مۇسانىڭ 1-جازباسى 48:1—22
48 ٴبىر كۇنى جۇسىپكە «اكەڭنىڭ ٴحالى ناشار» دەگەن حابار جەتتى. ول ۇلدارى ماناسا مەن ەفرەمدى ەرتىپ، اكەسىنە باردى+.
2 جاقىپقا: «ۇلىڭىز ٴجۇسىپ كەلدى»،— دەگەندە، توسەكتە جاتقان ول كۇشىن جيىپ، باسىن كوتەرىپ وتىردى.
3 يسرايل جۇسىپكە بىلاي دەپ ٴتىل قاتتى:
«قۇدىرەتى شەكسىز قۇداي ماعان قاناحان جەرىندەگى لۇزدا كورىنىپ، باتاسىن بەردى+.
4 ول: —مەن سەنى ٷبىرلى-ٴشۇبىرلى ەتىپ كوبەيتەمىن جانە سەنەن كوپ حالىق تاراتامىن+. بۇل جەردى سەنىڭ ۇرپاعىڭا ماڭگى يەلىككە بەرەمىن+،— دەگەن ەدى.
5 مەن ساعان كەلگەنگە دەيىن مىسىردا تۋىلعان ەكى ۇلىڭ مەنىكى+. ەفرەم مەن ماناسا ەكەۋى دە، رۋبەن مەن شيمون سياقتى، ٶزىمنىڭ ۇلدارىم بولادى+.
6 ال كەيىنگى تۋىلعان بالالارىڭ سەنىكى بولادى. ولار ەكى اعاسىنىڭ ۇلەسىنە تيگەن جەردەن ۇلەس الىپ، سولاردىڭ اتىمەن اتالادى+.
7 مەن پاداننان كوشىپ شىعىپ، قاناحان ەلىنە كەلگەندە، قاسىمداعى راحيلا كوز جۇمدى+. ەفراتاعا+ ٵلى ٴبىراز جەر بار ەدى، سوندىقتان ونىڭ ٴمايىتىن ەفراتاعا، ياعني بەتلەحەمگە+، بارار جولدىڭ بويىنا قويدىم».
8 يسرايل ٴجۇسىپتىڭ ۇلدارىنا قاراپ: «مىنالار كىمدەر؟»— دەپ سۇرادى.
9 «بۇلار قۇدايدىڭ ماعان وسى جەردە سيلاعان ۇلدارى»+،— دەدى ٴجۇسىپ. سوندا اكەسى: «ولاردى ماعان جاقىنداتشى، باتامدى بەرەيىن»+،— دەدى.
10 كارىلىكتەن جانارى تايعان يسرايلدىڭ كوزى كورمەيتىن ەدى. ٴجۇسىپ ۇلدارىن جاقىنداتقاندا، اكەسى ولاردى بەتتەرىنەن ٴسۇيىپ، قۇشاقتادى.
11 ول جۇسىپكە: «سەنىڭ ٴجۇزىڭدى كورەمىن دەپ ەش ويلاماعان ەدىم+. ەندى، مىنە، قۇداي ٴتىپتى ۇلدارىڭدى دا كورسەتىپ وتىر»،— دەدى.
12 ٴجۇسىپ بالالارىن اكەسىنىڭ قاسىنان* بىلايىراق الىپ، وعان جەرگە دەيىن ٴيىلىپ تاعزىم ەتتى.
13 سوسىن ٴجۇسىپ وڭ قولىمەن ەفرەمدى+ ۇستاپ، يسرايلدىڭ سول جاعىنا، ال ماناسانى+ سول قولىمەن ۇستاپ، ونىڭ وڭ جاعىنا اكەلدى.
14 ٴبىراق يسرايل وڭ قولىن، كىشىسى بولسا دا، ەفرەمنىڭ باسىنا، ال سول قولىن ماناسانىڭ باسىنا قويدى. ماناسا تۇڭعىشى+ بولسا دا، ول مۇنى ادەيى ىستەگەن ەدى.
15 كەيىن جۇسىپكە بىلاي دەپ باتاسىن بەردى+:
«اكەلەرىم ىبىرايىم مەن ىسقاق قىزمەت ەتكەن* قۇداي+،مەنى ٶمىر بويى تاستاماي، وسى كۇنگە دەيىن باعىپ كەلگەن قۇداي+،
16 مەنى بارلىق اپاتتان قۇتقارىپ كەلگەن پەرىشتە+، وسى بالالارعا باتاڭدى بەرە كور+.
ولار مەنىڭ جانە اكەلەرىم ىبىرايىم مەن ىسقاقتىڭ ەسىمدەرىمەن اتالسىن،جەر بەتىندە ولاردىڭ ۇرپاقتارى سانسىز كوپ بولسىن+!»
17 اكەسى وڭ قولىن ەفرەمنىڭ باسىنا قويعانى جۇسىپكە ۇنامادى. سوندىقتان ونىڭ قولىن ەفرەمنەن الىپ، ماناسانىڭ باسىنا قويماق بولىپ،
18 اكەسىنە: «اكە، ولاي ەمەس! تۇڭعىشىم+ — مىناۋ، وڭ قولىڭىزدى سونىڭ باسىنا قويىڭىز»،— دەدى.
19 ٴبىراق اكەسى كونبەي، جۇسىپكە: «بىلەمىن، ۇلىم، بىلەمىن. ودان دا حالىق تارايدى، ول دا ۇلى بولادى. ايتسە دە ٸنىسىنىڭ ۇلىلىعى ونىكىنەن دە اسىپ تۇسەدى+، ونىڭ ۇرپاعى ٴبۇتىن ٴبىر حالىقتى قۇراۋعا جەتەدى+»،— دەدى.
20 ول ٵرى قاراي باتاسىن بەرىپ، سول كۇنى ولارعا بىلاي دەدى+:
«يسرايل حالقى سەنىڭ اتىڭمەن باتا بەرىپ:—قۇداي سەنى ەفرەم مەن ماناساداي قىلسىن!— دەيتىن بولادى».وسىلاي ول ەفرەمدى ماناسادان جوعارى قويدى.
21 بۇدان سوڭ يسرايل جۇسىپكە: «مىنە، مەن ٶلىم اۋزىندا جاتىرمىن+. ٴبىراق قۇداي سەندەرگە بۇدان بىلاي دا جار بولىپ، اتا-بابالارىڭنىڭ ەلىنە قايتارادى+.
22 مەن سەنىڭ ۇلەسىڭدى باۋىرلارىڭنىڭ ۇلەسىنەن كوبىرەك ەتىپ، تاعى ٴبىر بولىك جەر قوسىپ بەرەمىن. ونى مەن امورلىقتاردىڭ قولىنان سەمسەر-ساداعىممەن تارتىپ العانمىن»،— دەدى.
