1999 жылы Жапонияның Кобе қаласында ым тіліндегі қауым Хирофуми деген құлағы естімейтін адам жайлы біледі. Бауырластар оның үйіне барып есігін қаққанда, анасы Хирофумиді шақырудан бас тартады. Бауырластар бірнеше рет келіп, анасынан Хирофумиді шақыруды қатты өтінеді. Ақырында анасы Хирофумиді  есіктің алдына алып шығады. Оның шашы да, сақалы да ұйпа-тұйпа болып, өсіп кеткен екен. Ол ондаған жыл бойы елсіз аралда тұрған адамдай көрінді. Оның бет-жүзінен ешқандай ым-ишараттың нышаны байқалмады. Хирофумидің құлағының естімейтінімен қоса, көзі де көрмейтін. Бауырлас не істерін білмей аң-таң болып қалады, бірақ кейіннен Хирофумидің қолынан ұстап, белгі бере бастайды. Алайда ол ешқандай ым-ишарат білдірмейді. Хирофуми он жыл бұрын 31 жасында көзі көрмей қалғаннан бері адамдардан бөлектеніп, ешкіммен араласпай кеткен екен.

Бауырлас екі күннен кейін оған қайтып келеді. Анасы бауырластың Хирофумидің халін біле тұра қайтып келгеніне қатты таңғалады. Бауырлас одан Хирофумиді көруге рұқсат етуін тағы да жалынып сұрайды. Сонда анасы оны есік алдына алып шығады. Бауырластың бір ай бойы келіп жүргеніне қарамастан, Хирофуми ешқандай ишарат білдірмейді. Сондықтан анасы бауырластан енді келіп әуре болмай-ақ қоюын өтінеді. Бірақ бауырлас келуін жалғастыра береді. Ол өзімен бірге тәтті бәліш алып келіп, оған қолынан келгенше қамқор болғысы келетінін көрсетеді. Бірақ екі айдан аса уақыт бойы Хирофумидің тарапынан ешқандай ишарат байқалмайды. Сонда бауырлас істеп жатқанының бәрі бекер деп ойлайды.

Сөйтіп, бауырласымыз Хирофумиге соңғы рет баруды шешеді. Оның үйіне бармас бұрын ол Ехобаға дұға айтып, әрі қарай да бара беру керек пе, жоқ па, соны анықтауға көмектесуін сұрайды. Бауырлас Хирофумиге келгенде, оның қолынан ұстап, қалай қиналып жатқанын көріп тұрған және оны бәрінен де жақсы түсінетін Ехоба есімді Құдайдың бар екенін белгі беріп түсіндіреді. Сондай⁠-⁠ақ Ехоба оған  қамқорлық көрсетіп, оны қиындықтан азат еткісі келетінін айтады және Ехобаның осы себептен оған өзінің Куәгерлерінің бірін жібергенін түсіндіреді. Алғашында Хирофуми ешқандай белгі бермейді, бірақ кейін бауырластың қолын қатты қысады да, көз жасын төгеді. Мұны көрген бауырлас онымен қосылып жылайды. Ақырында Хирофумимен Киелі кітап зерттеу сабағы басталады.

Хирофуми 11 жыл зерттегеннен кейін жергілікті қауыммен араласа бастайды. Өйткені ол осыған дейін барып жүрген ым тіліндегі қауым өте алыста болатын. Алайда жергілікті қауымдағы бауырластардың ешқайсысы ым тілін білмейтін, сондықтан Хирофумиге көмектесу үшін 22 бауырлас бір жарым жылдың ішінде ым тілін үйреніп алады. 2012 жылдың қаңтар айында Хирофуми теократиялық қызмет мектебінде алғашқы тапсырмасымен шығады, ал  бір бауырлас оның ым-ишаратын түсіндіріп тұрады. Сол жылдың қазан айында ол шомылдыру рәсімінен өтпеген жариялаушы болады.

Филиппинде тұратын Флорен есімді ізашар орта есеппен 25 Киелі кітап зерттеу сабағын жүргізеді және зерттеушілердің көбісі күзетші болып жұмыс істейді. Бұл кісілер жиі кешкі уақыттарда, ал кейбіреулері түні бойы жұмыс істейді. Сондықтан Флорен олардың жұмыс уақыттарына бейімделіп, жұмыс орындарына барады. Ол күзетшілермен үзіліс кезінде не жұмыстарына кедергі жасамайтындай ыңғайлы уақытта зерттеу сабағын жүргізеді. Ол кейбір зерттеу сабақтарын кешкі сағат жетіден он бірге дейін жүргізсе, кейбірін таңертең сағат бестен тоғызға дейін жүргізеді. Кейде ол күзетшілердің кезекшілігі ауысып жатқанда барады. Мұндай кезде ол жұмысқа енді келген күзетшімен де, жұмысын аяқтайын деп жатқан күзетшімен де зерттей алады. Флорен былай дейді: “Осыншама көп зерттеу жүргізуден келетін қуанышты бұрын-соңды ешқашан сезініп көрмеген едім”. Қазір сол зерттеп жатқан күзетшілердің кейбірі Патшалық сарайында өтетін қауым кездесулеріне барады. Ал арасындағы біреуі шомылдыру рәсімінен өтіп, қазір Флорен сияқты жалпы ізашар болып қызмет етеді.

Арменияда екі әйел бауырлас жаңбырлы күні көшеде уағыздап жүргенде, қызымен келе жатқан бір әйелге трактат ұсынады. Маруся есімді бұл әйел қызы Евамен бірге Ехоба куәгерлерін кездестіреміз деген үмітпен жаңбырлы күні екі сағат бойы далада жүргендерін айтқанда, бауырластар бұған қатты таңғалады. Сөйтсе, Марусяның ағасы түрмеде отырғанда, бейтараптығы үшін сотталған бауырластардан шындықты естіген екен. Маруся ағасын түрмеден дөрекі не ашушаң адам болып келеді деп ойлапты. Алайда  ол ағасының керісінше жұмсақ әрі сабырлы болып кеткенін байқайды. Ағасы Куәгерлермен әрі қарай да араласа бергенінің арқасында жақсы жаққа қарай өзгере береді. Бірақ бұл Маруся мен оның қызына айтарлықтай әсер етпейді, өйткені олар қалада ілінген хабарлама қағаздардан және теледидар бағдарламаларынан Ехоба куәгерлері жайлы көптеген жаман үгіт-насихат еститін. Сонда Ева былай деген екен: “Менің ағам — сондай керемет адам. Онда неге жұрт Ехоба куәгерлері жайлы сонша жаман нәрселер айтады?” Куәгерлер жайлы шындықты білуге бел буған ол анасына: “Өзіміз тәуекел етіп, сол кісілермен сөйлеспесек, бұл мәселенің түбіне жете алмаймыз. Дәл қазір Ехоба куәгерлерін тауып, бұл түсінбестіктің түйінін шешейік”,— деген екен. Сөйтіп, олар сол күні бауырластарды кездестіргенде, мәселенің анық-қанығын біліп алады. Екі күннен кейін Марусямен де, оның қызымен де Киелі кітап зерттеу сабағы басталады. Көп ұзамай олар қауым кездесулеріне бара бастайды және бүгінде олар шомылдыру рәсімінен өтпеген жариялаушы болу үшін рухани қадамдар жасауда.

Түркияның Адана қаласында тұратын бір әйел жеке өмірінде және отбасында үлкен қиындықтарға кезігеді. Ол тіпті өз-өзіне қол жұмсамақ болады. Бірақ бір күні ол есігінің алдында жатқан екі журналды көреді. Көрші үйдің балалары журналдарды жерден тауып алып, сол әйелдікі деп ойлағандықтан, сонда қойып кеткен болса керек. Әйел журналдарды оқығанда, онда жазылған өмірбаяндар оған қатты әсер етеді, тіпті өзі де өмірін солар сияқты өзгерткісі келеді. Ол сол журналдардың бірінде қаламмен жазылған телефон нөміріне хабарласып, бір ізашар әйел бауырласпен сөйлеседі. Ол бауырлас әлгі әйелдің үйінің жанында тұрады екен. Сөйтіп, бұл әйелмен Киелі кітап зерттеу сабағы басталады. Әйел білгендеріне қатты риза болып, қауым кездесулеріне барғысы келетінін  айтады. Сөйтсе, Патшалық сарайы сол әйелдің үйіне жақын жерде орналасқан екен. Содан ол бірден қауым кездесулеріне бара бастайды және әлі де солай етіп жүр.

Непалда тұратын Бам полиция қызметкері болып жұмыс істейтін және шіркеуге баратын. Бір күні ол көшеде кезекшілікте тұрғанда, арнайы ізашар ерлі-зайыптыны кездестіреді. Қойған сұрақтарына бұл ерлі-зайыптының Киелі кітапты қолданып жауап бергені Бамды қатты таңғалдырады. Содан Бам Киелі кітапты зерттеуге келісіп, көп ұзамай қауым кездесулеріне баруды шешеді. Зерттеу өткен сайын, жұмысына қатысты оны ар-ұжданы мазалай бастайды. Сондықтан ол бастығынан кеңседе отырып істейтін жұмысқа ауыстыруын өтінеді, өйткені мұндай жұмыс одан қару ұстауды талап етпейтін. Бастығы бұған келіседі. Алайда облыстық конгреске барғаннан кейін Бамның ар-ұжданы оны полициядан мүлдем шығып кетуге талпындырады.

Әрине, Бамның әйеліне оның бұл шешімі ұнамайды. Себебі полиция қызметкері болып жұмыс істеу қоғамдағы беделге ие болумен қатар, жақсы жалақы мен жоғары зейнетақы алуға және түрлі артықшылықтарға ие болуға мүмкіндік беретін. Оның ойын өзгертпек болған әйелі оған: “Егер полицияда жұмыс істеуді жалғастырсаң, мен Куәгерлермен Киелі кітапты зерттейтін боламын”,— дейді. Мұнысы жүзеге аспағанда, пікірін өзгертер деген оймен ол полиция бастығын Бамды түрмеге жауып қоюға көндіреді. Он күн түрмеде отырғаннан кейін Бам босатылады, алайда ол басқа жұмыс табамын деген шешімінде берік тұрады. Содан ол ұзақ уақыт бойы күннің астында жұмыс істеуді талап ететін велосипедті-рикша жүргізушісі болып жұмысқа тұрады. Қиындықтарға қарамастан, ол өзін бақытты сезінеді. Бам рухани өсіп, жариялаушы болады.  Уақыт өте келе оның әйелі қарсылық көрсетуін тоқтатады. Қауымдағы бауырластардың көрсеткен мейірімділігі оны Киелі кітапты зерттеуге талпындырады. Бүгінде Бам рикша жүргізушісі ретінде полиция қызметкері болып істеген кезінен де көп ақша тауып, отбасын қамтамасыз етуде. Ол 2013 жылдың ақпан айында болған конгресте шомылдыру рәсімінен өтеді. Қазір Бамның әйелі мен баласы онымен бірге қауым кездесулеріне келіп жүр.

Кореяда тұратын Мион Хи екі жасында бір аяғынан жарақат алып, мүгедек болып қалған еді. Соның салдарынан ол тез шаршайды, кейде тіпті құлап қалады. Бұған қоса, ол жиі паникалық қорқыныштан және қабылдайтын дәрі-дәрмектің кері әсерінен жапа шегеді. Мион Хиге тыныс алу қиын, оның үстіне қорқыныш пен уайым оның ауруына ауру қосады. Осындай қиындықтарға қарамастан, Мион Хи қосалқы ізашар болғысы келеді және ол соңғы екі жылдың барлық айында дерлік қосалқы ізашар ретінде қызмет етеді. Мион Хи қызметін атқаруға Ехобаның күш беріп жатқаны үшін өте риза.

Индонезияда арнайы ізашар болып қызмет ететін Агнес базарда көкөніс сататын орта жастағы екіқабат әйелге бірнеше рет барып, уағыздайды. Ол әйел қолы бос кезде біздің журналдарымызды оқуды және Киелі кітап туралы әңгімелесуді жақсы көретін. Бір күні Агнес әлгі әйелді көру үшін базарға келсе, ол орнында жоқ екен. Оның күйеуі Агнеске әйелінің жақында босанғанын айтады. Сонда Агнес әйелге баруды ұйғарады. Ол “Менің Киелі кітап әңгімелері жазылған  кітабым” деген кітапты әдемі қағазға орап, сыйлық ретінде оған тарту етпек болады. Әлгі әйел Агнестің оны және оның сәбиін көру үшін ұзақ жол жүріп келгеніне таңғалады. Алайда Агнестің сыйлық алып келгенін көргенде, ол одан бетер таңғалады. Әйел сыйлықты ашып, өз көзіне өзі сенбей, былай дейді: “Бұл кітапты қайдан алдыңыз? Мен оны 30 жыл бойы іздеген едім! Оны барлық кітап дүкендерінен іздеп, сұрамаған жерім қалмады. Бірақ бұл кітап ешкімде жоқ еді, ешкім ол жайлы білмеді де. Тіпті оған кішкене де болса тең келетін кітап та табылмады”. Сөйтсе, бұл әйел кішкентай кезінде ағасынан осы кітапты көрген екен және оны оқуды қатты ұнатыпты. Қазір әйел бұл кітапты оқып жатыр және оның үлкен қызы да бұл кітапты оқығанды жақсы көреді. Әлгі әйелмен және оның қызымен Киелі кітап зерттеу сабағы басталды.