ការបំភ្លឺច្បាប់ ១៧:១-២០
១៧ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវជូនគោឬចៀមណាដែលមិនល្អឥតខ្ចោះឬមានកាយសម្បទាមិនពេញលក្ខណៈ ជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាឡើយ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាស្អប់ខ្ពើមអ្វីបែបនោះណាស់។+
២ «ឧបមាថា នៅក្នុងក្រុងណាមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា មានបុរសឬស្ត្រីណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាមិនពេញចិត្ត ហើយបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់លោក+
៣ ថែមទាំងបែរទៅគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះឯទៀត ហើយក្រាបគោរពដល់ព្រះទាំងនោះ ឬដល់ដួងអាទិត្យ ដួងច័ន្ទ ឬផ្កាយទាំងឡាយនៅលើមេឃ*+ ជាអ្វីដែលខ្ញុំមិនបានបង្គាប់+
៤ ហើយបើអ្នករាល់គ្នាបានឮអំពីរឿងនោះឬមានគេមករាយការណ៍ប្រាប់ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវស៊ើបអង្កេតឲ្យបានហ្មត់ចត់ដើម្បីឲ្យដឹងថារឿងនោះពិតឬមិនពិត។ បើរកឃើញថាមានការប្រព្រឹត្តដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលពិតមែន+
៥ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវនាំបុរសឬស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់នោះចេញទៅក្រៅក្រុង ហើយគប់ដុំថ្មសម្លាប់គាត់ចោល។+
៦ អ្នករាល់គ្នាអាចសម្លាប់គាត់បាន លុះត្រាតែមានការបញ្ជាក់ពីសាក្សីពីរឬបីនាក់+ តែបើមានតែសាក្សីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ នោះមិនអាចសម្លាប់គាត់បានទេ។+
៧ សាក្សីទាំងនោះត្រូវផ្ដើមគប់សម្លាប់គាត់មុនគេ រួចបណ្ដាជនទាំងអស់មកគប់សម្លាប់គាត់តាមក្រោយ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដកអំពើអាក្រក់ចេញពីចំណោមអ្នករាល់គ្នា។+
៨ «នៅក្នុងបណ្ដាក្រុងរបស់អ្នករាល់គ្នា បើមានរឿងក្ដីណាដែលពិបាកវិនិច្ឆ័យ ទោះជាទាក់ទងនឹងឃាតកម្ម+ ការប្ដឹងផ្ដល់ អំពើហិង្សា ឬទាក់ទងនឹងរឿងជម្លោះឯទៀតក្ដី អ្នករាល់គ្នាត្រូវនាំយករឿងនោះទៅកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាបានជ្រើសរើស។+
៩ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទៅជួបពួកលេវីដែលជាសង្ឃនិងអ្នកសម្រេចក្ដី+ដែលមានភារកិច្ចនៅគ្រានោះ រួចប្រាប់រឿងក្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាដល់ពួកគាត់ នោះពួកគាត់នឹងវិនិច្ឆ័យក្ដីឲ្យអ្នករាល់គ្នា។+
១០ បន្ទាប់មក អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមការសម្រេចក្ដីរបស់ពួកគាត់ ដែលបានធ្វើឡើងនៅកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើស។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមការណែនាំទាំងអស់ពីពួកគាត់ឲ្យបានដិតដល់។
១១ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមច្បាប់ដែលពួកគាត់បានបង្ហាញ ហើយក៏ត្រូវធ្វើតាមការវិនិច្ឆ័យរបស់ពួកគាត់ដែរ+ គឺមិនត្រូវបែរចេញពីការសម្រេចក្ដីរបស់ពួកគាត់ជាដាច់ខាត។+
១២ បើបុគ្គលណាព្រហើនមិនស្ដាប់សង្ឃដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា ឬមិនធ្វើតាមអ្នកសម្រេចក្ដីទេ ត្រូវសម្លាប់អ្នកនោះចោលកុំខាន។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដកអំពើអាក្រក់ចេញពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+
១៣ បណ្ដាជនទាំងអស់នឹងឮអំពីរឿងនេះហើយភ័យខ្លាច។ យ៉ាងនេះ ពួកគេនឹងមិនហ៊ានប្រព្រឹត្តដោយព្រហើនទៀតឡើយ។+
១៤ «អ្នករាល់គ្នាហៀបចូលទៅចាប់យកទឹកដីនិងរស់នៅក្នុងស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាប្រគល់ឲ្យហើយ បើអ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ ‹ចូរយើងតែងតាំងស្ដេចមួយរូប ឲ្យគ្រប់គ្រងលើយើងដូចប្រជាជាតិជុំវិញយើងដែរ›+
១៥ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវតែងតាំងបុគ្គលដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាស្ដេច។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែងតាំងស្ដេចពីចំណោមជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន មិនត្រូវតែងតាំងជនបរទេសឲ្យគ្រប់គ្រងលើអ្នករាល់គ្នាឡើយ។
១៦ ប៉ុន្តែ ស្ដេចនោះមិនត្រូវប្រមូលសេះច្រើនសម្រាប់ខ្លួនឡើយ+ ហើយក៏មិនត្រូវចាត់បណ្ដាជនឲ្យទៅស្រុកអេហ្ស៊ីបវិញដើម្បីបានសេះថែមទៀតដែរ+ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវត្រឡប់ទៅតាមផ្លូវនេះម្ដងទៀតជាដាច់ខាត›។
១៧ បន្ថែមទៀត ស្ដេចនោះមិនត្រូវយកប្រពន្ធច្រើនទេ ដើម្បីកុំឲ្យចិត្តគាត់បែរចេញពីផ្លូវត្រឹមត្រូវ+ ហើយគាត់ក៏មិនត្រូវប្រមូលមាសប្រាក់ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទុកសម្រាប់ខ្លួនដែរ។+
១៨ នៅថ្ងៃដែលគាត់ចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើរាជាណាចក្រខ្លួន គាត់ត្រូវចម្លងក្រមច្បាប់នេះទុកក្នុងសៀវភៅ*សម្រាប់ខ្លួន ជាក្រមច្បាប់ដែលពួកលេវីជាសង្ឃបានរក្សាទុក។+
១៩ «គាត់ត្រូវរក្សាទុកសៀវភៅនោះ ហើយត្រូវអានជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់មួយជីវិត+ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចរៀនកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃខ្លួន ហើយធ្វើតាមពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលមានក្នុងក្រមច្បាប់នេះ ព្រមទាំងកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងអស់ផង។+
២០ បើគាត់ធ្វើដូច្នោះ គាត់នឹងមិនមានចិត្តគំនិតតម្កើងខ្លួនខ្ពស់ជាងជនរួមជាតិ ហើយក៏មិនប្រព្រឹត្តប្រាសចាកពីបញ្ញត្តិរបស់ព្រះដែរ។ យ៉ាងនោះ គាត់និងពូជពង្សគាត់អាចគ្រប់គ្រងរាជាណាចក្ររបស់ខ្លួនបានយូរអង្វែងលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។
