Иса Таудағы уағызында: “Жандарыңды... ойлап уайымдауды қойыңдар”,— деген (Мт 6:25). Уайымға берілу — Шайтанның дүниесінде өмір сүріп жатқан кемелсіз адамдардың ғана табиғатына тән нәрсе. Бірақ Иса сонда да ізбасарларын сарыуайымға берілмеуді үйреткен (Зб 13:2). Неге? Өйткені сарыуайым, тіпті күнделікті қажеттіліктерді шектен тыс уайымдаудың өзі бізді алаңдатып, Патшалықты бірінші орынға қоюға тосқауыл болады (Мт 6:33). Исаның келесі тармақтардағы сөздері қажетсіз уайымнан арылуға көмектеседі.

• Мт 6:26: Құстарға қарап не үйренеміз? (w16.07 6-б., 11—13 абз.)

• Мт 6:27: Неге шектен тыс уайымдау — уақыт пен күшті зая кетіру? (w05 1.11. 29-б., 5-абз.)

• Мт 6:28—30: Даладағы лалагүлдерден қандай сабақ аламыз? (w16.07 6, 7-б., 15, 16-абз.)

• Мт 6:31, 32: Мәсіхшілер қай жағынан басқа ұлт адамдарынан ерекше? (w16.07 7-б., 17-абз.)

Бұдан былай қандай жайттарды уайымдағым келмейді?