رۋت 4:1—22
4 باعوز قالا قاقپاسىنىڭ قاسىنا+ بارىپ وتىردى. سول جەردەن رۋتقا ايتقان تۋىسى+ ٶتىپ بارا جاتتى. باعوز وعان: «پالەنشە*، مۇندا كەلىپ وتىرشى»،— دەدى. ول قاسىنا كەلىپ وتىردى.
2 سوسىن باعوز قالانىڭ ون اقساقالىن+ شاقىردى دا، ولارعا: «مۇندا جايعاسىڭىزدار»،— دەدى. ولار دا وتىردى.
3 سوندا باعوز تۋىسىنا+ بىلاي دەدى: «باۋىرىمىز ەليمەلەكتىڭ+ ۇلەسىندەگى جەردى مواب ەلىنەن ورالعان ناعيما+ ساتۋى كەرەك بولىپ جاتىر.
4 ساعان وسىنى ايتۋدى ٴجون كوردىم. جۇرتتىڭ جانە وسى اقساقالداردىڭ الدىندا سونى ساتىپ ال+. تۋىسقاندىق مىندەتىڭدى ورىندايمىن دەسەڭ، ورىندا. ال ورىندامايمىن دەسەڭ، ونىڭدى ايت. ويتكەنى بۇل مىندەتتى الاتىن ەڭ جاقىن تۋىسى سەنسىڭ، سەنەن كەيىن مەنمىن». بۇعان ول: «ساتىپ الامىن»،— دەدى+.
5 سوندا باعوز بىلاي دەدى: «ەگەر ناعيمادان جەردى ساتىپ الساڭ، مارقۇم ۇلىنىڭ ايەلى موابتىق رۋتتان دا ساتىپ الۋىڭ كەرەك. وسىلايشا مارقۇمنىڭ مۇراسى ٶز اتىندا قالا بەرەدى»+.
6 بۇعان ول: «وندا مەن ساتىپ الا المايمىن، ٶز مۇراما نۇقسان كەلتىرىپ الارمىن. تۋىسقاندىق قۇقىمدى ساعان بەردىم، سەن ساتىپ ال، مەن الا المايمىن»،— دەدى.
7 سول زاماندا يسرايلدە تۋىسقاندىق مىندەتتى بەرۋ نەمەسە ايىرباس جاساۋ سياقتى ماسەلەلەرگە قاتىستى مىنانداي ٴداستۇر بولعان: جاسالعان كەلىسىمدى زاڭدى تۇردە بەكىتۋ ٷشىن ادام ٴبىر ساندالىن شەشىپ+، ەكىنشى ادامعا بەرۋ كەرەك ەدى.
8 سوندىقتان تۋىسى باعوزعا: «ٶزىڭ ساتىپ ال»،— دەپ، ٴبىر ساندالىن شەشىپ بەردى.
9 سوندا باعوز اقساقالدار مەن كۇللى جۇرتقا بىلاي دەدى: «بۇگىن سىزدەر ەليمەلەكتىڭ، ونىڭ ۇلدارى كيليون مەن ماحلوننىڭ بۇكىل مەنشىگىن ناعيمادان ساتىپ الىپ جاتقانىما كۋاسىزدەر+.
10 سونداي-اق مارقۇمنىڭ مۇراسى ٶز اتىندا قالا بەرۋ ٷشىن، ماحلوننىڭ جەسىرى موابتىق رۋتتى دا ايەلدىككە الامىن+. وسىلاي مارقۇمنىڭ ەسىمى باۋىرلارى مەن قالا جۇرتشىلىعىنىڭ اراسىندا* وشپەيدى. بۇگىن سىزدەر بۇعان كۋاسىزدەر+».
11 سوندا قاقپا الدىنداعى ادامدار مەن اقساقالداردىڭ ٴبارى: «ٴيا، ٴبىز كۋامىز،— دەپ راستاپ، ارتىنان بىلاي دەدى: —بوساعاڭدى اتتاعالى جاتقان بۇل ايەلدى ەحوبا جارىلقاپ، ونى يسرايلدىڭ ٷرىم-بۇتاعىن وربىتكەن راحيلا مەن لياداي ەتسىن+! ال ٶزىڭ ەفراتادا+ تابىستى، بەتلەحەمدە+ جاقساتتى بول!
12 ەحوبا ساعان وسى ايەلدەن ۇرپاق سيلاپ+، اۋلەتىڭدى تامار ياھۋداعا تۋىپ بەرگەن پارەستىڭ اۋلەتىندەي+ قىلسىن!»
13 سونىمەن، باعوز رۋتقا ۇيلەنىپ، ەكەۋى جاقىنداستى. ەحوبانىڭ جارىلقاۋىمەن رۋتتىڭ بويىنا بالا ٴبىتىپ، ۇل تۋدى.
14 سوندا ايەلدەر ناعيماعا بىلاي دەستى: «سەنى تۋىسقاندىق مىندەتىن اتقاراتىن ادامسىز قالدىرماعان ەحوبا ماداقتالسىن! ونىڭ ەسىمى بۇكىل يسرايلدە دارىپتەلسىن!
15 بۇل بالا سەنىڭ جانىڭدى قايتادان جادىراتتى، ول قارتايعان شاعىڭدا سۇيەنىشىڭ بولادى. سەبەبى ونى دۇنيەگە اكەلگەن — ٶزىڭدى جاقسى كورەتىن+ ٵرى جەتى ۇلدان دا ارتىق كەلىنىڭ».
16 ناعيما بالانى الىپ، باۋىرىنا باسىپ، باعىپ-قاقتى.
17 كورشى ايەلدەر: «بۇل — ناعيما ٷشىن تۋىلعان ۇل»،— دەسىپ، وعان عابيت+ دەگەن ەسىم بەردى. ول ەسەيدىڭ+ اكەسى، ٴداۋىتتىڭ اتاسى بولدى.
18 پارەستىڭ شەجىرەسى+ مىناۋ: پارەستەن حەسرون+،
19 حەسروننان رام، رامنان ٵميناداپ+،
20 ٵميناداپتان+ ناعاسون، ناعاسوننان سالمون،
21 سالموننان باعوز، باعوزدان عابيت،
22 عابيتتەن ەسەي+ تۋىلدى، ال ەسەي — ٴداۋىتتىڭ اكەسى+.
