ەزەكيەل 26:1—21
26 ون ٴبىرىنشى جىلى ايدىڭ ٴبىرىنشى كۇنى ەحوبا ماعان ٴسوزىن ارناپ بىلاي دەدى:
2 «ادام ۇلى، يەرۋساليم جايىندا تير+ «ساۋاپ، وعان سول كەرەك! حالىقتاردىڭ كىرىپ-شىعار ەسىكتەرى بولعان ول قيرادى+. ەندى ٴبارى مەن ارقىلى وتەتىن بولادى. ونىڭ قۇلدىراعانىنىڭ ارقاسىندا مەن باييمىن!» دەگەنى ٷشىن،
3 الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا مىنانى ايتادى: —ەي، تير، ٴبىلىپ قوي! تەڭىز تولقىنداردى قالاي كوتەرسە، مەن دە كوپتەگەن حالىقتاردى ساعان قارسى كوتەرەمىن.
4 ولار ٴتيردىڭ قابىرعالارىن دا، مۇنارالارىن دا تاس-تالقان ەتەدى+. مەن ونىڭ توپىراعىن سىپىرىپ تاستاپ، ٶزىن جالاڭ جارتاسقا،
5 بالىقشىلار اۋلارىن كەپتىرەتىن تەڭىز ورتاسىنداعى الاڭعا اينالدىرامىن+. ٴيا، ٶزىم ايتقانداي، ول وزگە حالىقتارعا ولجا بولادى. مۇنى ايتىپ وتىرعان — الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا.
6 ونىڭ قاراماعىنداعى ەلدى مەكەندەردى سەمسەر جالمايدى. سوندا جۇرت مەنىڭ ەحوبا ەكەنىمدى بىلەتىن بولادى.
7 الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا مىنانى ايتادى: —مەن سولتۇستىكتەن پاتشالاردىڭ ەڭ قۋاتتىسى+ ٵرى جىلقىلارى+، سوعىس اربالارى+، اتتى اسكەرى مەن قالىڭ قولى بار بابىل پاتشاسى ناۆۋحودونوسوردى تيرگە قارسى اتتاندىرامىن+.
8 ول قاراماعىڭداعى ەلدى مەكەندەردىڭ تۇرعىندارىن سەمسەرمەن قىرادى. ال سەنى قورشاۋعا الىپ، بەكىنىس تۇرعىزادى، قامالىڭنىڭ تۇبىنە ٷيىندى جاساپ، ساعان قارسى ۇلكەن قالقانىن كوتەرەدى.
9 دۋالىڭدى قامال بۇزاتىن قارۋىمەن سوققىلايدى، مۇنارالارىڭدى بالتالارىمەن قۇلاتادى.
10 جىلقىلارىنىڭ كوپتىگىنەن، سەن شاڭنىڭ استىندا قالاسىڭ. ول دۋالدى تالقانداپ قالاعا لاپ قويعان كىسىلەردەي قاقپالارىڭنان كىرىپ كەلگەندە، اتتى اسكەرىنىڭ ٴدۇبىرى مەن اربا دوڭگەلەكتەرىنىڭ ساتىرى دۋالدارىڭدى شايقالتىپ جىبەرەدى.
11 جىلقىسىنىڭ تۇياقتارىمەن بارلىق كوشەلەرىڭدى تاپتايدى+. ول حالقىڭدى سەمسەرمەن قىرىپ، ەڭسەلى باعانالارىڭدى جەرمەن-جەكسەن ەتەدى.
12 جاۋ بار بايلىعىڭدى توناپ، تاۋارلارىڭدى ولجالايدى+. قابىرعالارىڭدى قۇلاتىپ، ساۋلەتتى ۇيلەرىڭدى دە تالقاندايدى. بۇدان كەيىن سەندەگى تاس پەن اعاشتى، ٴتىپتى توپىراعىڭدى الىپ، سۋعا لاقتىرادى.
13 مەن سەنىڭ سازدى اندەرىڭدى تىيامىن، ارفالارىڭنىڭ دا ٷنى ەستىلمەيتىن بولادى+.
14 سەنى جالاڭ جارتاسقا، بالىقشىلار اۋلارىن كەپتىرەتىن الاڭعا اينالدىرامىن+. مەن، ەحوبا، بىلاي دەيمىن: —سەن ەشقاشان قايتا تۇرعىزىلمايسىڭ! مۇنى ايتىپ وتىرعان — الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا.
15 الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا تيرگە بىلاي دەيدى: —سەن قۇلاعاندا، ٶلىمشى بولىپ جارالانعاندار ىڭىرانىپ جاتادى. قاق ورتاڭدا كەسكىلەسكەن شايقاس بولادى. سول كەزدە شىققان شۋدان ارالدار شايقالىپ كەتپەي مە+؟!
16 تەڭىز باسشىلارىنىڭ ٴبارى تاقتارىنان ٴتۇسىپ، شاپاندارىن شەشەدى، كەستەلى كيىمدەرىن دە سىپىرىپ تاستايدى. ولار بويلارىن ۇرەي بيلەپ، قالتىرايدى. قالشىلداعان كۇيى جەرگە وتىرا كەتىپ، ساعان اڭتارىلا قارايتىن بولادى+.
17 ولار سەنى جوقتاپ+ بىلاي دەيدى:
«تەڭىزدەردەن كەلگەندەر مەكەندەگەن ايگىلى قالا، قالايشا جوق بولىپ كەتتىڭ+!
ٶزىڭ دە، حالقىڭ دا جەرجۇزى تۇرعىندارىنىڭ زارە-قۇتىن الاتىن تەڭىزدىڭ مىقتىلارى ەدىڭدەر+.
18 سەن قۇلاعان كۇنى ارالدار شايقالادى.
عايىپ بولعانىڭدا، تەڭىز ارالدارىنىڭ مازاسى قاشادى+».
19 الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا مىنانى ايتادى: —سەنى ەشكىم تۇرمايتىن قالا سياقتى قاڭىراتىپ بوس قالدىرامىن، ساعان قارسى ىرعالعان سۋلاردى كوتەرىپ، الىپ تولقىنداردىڭ استىندا قالدىرامىن+.
20 وزگەلەردى تۇسىرگەنىمدەي، سەنى دە ورعا ٴتۇسىرىپ، بۇرىننان سول جەردە جاتقانداردىڭ قاسىنا جىبەرەمىن. مەن سەنى ەجەلدەن قاڭىراپ بوس قالعان جەرلەرمەن جانە ورعا* تۇسەتىن باسقالارمەن بىرگە+ تۇڭعيىقتا مەكەندەيتىندەي ەتەمىن. ال تىرىلەردىڭ جەرىن كوركەيتەمىن.
21 اياقاستىنان زارە-قۇتىڭدى الىپ، ٴبىرجولا قۇرتىپ جىبەرەمىن+. ولار سەنى ىزدەيدى، ٴبىراق ەشقاشان تاپپايدى. مۇنى ايتىپ وتىرعان — الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا».
سىلتەمەلەر
^ نەمەسە «كورگە».
