مۇسانىڭ 1-جازباسى 27:1—46
27 ىسقاق قارتايىپ، كوزى كورمەي قالعان ەدى. سودان ول ۇلكەن ۇلى ەساۋدى+ شاقىرىپ الىپ: «ۇلىم»،— دەگەندە، ەساۋ: «تىڭداپ تۇرمىن»،— دەپ جاۋاپ قاتتى.
2 اكەسى ٴسوزىن جالعاپ بىلاي دەدى: «مىنە، مەن قارتايدىم، قانشا عۇمىرىم قالعانىن بىلمەيمىن.
3 قولىڭا قارۋ-جاراعىڭدى — قورامساعىڭ مەن ساداعىڭدى — ال دا، دالادان اڭ اۋلاپ اكەلشى+.
4 سوسىن ودان جاقسى كورەتىن تاماعىمدى ىستەپ، ماعان اكەلە عوي. ونى جەپ، كوزىمنىڭ تىرىسىندە ساعان باتامدى بەرەيىن».
5 ىسقاق ەساۋمەن سويلەسكەن كەزدە، رابيعا تىڭداپ تۇرعان ەدى. ەساۋ اڭ اۋلاۋ ٷشىن دالاعا كەتكەندە+،
6 رابيعا بالاسى جاقىپقا+ بىلاي دەدى: «قازىر عانا اعاڭ ەساۋعا اكەڭنىڭ نە ايتقانىن ەستىدىم.
7 ول: —اڭ اۋلاپ اكەلىپ، ودان ٴدامدى تاماق جاساپ بەر. ونى جەيىن دە، كوز جۇمباي تۇرىپ، ساعان ەحوبانىڭ الدىندا باتامدى بەرەيىن،— دەدى+.
8 ال ەندى، بالام، مەنى مۇقيات تىڭداپ، ايتقانىمدى ىستە+.
9 قازىر وتارعا بارىپ، ەكى قوڭدى لاق اكەلە عوي. مەن ودان اكەڭنىڭ ٴسۇيسىنىپ جەيتىن تاماعىن دايىنداپ بەرەيىن.
10 سونى اكەڭە اپارىپ بەر، ول جەسىن. ٴسۇيتىپ، ساعان ولەر الدىندا باتاسىن بەرسىن».
11 جاقىپ اناسىنا بىلاي دەدى: «اعام ەساۋدىڭ دەنەسىن تۇك باسقان+، ال مەن تۇكسىزبىن.
12 اكەم مەنى سيپاسا شە+؟ سوندا ول ٶزىن مازاقتاپ تۇر دەپ ويلاپ، ماعان باتا ورنىنا قارعىس ايتادى عوي».
13 بۇعان اناسى: «بالام، ساعان ايتىلعان قارعىس ماعان ٴتيسىن. بار دا، ايتقانىمدى ىستەپ، ماعان لاقتاردى اكەلىپ بەر»،— دەدى+.
14 سودان جاقىپ بارىپ، اناسىنا لاقتاردى اپارىپ بەردى. رابيعا ودان اكەلەرىنىڭ جاقسى كورەتىن تاماعىن ازىرلەدى.
15 كەيىن ۇيىنەن ۇلكەن ۇلى ەساۋدىڭ ەڭ جاقسى كيىمىن الىپ، كىشى ۇلى جاقىپقا كيگىزدى+.
16 ال لاقتاردىڭ تەرىسىمەن ونىڭ قولدارى مەن موينىنىڭ تۇكسىز جەرىن جاپتى+.
17 سوسىن ونىڭ قولىنا دامدەپ جاساعان تاماعى مەن ناندى ۇستاتتى+.
18 جاقىپ ىشكە كىرىپ، اكەسىنە: «اكە!»— دەگەندە، ىسقاق: «ٴيا، ۇلىم، سەن كىمسىڭ؟»— دەدى.
19 «مەن تۇڭعىش ۇلىڭىز ەساۋمىن+. ٴسىزدىڭ ايتقانىڭىزدى ىستەدىم. تۇرەگەلىپ وتىرىڭىز دا، مەن اۋلاعان اڭنىڭ ەتىنەن جەپ، ماعان باتاڭىزدى بەرىڭىزشى»،— دەدى جاقىپ+.
20 ىسقاق: «ۇلىم، قالايشا ونى تەز تاۋىپ اكەلدىڭ؟»— دەپ سۇرادى. بۇعان ول: «ٴسىزدىڭ قۇدايىڭىز ەحوبا ونى الدىمنان كەزىكتىردى»،— دەپ جاۋاپ بەردى.
21 سوندا ىسقاق جاقىپقا: «ۇلىم، قاسىما جاقىنداشى، سەنى سيپاپ، شىنىمەن ۇلىم ەساۋسىڭ با، جوق پا — سونى بىلەيىن»،— دەدى+.
22 جاقىپ اكەسىنە جاقىنداعاندا، ول ونى سيپاپ كورىپ: «داۋىسى جاقىپتىكى، ال قولدارى ەساۋدىكى»،— دەپ+،
23 ونى تانىمادى. ويتكەنى ونىڭ قولدارى اعاسى ەساۋدىكىندەي تۇكتى ەدى. سوندىقتان ىسقاق وعان باتاسىن بەردى+.
24 بۇدان كەيىن ىسقاق: «سەن شىنىمەن ۇلىم ەساۋمىسىڭ؟»— دەپ سۇرادى. «ٴيا، سولمىن»،— دەپ جاۋاپ بەردى جاقىپ.
25 سوندا ىسقاق: «ۇلىم، اكەلگەن اڭ ەتىنەن بەرە عوي. جەپ الىپ، ساعان باتامدى بەرەيىن»،— دەدى. جاقىپ تاماقتى بەردى، ول جەدى. ارتىنشا شاراپ اكەلدى، ودان دا ٸشتى.
26 كەيىن ىسقاق: «ۇلىم، قاسىما جاقىنداپ، مەنى ٴسۇيشى»،— دەدى+.
27 جاقىپ قاسىنا كەلىپ، ونى سۇيگەندە، اكەسى كيىمنىڭ ٴيىسىن تانىپ+، باتاسىن بەرىپ بىلاي دەدى:
«ۇلىمنىڭ ٴيىسى ەحوبا جارىلقاعان دالانىڭ يىسىندەي.
28 قۇداي ساعان اسپاننىڭ شىعىن+، جەردىڭ قۇنارلىسىن+، مول استىق پەن جاڭا شاراپ بەرسىن+.
29 حالىقتار ساعان قىزمەت ەتىپ، ٵرتۇرلى ۇلتتار ٴيىلىپ تاعزىم ەتسىن. باۋىرلارىڭا قوجايىن بول، اناڭنىڭ ۇلدارى ساعان باس ٴيسىن+. سەنى قارعايتىنداردى قارعىس اتسىن، ال باتاسىن بەرەتىندەر جارىلقانسىن+!»
30 ىسقاق باتاسىن اياقتاپ، جاقىپ ونىڭ قاسىنان كەتكەنى سول ەدى، اڭنان اعاسى ەساۋ ورالدى+.
31 ول دا ٴدامدى تاعام دايىنداپ، اكەسىنە اكەلىپ: «اكە، تۇرەگەلىپ وتىرىپ، ۇلىڭىز اكەلگەن اڭ ەتىنەن جەڭىز. ٴسۇيتىپ، ماعان باتاڭىزدى بەرىڭىز»،— دەدى.
32 ىسقاق: «سەن كىمسىڭ؟»— دەپ سۇرادى. ول بولسا: «مەن ٴسىزدىڭ تۇڭعىش ۇلىڭىز ەساۋمىن»،— دەدى+.
33 سوندا ىسقاق قاتتى شوشىعاننان قالتىراپ كەتىپ: «وندا ماعان اڭ اۋلاپ، تاماق ازىرلەپ اكەلگەن كىم؟ سەنىڭ الدىڭدا عانا ونىڭ تاماعىن جەپ، باتامدى بەرىپ قويدىم. ەندى باتاما كەنەلەتىن — سول!»— دەدى.
34 اكەسىنىڭ سوزدەرىن ەستىگەندە، ەساۋ قاتتى كۇيىنىپ، ايقايلاپ جىبەردى دە: «ماعان دا، اكە، ماعان دا باتاڭىزدى بەرىڭىز!»— دەدى+.
35 ٴبىراق اكەسى باس تارتىپ: «باۋىرىڭ قۋلىقپەن كەلىپ، ساعان تيەسىلى باتانى يەمدەنىپ كەتتى»،— دەدى.
36 سوندا ەساۋ: «ونىڭ جاقىپ* دەپ اتالۋى بەكەر مە؟ ول مەنى ورنىمنان ەكىنشى رەت ىعىستىرىپ تۇر+. الدىمەن، ول تۇڭعىشتىق جولىمدى الدى+، ەندى مىنە، ماعان ٴتيىستى باتانى دا يەمدەنىپ كەتتى+!»— دەدى، كەيىن اكەسىنەن: «مەن ٷشىن ەشقانداي باتا قالدىرعان جوقسىز با؟»— دەپ سۇرادى.
37 ىسقاق وعان: «مەن ونى ساعان قوجايىن ەتتىم+، بارلىق باۋىرىن ونىڭ قىزمەتشىسى قىلدىم. وعان مولىنان استىق پەن جاڭا شاراپ بەردىم+. ال ساعان بەرەتىن مەندە نە قالدى، ۇلىم؟»— دەدى.
38 ەساۋ اكەسىنە: «اكە، سىزدە بار بولعانى ٴبىر-اق باتا ما؟ ماعان دا، اكە، ماعان دا باتا بەرە كورىڭىز!»— دەپ، وكىرىپ جىلاپ جىبەردى+.
39 سوندا ىسقاق ۇلىنا بىلاي دەدى:
«سەنىڭ مەكەنىڭ قۇنارلى جەردەن، اسپان شىعىنان الىستا بولادى+.
40 ٶمىر بويى قولىڭنان سەمسەر تۇسپەيدى+، ٵرى باۋىرىڭا قىزمەت ەتەتىن بولاسىڭ+. ٴبىراق كۇندەردىڭ كۇنىندە جۇلقىنىپ باس كوتەرىپ، ونىڭ مويىنتۇرىعىنان* بوسايسىڭ+».
41 اكەسىنىڭ باتاسىن الىپ قويعانى ٷشىن ەساۋ جاقىپقا كەك ساقتاپ قالدى+. ول ىشتەي: «اكەمدى جوقتاپ، ازا تۇتاتىن كۇن جاقىن قالدى+. سودان كەيىن جاقىپتىڭ كوزىن قۇرتامىن»،— دەپ ٴجۇردى.
42 ۇلكەن ۇلى ەساۋدىڭ بۇل سوزدەرى رابيعانىڭ قۇلاعىنا جەتكەندە، ول دەرەۋ كىشى ۇلى جاقىپتى شاقىرىپ الىپ: «اعاڭ ەساۋ كەك ساقتاپ، سەنى ولتىرگەلى ٴجۇر.
43 سوندىقتان، ۇلىم، مەنىڭ ايتقانىمدى ىستە: جينال دا، حاراندا تۇراتىن مەنىڭ باۋىرىم لابانعا قاش+.
44 اعاڭنىڭ اشۋى باسىلعانشا، سول جەردە ٴبىراز بولا تۇر.
45 ونىڭ اشۋى تارقاپ، وزىنە ىستەگەنىڭدى ۇمىتقان كەزدە، مەن ادام جىبەرىپ، سەنى شاقىرتىپ الامىن. ٴبىر كۇندە ەكەۋىڭنەن بىردەي ايىرىلىپ قالار جايىم جوق!»— دەدى.
46 وسىدان كەيىن رابيعا ىسقاققا: «حەت قىزدارىنىڭ كەسىرىنەن ٶمىرىم — ٶمىر ەمەس+. ەگەر جاقىپ تا ايەلدى وسىنداي حەت قىزدارىنان، وسى جەردىڭ قىزدارىنان، الاتىن بولسا، وندا ٶمىر ٴسۇرىپ قايتەمىن؟!»— دەۋمەن بولدى+.
