرىس اينالدى (جوحان 6:68).
پەتىردىڭ قايعىلى وقيعاسىنان ٴبىر ماڭىزدى شىندىقتى بايقايمىز: ٴتۇرلى سىناققا نە ازعىراتىن جاعدايعا دايىن بولماسا، ٴتىپتى قۇدايعا دەگەن سەنىمى بەرىك ارى شىن بەرىلگەن ادام دا توتەپ بەرە الماي، ٴسۇرىنىپ قۇلاۋى مۇمكىن. پەتىردىڭ باستان كەشكەنى قۇدايدىڭ بارلىق قىزمەتشىسىنە ساباق بولعاي!
