“Күйеулер әйелдерін өз тәніндей сүюлері керек. Әйелін сүйген өзін де сүйеді. Ешкім де өз тәнін жек көрмейді, қайта, оған нәр беріп, аялап күтеді” (ЕФЕСТІКТЕРГЕ 5:28, 29).

Күйеулер — отбасының отағасы (Ефестіктерге 5:23). Ал жақсы отағасы дөрекі, талапшыл болмайды. Ол әйелін қымбат тұтып, күй-жайын жасайды, оның ой-сезімдерін ескереді. Әйелі жайнап-жадырап жүру үшін күйеуі қолынан келгеннің бәрін істейді (Філіпіліктерге 2:4). Ол “бәрі мен айтқандай болу керек” деп қырсығып тұрып алмайды. Жарына өз ой-сезімін ашық айтады. Ал әйелі сөйлегенде, оны бар зейінімен тыңдайды. Ол әйеліне ашу-ызасын төкпейді, оны ұрып-соқпайды, жанын сөзбен жараламайды (Қолостықтарға 3:19).

“Әйел... күйеуіне зор құрмет көрсетсін” (ЕФЕСТІКТЕРГЕ 5:33).

Күйеуін құрметтейтін әрі оның шешімдерін қолдайтын әйел отбасының берекесі мен тыныштығына сеп болады. Жұбайы қателесіп жатса, айыбын бетіне басып, кемсітпейді. Сондай кезде ол сабыр сақтап, күйеуіне деген сый-құрметін жоғалтпайды (Петірдің 1-хаты 3:4). Егер күйеуімен бір мәселе жайлы сөйлескісі келсе, дұрыс уақыт таңдап, ізетпен сөйлейді (Уағыздаушы 3:7).

“Еркек... әйеліне қосылады, сөйтіп, екеуі біртұтас болады” (МҰСАНЫҢ 1-ЖАЗБАСЫ 2:24).

Екі адам отау құрғанда, бір-біріне өте жақын болып кетеді. Осы жылы қарым-қатынастарын суытып алмай, берік ету үшін ерлі-зайыптылар көп күш салу қажет. Олар шер тарқатып сөйлесіп, кішкене істермен болса да бір-бірінің көңілін аулау керек. Жарының көзіне шөп салуды олар ойларына да алмауға тиіс. Өйткені опасыздықтан асқан қиянат жоқ! Өмірлік жарына адал болмаған адам сенімнен қалады, шаңырағын шайқалтады (Еврейлерге 13:4).

“Баланы тәрбиелеп, тура жолға сал, Жасы ұлғайғанда да таймас одан” (НАҚЫЛ СӨЗДЕР 22:6).

Құдай Тағала ата-аналарға балаларын тәрбиелеуді жүктеген. Сондықтан олар балаларына дұрыс жүріп-тұруды үйретулері қажет. Сондай-ақ өздері де үлгі-өнеге көрсеткені жөн (Мұсаның 5-жазбасы 6:6, 7). Баласы бұзықтық жасаса, парасатты ата-ана бірден ұрса жөнелмейді. Бірдеңе айтып қалуға, ашулануға асықпайды. Алдымен балаларын жақсылап тыңдап алады (Жақып 1:19). Ал түзету керек болса, мұны ашу-ызамен емес, сүйіспеншілікпен істейді.

“Балалар, ата-аналарыңа мойынсұныңдар... Әке-шешелеріңді құрметтеңдер” (ЕФЕСТІКТЕРГЕ 6:1, 2).

Балалар ата-аналарының тілін алып, оларды сыйлау керек. Сонда олардың көңілін шаттыққа бөлейді, үй-ішінде де ынтымақ-береке болады. Есейіп кеткен балалар да ата-анасын қадірлеу керек. Олардың жағдайын ойлап, қажет болса, үй тірлігіне қолғабыс етеді не қаржылай көмектеседі (Тімөтеге 1-хат 5:3, 4).