ەزەكيەل 24:1—27
24 توعىزىنشى جىلدىڭ ونىنشى ايىنىڭ ونىنشى كۇنى ەحوبا تاعى دا ماعان ٴسوزىن ارناپ بىلاي دەدى:
2 «ادام ۇلى، بۇگىن قانداي كۇن ەكەنىن جازىپ قوي. سەبەبى ٴدال وسى كۇنى بابىل پاتشاسى يەرۋساليمگە اتتاندى+.
3 بۇلىكشىل حالىق جونىندە استارلى اڭگىمە ايتىپ، ولارعا مىنا حابارىمدى جەتكىز:
—الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا مىنانى ايتادى:
—قازان اس! قازاندى وتقا قويىپ، سۋ قۇي+.
4 ىشىنە ەت سال+، ەڭ جاقسىسىن سال،جامباس، جاۋىرىن، ىرىكتەلىپ الىنعان سۇيەكتەردى تولتىرىپ سال.
5 وتارداعى قويدىڭ ەڭ جاقسىسىن تاڭداپ ال+،قازاننىڭ استىنا ٷيىپ وتىن سال.
ەتتى قايناتىپ، سۇيەكتەرىمەن قوسا ٴپىسىر.
6 الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا بىلاي دەيدى:
—قانىشەر قالا قاسىرەتكە قالادى+!
ول توت باسىپ، تازارتىلماعان قازانعا ۇقسايدى.
ەتتى جەرەبە سالماي-اق بىرتىندەپ ٴتۇسىرىپ، قازاندى بوس قالدىر+.
7 سەبەبى قالا تۇرعىندارىنىڭ توككەن قانى ٵلى دە ٶز ورتاسىندا+.
ولار توپىراقپەن كومىپ تاستاۋ ٷشىن ونى جەرگە ەمەس، جالاڭ جارتاس ۇستىنە توكتى+.
8 قاھارىمدى توگىپ، كەك الۋ ٷشىن، كومىلمەگەن كۇيى جاتسىن دەپ،سول قاندى جالاڭ جارتاستىڭ ۇستىندە قالدىردىم+.
9 سوندىقتان الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا بىلاي دەيدى:
—قانىشەر قالا قاسىرەتكە قالادى+!
مەن ونىڭ استىنا وتىندى كوپ قىلىپ ۇيەمىن.
10 كوبىرەك وتىن سالىپ، جاق،ەت ابدەن قايناعان سوڭ، سورپاسىن توگىپ تاستا.
سۇيەكتەرى كۇيىپ كەتسىن.
11 سوسىن بوس قازاندى شوققا قوي.
مىس ابدەن قىزسىن،ىشىندەگى لاس نارسەنىڭ ٴبارى بالقىپ+، توتى جوق بولىپ كەتسىن.
12 قانشاما ەڭبەك زايا بولدى عوي،ونىڭ بەس باتپان توتى ٴبارىبىر كەتپەدى+!
سول ٷشىن ول توتىمەن بىرگە وتقا تاستالسىن!
13 سەن سوراقى قىلىقتار جاساعاندىقتان ارامدالدىڭ+. تازارتۋعا قانشا تىرىسسام دا، سەن ارام كۇيى قالا بەردىڭ. ەندى قاھارىم باسىلمايىنشا، تازارمايسىڭ+.
14 بۇنى مەن، ەحوبا، ايتىپ وتىرمىن. بۇل سوزدەر مىندەتتى تۇردە ورىندالادى. مەن كەشەۋىلدەتپەي ىسكە كىرىسەمىن. سەنى ەش ايامايمىن، شىعارعان ۇكىمىمە دە وكىنبەيمىن+. جۇرگەن جولدارىڭ مەن ىستەگەن ىستەرىڭە قاراي جازالاناسىڭ. مۇنى ايتىپ وتىرعان — الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا».
15 ەحوبا ماعان تاعى دا ٴسوزىن ارناپ بىلاي دەدى:
16 «ادام ۇلى، مەن قاس قاعىم ساتتە كوزىڭنىڭ قۋانىشىن الىپ قويماقپىن+. ٴبىراق سەن ونى جوقتاما دا، جىلاپ-ەڭىرەمە دە.
17 ۇندەمەي عانا كۇرسىنىپ وتىر. ازالى سالت-جورالار جاساما+، باسىڭا شالماڭدى وراپ+، اياعىڭا ساندالىڭدى كيىپ ال+. مۇرتىڭدى بۇركەمە+، وزگەلەر اكەلگەن ناندى دا جەمە+».
18 مەن بۇل حاباردى تاڭەرتەڭ جەتكىزدىم، ال كەشكىسىن ايەلىم قايتىس بولدى. ەرتەڭگىسىن مەن وزىمە بۇيىرىلعان نارسەلەردى ورىندادىم.
19 جۇرت مەنەن: «بۇل ىستەپ جاتقاندارىڭنىڭ بىزگە قانداي قاتىسى بار؟»— دەپ سۇرادى.
20 مەن ولارعا مىنانى ايتتىم: «ەحوبا ماعان ٴسوزىن ارناپ بىلاي دەدى:
21 —يسرايل ۇيىنە حابارىمدى جەتكىز. الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا مىنانى ايتادى: —مەن سەندەردىڭ ماقتانىشتارىڭ، كوزدەرىڭە قۋانىش، جاندارىڭا جۇبانىش بولىپ جۇرگەن عيباداتحانامدى ارامداعالى جاتىرمىن+. ەلدەرىڭدە قالدىرعان ۇل-قىزدارىڭ سەمسەردەن قازا بولادى+.
22 سوندا ەزەكيەلدىڭ ىستەگەنىن سەندەر دە ىستەپ، مۇرتتارىڭدى بۇركەمەيسىڭدەر، وزگەلەر اكەلگەن ناندى جەمەيسىڭدەر+،
23 باستارىڭداعى شالمالارىڭدى، اياقتارىڭداعى ساندالدارىڭدى شەشپەيسىڭدەر. جوقتامايسىڭدار دا، جىلامايسىڭدار دا. قايتا، كۇنالارىڭنىڭ كەسىرىنەن ٴشىرىپ جوق بولاسىڭدار+. سەندەر ٴبىر-بىرىڭە قاراپ كۇرسىنەسىڭدەر.
24 ەزەكيەل سەندەر ٷشىن بەلگى بولىپ وتىر+. ونىڭ ىستەگەنىن سەندەر دە ىستەيسىڭدەر. بۇنىڭ ٴبارى ورىندالعاندا، مەنىڭ الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا ەكەنىمدى بىلەتىن بولاسىڭدار».
25 «ادام ۇلى، مەن ولاردىڭ كوزدەرىنە قۋانىش، كوڭىلدەرىنە مەدەت ٵرى جاندارىنىڭ اڭسارى بولعان اسەم قامالدارىن، سونداي-اق ۇل-قىزدارىن الىپ قويعان كەزىمدە+،
26 ارالارىنان امان قالعان بىرەۋ ساعان وسى جايلى حابار اكەلەدى+.
27 سول كۇنى ساعان قايتادان ٴتىل ٴبىتىپ، امان قالعان كىسىگە سويلەيسىڭ، ٵرى بۇدان بىلاي ٷنسىز بولمايسىڭ+. سەن ولار ٷشىن بەلگى بولاسىڭ. وسىلايشا ولار مەنىڭ ەحوبا ەكەنىمدى بىلەتىن بولادى».
