پاتشالار 1-جازبا 13:1—34
13 ەروبوعام قۇرباندىق وشاعىنىڭ+ الدىندا قۇرباندىق ٴتۇتىنىن تۇتەتپەكشى بولىپ تۇرعاندا، ياھۋدادان بەتەلگە ەحوبا جىبەرگەن ادام+ كەلدى.
2 ول ەحوبانىڭ بۇيىرۋىمەن بىلاي دەدى: «و، قۇرباندىق وشاعى، قۇرباندىق وشاعى! ەحوبا ساعان مىنانى ايتادى: —ٴداۋىت ۇيىندە جوسيا+ دەگەن ۇل تۋىلادى! عيبادات توبەلەرىنىڭ ٴدىني قىزمەتكەرلەرى قازىر سەنىڭ ۇستىڭدە قۇرباندىق ٴتۇتىنىن تۇتەتىپ جاتىر. ٴبىراق جوسيا ولاردىڭ وزدەرىن سەنىڭ ۇستىڭدە قۇرباندىققا شالىپ، ادامداردىڭ سۇيەگىن ورتەيتىن بولادى»+.
3 سوسىن ول: «ەحوبانىڭ سوزدەرى راس ەكەنىن مىنا بەلگى كورسەتپەك: قۇرباندىق وشاعى قاق جارىلىپ، ونىڭ ۇستىندەگى كۇل* شاشىلىپ قالادى»،— دەپ قوستى.
4 قۇرباندىق وشاعىنىڭ قاسىندا تۇرعان ەروبوعام پاتشا شىنايى قۇداي جىبەرگەن ادامنىڭ بەتەلدەگى قۇرباندىق وشاعىنا قارسى ايتقان سوزدەرىن ەستي سالا، وعان قاراي سۇق ساۋساعىن شۇقشيتىپ: «ۇستاڭدار مىنانى!»— دەپ ايقايلادى+. سول ساتتە سوزعان قولى سەمىپ قالىپ، قيمىلداتۋعا كەلمەدى+.
5 قۇرباندىق وشاعى بولسا قاق جارىلىپ، ۇستىندەگى كۇل شاشىلىپ قالدى. وسىلاي شىنايى قۇداي ەحوبانىڭ سوزىنە ساي، پايعامباردىڭ ايتقان بەلگىسى جۇزەگە استى.
6 سوندا پاتشا شىنايى قۇدايدىڭ ادامىنان: «قۇدايىڭ ەحوبانىڭ ٴجۇزىن ٴجىبىتۋ ٷشىن، قولىمدى قالپىنا كەلتىرۋىن سۇراپ جالبارىنشى»،— دەپ ٶتىندى+. ول ەحوبانىڭ ٴجۇزىن ٴجىبىتۋ ٷشىن جالبارىنىپ ەدى، پاتشانىڭ قولى بۇرىنعى قالپىنا كەلدى.
7 سوندا پاتشا شىنايى قۇدايدىڭ ادامىنا: «ۇيىمە كىرىپ، جۇرەك جالعاپ ال. مەن ساعان سيلىق بەرەيىن»،— دەدى.
8 ٴبىراق شىنايى قۇدايدىڭ ادامى وعان بىلاي دەپ جاۋاپ بەردى: «ماعان يەلىگىڭنىڭ جارتىسىن بەرسەڭ دە، ۇيىڭە بارمايمىن! بۇل جەردە ناننان دا، سۋدان دا اۋىز تيمەيمىن!
9 سەبەبى ەحوبا ماعان: —ناننان دا، سۋدان دا اۋىز تيمە، كەلگەن جولىڭمەن دە قايتۋشى بولما،— دەپ بۇيىرعان».
10 بۇدان كەيىن ول جولعا شىعىپ، بەتەلگە كەلگەن جولمەن ەمەس، باسقا جولمەن كەتتى.
11 بەتەلدە ٴبىر قارت پايعامبار تۇراتىن. سول كۇنى ۇلدارى وعان شىنايى قۇدايدىڭ ادامى بەتەلدە نە ىستەپ، پاتشاعا نە دەگەنىنىڭ ٴبارىن ايتىپ كەلدى. ولار اڭگىمەلەرىن اياقتاعاندا،
12 اكەلەرى: «ول قاي جولمەن كەتتى؟»— دەپ سۇرادى. بالالارى ياھۋدادان كەلگەن الگى ادام بەت العان جولعا نۇسقادى.
13 قارت پايعامبار ۇلدارىنا: «ماعان ەسەك ەرتتەپ بەرىڭدەر»،— دەدى. سوسىن ەسەككە ٴمىنىپ جولعا شىقتى.
14 ول شىنايى قۇدايدىڭ ادامى كەتكەن جولمەن ٴجۇرىپ وتىرىپ، ونى ٴبىر ۇلكەن اعاشتىڭ استىندا وتىرعان جەرىنەن تاپتى. پايعامبار ودان: «شىنايى قۇدايدىڭ ياھۋدادان كەلگەن ادامى سەنسىڭ بە؟»+— دەپ سۇرادى. ول: «ٴيا، مەنمىن»،— دەدى.
15 قارت پايعامبار ونى: «مەنىڭ ۇيىمە بارىپ، تاماقتانىپ شىق»،— دەپ شاقىردى.
16 ٴبىراق ول بىلاي دەپ جاۋاپ بەردى: «كەرى قايتا المايمىن، شاقىرۋىڭىزدى دا قابىلداي المايمىن. بۇل جەردەن نان جەپ، سۋ ىشپەۋىم كەرەك.
17 ويتكەنى ەحوبا ماعان: —ول جەردە نان جەپ، سۋ ىشپە، كەلگەن جولىڭمەن دە قايتۋشى بولما،— دەپ بۇيىرعان».
18 قارت پايعامبار بولسا مىنانى ايتتى: «مەن دە ٶزىڭ سياقتى پايعامبارمىن. ماعان ٴبىر پەرىشتە ەحوبانىڭ بۇيرىعىن جەتكىزىپ: —ونى ۇيىڭە اكەلىپ، نان مەن سۋ بەر،— دەدى». (ونىڭ ايتقانى وتىرىك ەدى.)
19 ٴسۇيتىپ، ول كەرى قايتىپ، قارت پايعامباردىڭ ۇيىنەن نان جەپ، سۋ ٸشتى.
20 ولار ٵلى داستارقان باسىندا وتىرعاندا، الگى كىسىنى كەرى قايتارعان قارت پايعامبار ەحوبادان حابار الدى.
21 ول شىنايى قۇدايدىڭ ياھۋدادان جىبەرگەن ادامىنا بىلاي دەدى: «ەحوبا مىنانى ايتادى: —سەن قۇدايىڭ ەحوبانىڭ بۇيرىعىنا قارسى شىعىپ، ەحوبانىڭ ٴسوزىن ەلەمەدىڭ.
22 بۇل جەردەن نان جەپ، سۋ ىشۋگە تيىم سالعانىما قاراماي، جولىڭنان كەرى قايتىپ، نان جەپ، سۋ ٸشتىڭ. سول ٷشىن ٴمايىتىڭ اتا-بابالارىڭنىڭ قابىرىنە قويىلمايدى+».
23 شىنايى قۇداي ادامى ٸشىپ-جەپ العان سوڭ، ونى كەرى قايتارعان قارت پايعامبار وعان ەسەك ەرتتەپ بەردى.
24 سودان ول جونىنە كەتتى، ٴبىراق جولدا وعان ٴبىر ارىستان تاپ بەرىپ، ٶلتىرىپ تاستادى+. ونىڭ دەنەسى جول بويىندا جاتتى، ال ەسەگى قاسىندا تۇردى؛ ارىستان دا ٶلى دەنەنىڭ جانىندا تۇردى.
25 سول جولمەن وتكەندەر جولدا جاتقان ٴمايىت پەن قاسىندا تۇرعان ارىستاندى كورىپ، بۇل جايلى قارت پايعامبار تۇراتىن قالانىڭ ادامدارىنا ايتىپ كەلدى.
26 ونى كەرى قايتارعان قارت پايعامبار بۇل جايلى ەستىگەندە: «بۇل — شىنايى قۇدايدىڭ ادامى. ول ەحوبانىڭ بۇيرىعىنا قارسى شىقتى+. سوندىقتان ەحوبا ايتقان سوزىنە ساي ىستەدى: ەحوبا وعان ٴبىر ارىستاندى جىبەردى دە، ارىستان ونى تالاپ ٶلتىردى»،— دەدى+.
27 بۇدان كەيىن ۇلدارىنا: «ماعان ەسەك ەرتتەپ بەرىڭدەر»،— دەپ تاپسىردى. ولار سولاي ەتتى.
28 ٴسۇيتىپ، ول جولعا شىعىپ، جول بويىندا جاتقان ٴمايىتتى تاۋىپ الدى، قاسىندا ەسەك پەن ارىستان تۇر ەكەن. ارىستان ٴمايىتتى جەمەپتى، ەسەككە دە تيمەپتى.
29 قارت پايعامبار شىنايى قۇداي جىبەرگەن ادامنىڭ ٴمايىتىن ەسەككە وڭگەرىپ الىپ، ٶز قالاسىنا اكەلدى دە، ونى جوقتاپ، جەرلەمەك بولدى.
30 ول ٴمايىتتى ٶزى ٷشىن دايىنداعان قابىرگە قويىپ: «باۋىرىم-اي، باۋىرىم!»— دەپ جوقتادى.
31 جەرلەپ بولعان سوڭ، ۇلدارىنا مىنانى تاپسىردى: «مەن ولگەندە دەنەمدى شىنايى قۇدايدىڭ ادامى جاتقان قابىرگە قويىڭدار. سۇيەگىم ونىڭ سۇيەگىنىڭ قاسىندا جاتسىن+.
32 سەبەبى ونىڭ ەحوبانىڭ بۇيرىعى بويىنشا بەتەلدەگى قۇرباندىق وشاعى مەن سامارياداعى عيبادات توبەلەرىندەگى+ تابىناتىن ۇيلەرگە قارسى ايتقان سوزدەرى مىندەتتى تۇردە ورىندالادى+».
33 ەروبوعام بۇدان كەيىن دە زۇلىم جولىنان قايتپادى، عيبادات توبەلەرىنە حالىق اراسىنان ٴدىني قىزمەتكەرلەر تاعايىنداۋىن دا قويمادى+. ول ٴدىني قىزمەتكەر بولعىسى كەلەتىندەردىڭ بارىنە: «عيبادات توبەلەرىندە ٴدىني قىزمەتكەر بول»،— دەيتىن+.
34 بۇنىڭ ٴبارى ەروبوعامنىڭ ٷي ٸشىن كۇناعا باتىرىپ+، جەر بەتىنەن قۇرىپ كەتۋىنە اكەپ سوقتى+.
سىلتەمەلەر
^ ياعني قۇرباندىقتاردىڭ مايى سىڭگەن كۇل.
