ការបំភ្លឺច្បាប់ ៣:១-២៩
៣ «បន្ទាប់មក យើងបានធ្វើដំណើរឡើងទៅតាមផ្លូវបាសាន។ ពេលនោះ ស្ដេចអុកនៃតំបន់បាសានបាននាំរាស្ត្ររបស់គាត់ទាំងអស់ ចេញមកច្បាំងនឹងពួកយើងនៅក្រុងអេទ្រី។+
២ ម្ល៉ោះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ ‹កុំខ្លាចស្ដេចនោះឡើយ ព្រោះខ្ញុំនឹងប្រគល់គាត់និងរាស្ត្ររបស់គាត់ ព្រមទាំងស្រុករបស់គាត់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នក។ អ្នកនឹងធ្វើទៅលើគាត់ដូចដែលអ្នកបានធ្វើទៅលើស៊ីហុនជាស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី ដែលរស់នៅក្រុងហែសបូនដែរ›។
៣ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងបានប្រគល់ស្ដេចអុកនៃតំបន់បាសាន និងបណ្ដារាស្ត្ររបស់គាត់ មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃយើង ហើយយើងបានវាយប្រហារគាត់និងរាស្ត្រគាត់ រហូតដល់គ្មានអ្នកណាម្នាក់រួចជីវិតឡើយ។
៤ យើងបានដណ្ដើមយកក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់ គ្មានសល់ក្រុងណាមួយទេ។ យើងបានចាប់យកក្រុងទាំង៦០ដែលស្ថិតនៅក្នុងតំបន់អាកុប ពោលគឺរាជាណាចក្រទាំងមូលរបស់ស្ដេចអុកនៃតំបន់បាសាន។+
៥ ក្រុងទាំងនោះជាក្រុងរឹងមាំដែលមានកំពែងខ្ពស់ៗ មានខ្លោងទ្វារ និងរនុក។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ យើងក៏បានដណ្ដើមយកក្រុងតូចៗមួយចំនួនធំដែរ។
៦ យើងបានបំផ្លាញក្រុងទាំងនោះ+ដូចយើងបានបំផ្លាញបណ្ដាក្រុងរបស់ស្ដេចស៊ីហុននៃក្រុងហែសបូន រួមទាំងបុរស ស្ត្រី និងកូនក្មេងដែរ។+
៧ ប៉ុន្តែ យើងបានរឹបអូសយករបស់របរទាំងប៉ុន្មាននៅក្រុងទាំងនោះ ព្រមទាំងហ្វូងសត្វទាំងអស់។
៨ «នៅគ្រានោះ យើងបានដណ្ដើមយកទឹកដីរបស់ស្ដេចស្រុកអាម៉ូរីទាំងពីររូប+ដែលរស់នៅតំបន់ទន្លេយ៉ូដាន់ គឺចាប់ពីជ្រលងអើណូនរហូតដល់ភ្នំហឺម៉ូន+
៩ (ជនជាតិស៊ីដូនធ្លាប់ហៅភ្នំនោះថាភ្នំសៀរាន តែជនជាតិអាម៉ូរីហៅភ្នំនោះថាភ្នំសេនៀវិញ)។
១០ យើងបានចាប់យកក្រុងទាំងឡាយដែលស្ថិតនៅតំបន់ខ្ពង់រាប តំបន់គីលាត និងតំបន់បាសានទាំងមូល ហើយរហូតដល់ក្រុងសាលកានិងក្រុងអេទ្រី+ ពោលគឺក្រុងទាំងអស់ដែលស្ថិតនៅក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ស្ដេចអុកនៃតំបន់បាសាន។
១១ ស្ដេចអុកនៃតំបន់បាសានគឺជាពួករេផែមចុងក្រោយបង្អស់។ មឈូស*របស់គាត់ធ្វើពីដែក* ដែលមានបណ្ដោយ៩ហត្ថ* ទទឹង៤ហត្ថ តាមប្រវែងហត្ថដែលគេប្រើទូទៅ។ មឈូសនោះមាននៅក្រុងរ៉ាបាក្នុងទឹកដីអាំម៉ូននៅឡើយ។
១២ នៅគ្រានោះ យើងបានដណ្ដើមយកទឹកដីនេះ គឺតំបន់អារ៉ូអ៊ើរ+ដែលនៅក្បែរជ្រលងអើណូន និងតំបន់ភ្នំពាក់កណ្ដាលក្នុងទឹកដីគីលាត។ បណ្ដាក្រុងដែលនៅតំបន់ទាំងនេះ ខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យកុលសម្ព័ន្ធរូបេន និងកុលសម្ព័ន្ធកាដរួចហើយ។+
១៣ ឯទឹកដីគីលាតដែលនៅសល់ និងតំបន់បាសានទាំងមូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ស្ដេចអុក ខ្ញុំបានប្រគល់ទាំងអស់ឲ្យដល់ពាក់កណ្ដាលកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ។+ ទឹកដីអាកុបទាំងមូល ដែលនៅក្នុងតំបន់បាសាន គេធ្លាប់ស្គាល់ថាជាទឹកដីរបស់ពួករេផែម។
១៤ «យ៉ាអៀ+ជាកូនចៅម៉ាណាសេបានទទួលទឹកដីអាកុបទាំងមូល+ រហូតដល់ព្រំប្រទល់ទឹកដីរបស់ពួកកេសឺ និងពួកម៉ាអាកាត។+ គាត់បានដាក់ឈ្មោះភូមិដែលនៅក្នុងតំបន់បាសានតាមឈ្មោះរបស់គាត់ គឺហាវ៉ុតយ៉ាអៀ។*+ គេក៏បានហៅឈ្មោះនោះរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
១៥ បន្ថែមទៅទៀត ខ្ញុំបានប្រគល់តំបន់គីលាតឲ្យម៉ាគា។+
១៦ ខ្ញុំបានប្រគល់ទឹកដីដល់កុលសម្ព័ន្ធរូបេននិងកុលសម្ព័ន្ធកាដ+ ចាប់ពីតំបន់គីលាតដល់ជ្រលងអើណូន (ពាក់កណ្ដាលជ្រលងនោះគឺជាព្រំប្រទល់) ហើយដល់ជ្រលងយ៉ាបុកដែលជាព្រំប្រទល់ទឹកដីរបស់ជនជាតិអាំម៉ូន
១៧ ហើយដល់តំបន់អារ៉ាបា និងដល់ទន្លេយ៉ូដាន់ដែលជាព្រំប្រទល់ ហើយចាប់ពីសមុទ្រគីនេរ៉េតដល់សមុទ្រអារ៉ាបាដែលជាសមុទ្រអំបិល* នៅឯជើងភ្នំពីសកានៅទិសខាងកើត។+
១៨ «បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានបង្គាប់កុលសម្ព័ន្ធពីរនិងកុលសម្ព័ន្ធពាក់កណ្ដាលទៀតថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាបានប្រគល់ទឹកដីនេះឲ្យអ្នករាល់គ្នាទុកជាមត៌កហើយ។ ដូច្នេះ ចូរឲ្យពួកបុរសពូកែអង់អាចរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រដាប់អាវុធ ហើយឆ្លងនៅមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជាបងប្អូនអ្នករាល់គ្នាចុះ។+
១៩ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទុកប្រពន្ធកូននិងហ្វូងសត្វនៅក្នុងបណ្ដាក្រុងដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យ។ ខ្ញុំដឹងហើយថាអ្នករាល់គ្នាមានហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក។
២០ ពេលណាព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់ទឹកដីនៅត្រើយទន្លេយ៉ូដាន់ឲ្យដល់បងប្អូនអ្នករាល់គ្នាហើយ ដូចព្រះយេហូវ៉ាឲ្យដល់អ្នករាល់គ្នា ពេលនោះអ្នករាល់គ្នាអាចត្រឡប់មករស់នៅលើទឹកដីរបស់ខ្លួនវិញបាន›។+
២១ «នៅគ្រានោះ ខ្ញុំបានប្រាប់យ៉ូស្វេថា៖+ ‹អ្នកបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកហើយថា ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នកបានធ្វើយ៉ាងណាចំពោះស្ដេចទាំងពីររូបនោះ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើដូចនោះដែរចំពោះរាជាណាចក្រទាំងអស់ ដែលអ្នកនឹងឆ្លងចូលទៅ។+
២២ អ្នកមិនត្រូវខ្លាចពួកគេទេ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក លោកនឹងច្បាំងជំនួសអ្នក›។+
២៣ «នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖
២៤ ‹ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្តមបំផុតអើយ! លោកបានចាប់ផ្ដើមបង្ហាញភាពឧត្តុង្គឧត្តមនិងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា+ឲ្យខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកបានឃើញ ព្រោះគ្មានព្រះណានៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដី អាចធ្វើការអស្ចារ្យដូចលោកបានទេ។+
២៥ សូមលោកមេត្តាអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ចូលទៅមើលតំបន់ភ្នំ និងតំបន់លីបង់ក្នុងទឹកដីដ៏ស្រស់ស្អាតនេះផង›។+
២៦ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនព្រមធ្វើតាមសំណូមពរខ្ញុំទេ ព្រោះលោកនៅខឹងនឹងខ្ញុំដោយសារតែអ្នករាល់គ្នា។+ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹បានហើយ! កុំលើករឿងនេះមកនិយាយទៀត។
២៧ ចូរឡើងទៅលើកំពូលភ្នំពីសកា+ ហើយមើលទៅទិសខាងលិច ខាងជើង ខាងត្បូង និងខាងកើតចុះ។ អ្នកនឹងឃើញស្រុកនោះ តែអ្នកនឹងមិនបានឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ទេ។+
២៨ អ្នកត្រូវតែងតាំងយ៉ូស្វេ+ឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំ ហើយលើកទឹកចិត្តគាត់ ព្រមទាំងពង្រឹងកម្លាំងចិត្តគាត់ដែរ ព្រោះគាត់នឹងនាំបណ្ដាជននេះឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់+ ហើយជួយពួកគេចាប់យកទឹកដីដែលអ្នកនឹងឃើញនោះទុកជាមត៌ក›។
២៩ នេះបានកើតឡើងកាលដែលយើងស្នាក់នៅត្រង់ជ្រលងភ្នំទល់មុខបេតពេអរ។+
កំណត់សម្គាល់
^ ឬ«មឈូសថ្ម»
^ ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ថ្មខ្មៅ»
^ មួយហត្ថស្មើនឹង៤៤,៥សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
^ មានន័យថា«ភូមិត្រសាលយ៉ាអៀ»
^ នេះសំដៅលើសមុទ្រស្លាប់
