مۇسانىڭ 1-جازباسى 12:1—20
12 ەحوبا ىبىرامعا بىلاي دەدى: «ەلىڭدى، تۋعان-تۋىسىڭدى جانە اكەڭنىڭ ٷيىن قالدىرىپ، مەن كورسەتەتىن ەلگە كوش+.
2 مەن سەنەن ۇلى حالىق تاراتامىن، سەنى جارىلقاپ، اتىڭدى شىعارامىن. سونداي-اق سەن ارقىلى باسقالارعا باتام قونادى+.
3 ساعان باتاسىن بەرگەندەرگە باتامدى بەرەمىن، ساعان قارعىس ايتقاندارعا قارعىس ايتامىن+. جەر بەتىندەگى بارلىق حالىقتار سەن ارقىلى جارىلقانادى+».
4 سودان ىبىرام ەحوبانىڭ ايتقانىن ىستەپ، جولعا شىقتى، لۇت تا ەرىپ ٴجۇردى. حاراننان شىققاندا، ىبىرام جەتپىس بەس جاستا ەدى+.
5 ىبىرام ايەلى سارايدى+، تۋعان باۋىرىنىڭ ۇلى لۇتتى+ جانە جيعان-تەرگەن مال-مۇلكى+ مەن حاراندا يەمدەنگەن قىزمەتشىلەرىن الىپ، قاناحان ەلىنە قاراي بەت الدى+. قاناحان ەلىنە جەتكەننەن كەيىن،
6 ىبىرام ٵرى قاراي ٴجۇرىپ، ۇلكەن اعاشتار وسەتىن مورەنىڭ ماڭىنداعى+ سيحەم+ دەگەن جەرگە كەلدى. سول ۋاقىتتا وندا قاناحاندىقتار تۇراتىن.
7 سوندا ەحوبا ىبىرامعا كورىنىپ: «وسى جەردى+ سەنىڭ ۇرپاعىڭا+ بەرەمىن»،— دەدى. سوسىن ىبىرام وزىنە كورىنگەن ەحوباعا ارناپ سول جەردە قۇرباندىق ورنىن تۇرعىزدى.
8 كەيىنىرەك ول بەتەلدىڭ+ شىعىس جاعىنداعى تاۋلى وڭىرگە قاراي كوشىپ، باتىستاعى بەتەل مەن شىعىستاعى گايدىڭ+ ورتاسىنا شاتىرىن تىكتى. سول جەردە ەحوباعا ارناپ قۇرباندىق ورنىن تۇرعىزىپ+، ەحوبانىڭ ەسىمىن ماداقتادى+.
9 كەيىن ول قوسىن جينادى دا، كوشىپ-قونا ٴجۇرىپ، نەگەۆ+ شولىنە قاراي جىلجىدى.
10 قاناحان ەلىندە اشارشىلىق باستالىپ، ول ۇدەي تۇسكەندىكتەن+، ىبىرام ۋاقىتشا* مىسىرعا كوشتى+.
11 مىسىرعا جاقىنداعاندا، ول ايەلى سارايعا مىنانى ايتتى: «سوزىمە قۇلاق ٴتۇرشى، سەن وتە سۇلۋ ايەلسىڭ+.
12 ساعان مىسىرلىقتاردىڭ كوزى ٴتۇسىپ «مىناۋ — ونىڭ ايەلى» دەرى ٴسوزسىز. سوندا ولار مەنى ٶلتىرىپ، سەنى ٴتىرى قالدىرادى.
13 سوندىقتان جاماندىققا ۇشىراماي، سەنىڭ ارقاڭدا جانىم امان قالۋ ٷشىن، ٶزىڭدى مەنىڭ قارىنداسىم دەپ ايتشى+».
14 ىبىرام مىسىرعا كەلگەن بويدا، مىسىرلىقتار سارايدىڭ وتە سۇلۋ ايەل ەكەنىن بايقادى.
15 پەرعاۋىننىڭ ادامدارى دا ايەلدى كورىپ، ونى وعان ماقتاپ باردى. سوندا ول ايەلدى سارايىنا الدىرتتى.
16 پەرعاۋىن ايەل ٷشىن ىبىرامعا وڭ كوزبەن قاراپ، وعان كوپ قوي، ٸرى قارا، ەسەك، تۇيە جانە قۇلدار مەن كۇڭدەر بەردى+.
17 ٴبىراق ەحوبا ىبىرامنىڭ ايەلى سارايعا+ بولا پەرعاۋىن مەن ونىڭ ٷي ىشىنە اۋىر ىندەتتەر* جىبەردى.
18 سوندا پەرعاۋىن ىبىرامدى شاقىرىپ الىپ: «بۇل نە قىلعانىڭ؟ نەگە ماعان ونىڭ ٶز ايەلىڭ ەكەنىن ايتپادىڭ؟
19 نەلىكتەن ونى قارىنداسىم دەدىڭ+؟ مەن ونى ايەلدىككە الا جازدادىم عوي. مىنە، ايەلىڭ. ونى ال دا، كەت!»— دەدى.
20 ٴسۇيتىپ، پەرعاۋىن قىزمەتشىلەرىنە ىبىرام جايىندا بۇيرىق بەرىپ، ولار ونى ايەلىمەن جانە بار مەنشىگىمەن قوسا جولعا شىعارىپ سالدى+.
