ការបំភ្លឺច្បាប់ ២៥:១-១៩

  • ច្បាប់​ស្ដី​អំពី​ការ​វាយ​ដាក់​ទោស (​១​-​៣)

  • កុំ​ឃ្លុំ​មាត់​គោ​ពេល​វា​បញ្ជាន់​ស្រូវ (​)

  • ការ​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​បង​ឬ​ប្អូន​ប្រុស​ថ្លៃ (​៥​-​១០)

  • អ្វី​ដែល​មិន​ត្រូវ​ចាប់ ពេល​ប្រតាយ​ប្រតប់​គ្នា (​១១, ១២)

  • ជញ្ជីង​គ្រប់​ទម្ងន់​និង​រង្វាស់​រង្វាល់​ត្រឹម​ត្រូវ (​១៣​-​១៦)

  • ពួក​អាម៉ាលេក​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ (​១៧​-​១៩)

២៥  ​«​ពេល​មាន​ជម្លោះ​រវាង​បុគ្គល​ពីរ​នាក់ ពួក​គេ​អាច​ទៅ​ជួប​ពួក​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី+ ហើយ​ពួក​គាត់​នឹង​កាត់​ក្ដី​ឲ្យ​មនុស្ស​អាក្រក់​ទទួល​ទោស និង​មនុស្ស​សុចរិត​រួច​ពី​ទោស​វិញ។+ ២  បើ​មនុស្ស​អាក្រក់​សម​នឹង​ត្រូវ​រំពាត់+ នោះ​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី​នឹង​បង្គាប់​អ្នក​នោះ​ឲ្យ​ក្រាប​នៅ​ដី ហើយ​ឲ្យ​គេ​វាយ​អ្នក​នោះ​នៅ​មុខ​គាត់ ស្រប​តាម​អំពើ​អាក្រក់​ដែល​អ្នក​នោះ​បាន​ធ្វើ។ ៣  ប៉ុន្តែ មិន​ត្រូវ​វាយ​អ្នក​នោះ​លើស​ពី​៤០​រំពាត់​ឡើយ។+ បើ​វាយ​លើស​ពី​នោះ អ្នក​នោះ​ដែល​ជា​ជន​រួម​ជាតិ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​អាប់​ឱន​កិត្តិយស​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ខាន។ ៤  ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ឃ្លុំ​មាត់​គោ​ឈ្មោល​ពេល​ដែល​បញ្ជាន់​ស្រូវ​ឡើយ។+ ៥  ​«​បើ​បង​ប្អូន​ប្រុស​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា ហើយ​បង​ឬ​ប្អូន​ស្លាប់​ដោយ​មិន​ទាន់​មាន​កូន​ប្រុស​ទេ នោះ​ប្រពន្ធ​គាត់​មិន​ត្រូវ​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ក្រៅ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ បង​ឬ​ប្អូន​ថ្លៃ​នាង​ត្រូវ​បំពេញ​ភារកិច្ច​ខ្លួន ដោយ​យក​នាង​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ។+ ៦  កូន​ច្បង​ដែល​នាង​បង្កើត​មក​នឹង​រាប់​តាម​ឈ្មោះ​របស់​បង​ឬ​ប្អូន​ប្រុស​ដែល​បាន​ស្លាប់​នោះ+ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ឈ្មោះ​គាត់​បាត់​ពី​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ឡើយ។+ ៧  ​«​បើ​ប្អូន*នោះ​មិន​ព្រម​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​ស្រី​មេម៉ាយ​ជា​សាច់​ថ្លៃ​ខ្លួន​ទេ នោះ​នាង​ត្រូវ​ទៅ​ជួប​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​នៅ​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង ហើយ​ប្រាប់​ថា​៖ ‹ប្អូន*ថ្លៃ​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​បំពេញ​ភារកិច្ច​ខ្លួន​ដោយ​យក​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ ដើម្បី​រក្សា​ឈ្មោះ​របស់​បង*ប្រុស​គាត់​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​នោះ​ទេ›។ ៨  ខណៈ​នោះ ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ត្រូវ​ហៅ​គាត់​មក​និយាយ​ជា​មួយ។ បើ​គាត់​នៅ​តែ​បដិសេធ​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​មិន​ចង់​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​នាង​ទេ› ៩  នោះ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ នាង​ត្រូវ​ចូល​មក​ជិត​បង​ឬ​ប្អូន​ថ្លៃ ហើយ​ដោះ​ស្បែក​ជើង​គាត់+ រួច​ស្ដោះ​ទឹក​មាត់​ដាក់​មុខ​គាត់ ហើយ​នាង​និយាយ​ថា​៖ ‹អ្នក​ដែល​មិន​ព្រម​បន្ត​ពូជ​ឲ្យ​បង*ប្រុស​ខ្លួន ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ​ដូច្នេះ​ហើយ›។ ១០  ក្រោយ​មក ក្នុង​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល គេ​នឹង​ហៅ​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​ថា​៖ ‹ពូជ​ដែល​ត្រូវ​គេ​ដោះ​ស្បែក​ជើង›។ ១១  ​«​ប្រសិន​បើ​បុរស​ពីរ​នាក់​កំពុង​ប្រតាយ​ប្រតប់​គ្នា ហើយ​ប្រពន្ធ​របស់​បុរស​ម្នាក់​ចូល​ទៅ​ជួយ​ការ​ពារ​ប្ដី រួច​លូក​ដៃ​ទៅ​ចាប់​ប្រដាប់​បន្ត​ពូជ​របស់​បុរស​ម្នាក់​ទៀត ១២  អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាត់​ដៃ​របស់​ស្ត្រី​នោះ​ចោល កុំ​អាណិត​អាសូរ​នាង​ឡើយ។ ១៣  ​«​ក្នុង​ថង់​យាម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​ត្រូវ​មាន​កូន​ជញ្ជីង​ពីរ​ខុស​គ្នា+ មួយ​ធ្ងន់​មួយ​ស្រាល​ឡើយ។ ១៤  ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​ត្រូវ​មាន​រង្វាល់​ពីរ​ខុស​គ្នា+ មួយ​ធំ​មួយ​តូច​ឡើយ។ ១៥  អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​មាន​កូន​ជញ្ជីង​និង​រង្វាល់​ត្រឹម​ត្រូវ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​នៅ​បាន​យូរ​អង្វែង​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ។+ ១៦  ព្រោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​មិន​ស្មោះ​ត្រង់ គឺ​ជា​ទី​ស្អប់​ខ្ពើម​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ណាស់។+ ១៧  ​«​ចូរ​កុំ​ភ្លេច​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួក​អាម៉ាលេក​បាន​ធ្វើ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​តាម​ផ្លូវ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+ ១៨  ពួក​អាម៉ាលេក​បាន​លប​ចាំ​នៅ​តាម​ផ្លូវ ហើយ​វាយ​ប្រហារ​អស់​អ្នក​ដែល​ដើរ​យឺត​ៗ​នៅ​តាម​ក្រោយ ព្រោះ​ឃើញ​ពួក​គេ​ខ្សោយ​និង​អស់​កម្លាំង។ ពួក​អាម៉ាលេក​មិន​បាន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​ទេ។ ១៩  ដូច្នេះ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​ជា​មត៌ក+ ហើយ​ពេល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សាន្ត​ត្រាណ​ពី​សត្រូវ​ដែល​នៅ​ជុំ​វិញ​ហើយ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ពួក​អាម៉ាលេក​ឲ្យ​សាប​សូន្យ​ពី​ក្រោម​មេឃ+ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​នរណា​នឹក​ចាំ​អំពី​ពួក​គេ​ទៀត​ឡើយ។ ចូរ​កុំ​ភ្លេច​ឲ្យ​សោះ!

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​បង​»​
ឬ​«​ប្អូន​»​
ឬ​«​បង​»​
ឬ​«​ប្អូន​»​