123-تاراۋ
جانى ولەردەي قايعىرعاندا دۇعا ەتتى
ماتاي 26:30، 36—46 مارقا 14:26، 32—42 لۇقا 22:39—46 جوحان 18:1
-
يسا گەتسيماني باعىندا
-
ونىڭ تەرى قان تامشىلارىنداي جەرگە تامدى
يسا دۇعاسىن اياقتاعان سوڭ، ادال ەلشىلەرىمەن «قۇدايدى ماداقتاپ اندەر ايتتى دا»، ٴزايتۇن تاۋىنا قاراي ٴجۇرىپ كەتتى (مارقا 14:26). ٴبارى يەرۋساليمنىڭ شىعىسىنداعى يسانىڭ ٴجيى باراتىن گەتسيماني باعىنا بەتتەدى.
ٴزايتۇن اعاشتارى جايقالىپ وسكەن باققا كەلگەندە، يسا سەگىز ەلشىسىنە: «مەن انا جەرگە بارىپ دۇعا ايتىپ كەلگەنشە، وسىندا وتىرا تۇرىڭدار»،— دەدى. سوعان قاراعاندا، ولاردى باقتىڭ كىرەبەرىسىندە قالدىردى. تەك پەتىردى، جاقىپ پەن جوحاندى ەرتىپ، باقتىڭ ىشىنە كىرىپ كەتتى. ٴبىر ۋاقىتتا قاتتى مازاسى كەتكەن يسا الگى ۇشەۋىنە: «جانىم ولەردەي قايعىرىپ تۇر. سەندەر وسىندا قالىپ، مەنىمەن بىرگە سەرگەك بولىڭدار»،— دەدى (ماتاي 26:36—38).
يسا ولاردان ارىرەك باردى دا، دۇعا ەتۋ ٷشىن «ەتپەتىنەن جىعىلا كەتتى». وسىنداي قيىن كەزدە ول قۇدايعا نە ايتتى؟ «اكە، سەنىڭ قولىڭنان ٴبارى كەلەدى، بۇل توستاعاننان ماعان ىشكىزە كورمە. ٴبىراق مەنىڭ ەمەس، سەنىڭ قالاۋىڭ بولسىن»،— دەدى (مارقا 14:35، 36). مۇنىمەن يسا نە دەگىسى كەلدى؟ قۇتقارۋشى بولۋدان باس تارتقىسى كەلدى مە؟ البەتتە، جوق!
يسا كوكتە بولعان كەزىندە، ريم بيلەۋشىلەرىنىڭ ادامدارعا قانشاما قيانات جاساعانىن، ولاردى اياۋسىز ولتىرگەنىن كورگەن. قازىر يسانىڭ ٶزى ەت پەن سۇيەكتەن جاراتىلعان ادام، ارى ازاپ شىگۋ سياقتى سەزىمدەر وعان جات ەمەس. سوندىقتان ول ولگىسى كەلىپ تۇرعان جوق. ٴبىراق بارىنەن بۇرىن يسانىڭ جانىن قاتتى قيناپ تۇرعان — جەكسۇرىن قىلمىسكەر رەتىندە ولىمگە كەسىلىپ، اكەسىنىڭ اتىنا كىر كەلتىرۋى مۇمكىن دەگەن وي. بىرنەشە ساعاتتان سوڭ ونى قۇدايعا ٴتىل تيگىزگەن ادام رەتىندە باعاناعا شىگەلەپ ولتىرەدى.
يسا دۇعا ايتىپ بولعان سوڭ، ٷش ەلشىسىنە كەلسە، ولار ۇيىقتاپ قالعان ەكەن. سوندا ول پەتىرگە: «ەڭ بولماعاندا ٴبىر ساعات مەنىمەن بىرگە ۇيىقتاماي وتىرا الماعانىڭ با؟ ازعىرىلماۋ ٷشىن سەرگەك بولىپ، سيىنىپ ٴمىناجات ەتىڭدەر!»— دەدى. يسا ەلشىلەرىنىڭ قاتتى شارشاعانىن جانە ۋاقىتتىڭ كەش ەكەنىن ٴتۇسىنىپ تۇر. سوندىقتان: «رۋح دايىن بولعانمەن، ٴتان وسال»،— دەدى (ماتاي 26:40، 41).
سوسىن يسا دۇعا ەتۋگە تاعى دا كەتىپ قالدى. وسى جولى اكەسىنەن «بۇل توستاعاندى» ىشكىزە كورمەۋىن سۇرادى. قايتىپ كەلسە، ٷش ەلشىسى ازعىرىلماۋ ٷشىن دۇعا ەتۋدىڭ ورنىنا، تاعى دا ۇيىقتاپ قالعان ەكەن. يسا ٴتىل قاتقاندا، «ولار وعان نە دەرىن بىلمەدى» (مارقا 14:40). يسا ٷشىنشى رەت ارىرەك بارىپ، تىزە بۇگىپ وتىردى دا، قۇدايعا دۇعا ەتتى.
قىلمىسكەر بولىپ ولگەنى اكەسىنىڭ ەسىمىن كىرلەيتىنىن ويلاپ يسا قاتتى ۋايىمدادى. ۇلىنىڭ دۇعاسىن ەحوبا ەستىپ، ونى نىعايتۋ ٷشىن كوكتەن پەرىشتەسىن جىبەردى. يسا سوندا دا دۇعا ايتۋىن توقتاتپادى، ٴتىپتى «ودان بەتەر قاتتى جالبارىندى». ٶزىنىڭ ماڭگىلىك ٶمىرى مەن بۇكىل ادامزاتتىڭ ماڭگىلىك ٶمىرى شىشىلەتىن سىن ساعات كەلىپ جەتكەن. موينىنا جۇكتەلگەن جاۋاپكەرشىلىك وراسان زور. سوندىقتان ىشكى كۇيزەلىسىنىڭ قاتتى بولعانى سونشا — «تەرى قان تامشىلارى سياقتى جەرگە تامىپ جاتتى» (لۇقا 22:44).
يسا ٷشىنشى رەت ەلشىلەرىنە ورالعاندا، ولاردىڭ تاعى دا ۇيىقتاپ قالعاندارىن كوردى. «وسىنداي ۋاقىتتا ۇيىقتاپ، دەمالىپ جاتىرسىڭدار ما؟! مىنە، ادام ۇلى كۇناكارلاردىڭ قولىنا ۇستاپ بەرىلەتىن ۋاقىت جاقىنداپ قالدى. تۇرىڭدار، كەتتىك! مىنە، ماعان وپاسىزدىق جاسايتىن ادام تاياپ قالدى»،— دەدى ول (ماتاي 26:45، 46).
