សំបុត្រទី១ជូនចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូស ៩:១-២៧
៩ តើខ្ញុំមិនមានសេរីភាពទេឬ? តើខ្ញុំមិនមែនជាសាវ័កទេឬ? តើខ្ញុំមិនបានឃើញលោកយេស៊ូជាម្ចាស់របស់យើងទេឬ?+ តើអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជាផលនៃកិច្ចការដែលខ្ញុំបានធ្វើក្នុងលោកម្ចាស់ទេឬ?
២ ទោះបីខ្ញុំមិនមែនជាសាវ័កចំពោះអ្នកឯទៀត តែខ្ញុំពិតជាសាវ័កចំពោះអ្នករាល់គ្នាមែន! ព្រោះអ្នករាល់គ្នាជាត្រាដែលបញ្ជាក់ថាខ្ញុំជាសាវ័ករបស់លោកម្ចាស់។
៣ ចំពោះអ្នកដែលរិះគន់ខ្ញុំ ខ្ញុំសូមនិយាយការពារខ្លួនដូចតទៅនេះ៖
៤ យើងមានសិទ្ធិបរិភោគនិងផឹក មែនទេ?
៥ យើងមានសិទ្ធិនាំប្រពន្ធដែលជាអ្នកជឿទៅជាមួយនឹងយើង+ ដូចសាវ័កឯទៀត ដូចបងប្អូនរបស់លោកម្ចាស់+ និងកេផាស*+ដែរ មែនទេ?
៦ ឬក៏មានតែខ្ញុំនិងបាណាបាស+ប៉ុណ្ណោះឬ ដែលត្រូវធ្វើការដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត?
៧ តើអ្នកណាធ្វើជាទាហាន តែចាយប្រាក់ខ្លួនឯង? តើអ្នកណាដាំចម្ការទំពាំងបាយជូរ តែមិនបរិភោគផល?+ ឬតើអ្នកណាឃ្វាលហ្វូងសត្វ តែមិនទទួលចំណែកពីទឹកដោះសត្វនោះ?
៨ ខ្ញុំមិនមែននិយាយអ្វីទាំងនេះ តាមទស្សនៈរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ តែច្បាប់*ក៏ចែងដូច្នេះដែរ មែនទេ?
៩ ព្រោះច្បាប់ម៉ូសេចែងថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឃ្លុំមាត់គោឈ្មោលពេលដែលបញ្ជាន់ស្រូវឡើយ»។+ តើព្រះឲ្យច្បាប់នេះដោយសារគិតដល់សត្វគោឬ?
១០ ឬក៏លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើងវិញ? តាមពិត សេចក្ដីនោះបានត្រូវសរសេរ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង ព្រោះអ្នកដែលភ្ជួរដី គួរភ្ជួរដោយចិត្តសង្ឃឹម ហើយអ្នកដែលបញ្ជាន់ស្រូវ គួរបញ្ជាន់ដោយសង្ឃឹមថាខ្លួននឹងបានទទួលផល។
១១ យើងបានសាបព្រោះអ្វីៗពីព្រះក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ដូច្នេះតើជាការខុសឬ បើយើងទទួលអ្វីដែលយើងត្រូវការពីអ្នករាល់គ្នា?+
១២ ប្រសិនបើបុរសឯទៀតមានសិទ្ធិទទួលជំនួយពីអ្នករាល់គ្នា យើងមានសិទ្ធិលើសជាងនោះទៅទៀត មែនទេ? ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ យើងមិនបានប្រើសិទ្ធិនេះទេ+ តែយើងកំពុងស៊ូទ្រាំសព្វបែបយ៉ាង ដើម្បីមិនដាក់ឧបសគ្គចំពោះការផ្សាយដំណឹងល្អអំពីគ្រិស្ត។+
១៣ តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងទេឬថា ពួកបុរសដែលបំពេញកិច្ចការដ៏ពិសិដ្ឋបរិភោគអាហារពីវិហារ ហើយពួកអ្នកដែលបម្រើជាទៀងទាត់នៅទីបូជាក៏ទទួលចំណែកពីទីបូជាដែរ?+
១៤ ដូចគ្នាដែរ លោកម្ចាស់បានបង្គាប់ថា អ្នកដែលប្រកាសដំណឹងល្អ ត្រូវរស់នៅដោយសារដំណឹងល្អនោះ។+
១៥ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនបានប្រើសិទ្ធិ*ទាំងនេះឡើយ សូម្បីតែមួយក៏មិនបានប្រើដែរ។+ ខ្ញុំមិនមែនសរសេរសេចក្ដីនេះ ដើម្បីចង់ប្រើសិទ្ធិទាំងនេះឡើយ ព្រោះខ្ញុំស៊ូស្លាប់ល្អជាងឲ្យអ្នកណាដកយកមូលដ្ឋាននៃការអួតអាងនេះចេញពីខ្ញុំ!+
១៦ ប្រសិនបើខ្ញុំប្រកាសដំណឹងល្អ នោះមិនមែនជាហេតុឲ្យខ្ញុំអួតអាងឡើយ ព្រោះខ្ញុំត្រូវតែប្រកាសដំណឹងល្អ។ តាមការពិត ប្រសិនបើខ្ញុំមិនប្រកាសដំណឹងល្អ នោះខ្ញុំត្រូវវេទនាណាស់!+
១៧ ប្រសិនបើខ្ញុំធ្វើដូច្នេះដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត ខ្ញុំបានរង្វាន់។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើខ្ញុំធ្វើដោយមិនស្ម័គ្រពីចិត្ត ខ្ញុំនៅតែត្រូវបំពេញភារកិច្ចនេះដែលព្រះបានផ្ញើនឹងខ្ញុំ។+
១៨ ដូច្នេះ តើរង្វាន់របស់ខ្ញុំជាអ្វី? រង្វាន់របស់ខ្ញុំគឺការប្រកាសដំណឹងល្អដោយមិនយកថ្លៃ។ តាមរបៀបនេះ ខ្ញុំអាចជៀសវាងពីការសុំអ្វីៗដែលខ្ញុំមានសិទ្ធិសុំក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ។
១៩ ព្រោះទោះជាខ្ញុំគ្មានកាតព្វកិច្ចចំពោះអ្នកណាក៏ដោយ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់មនុស្សទាំងអស់ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានមនុស្សច្រើនតាមដែលអាចធ្វើបាន។
២០ ចំពោះជនជាតិយូដា ខ្ញុំបានធ្វើដូចជនជាតិយូដា+ ដើម្បីខ្ញុំអាចបានជនជាតិយូដា។ ចំពោះអ្នកដែលនៅក្រោមច្បាប់ ខ្ញុំបានធ្វើដូចអ្នកដែលនៅក្រោមច្បាប់ ទោះជាខ្ញុំមិននៅក្រោមច្បាប់ក៏ដោយ ដើម្បីខ្ញុំអាចបានអ្នកដែលនៅក្រោមច្បាប់។+
២១ ចំពោះអ្នកដែលមិននៅក្រោមច្បាប់ ខ្ញុំបានធ្វើដូចអ្នកដែលមិននៅក្រោមច្បាប់ ដើម្បីខ្ញុំអាចបានអ្នកដែលមិននៅក្រោមច្បាប់ តែខ្ញុំធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះ ហើយនៅក្រោមច្បាប់របស់គ្រិស្ត។+
២២ ចំពោះអ្នកដែលខ្សោយ ខ្ញុំបានធ្វើដូចអ្នកដែលខ្សោយ ដើម្បីខ្ញុំអាចបានអ្នកដែលខ្សោយ។+ ខ្ញុំបានធ្វើដូចមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ ដើម្បីខ្ញុំអាចសង្គ្រោះពួកគេខ្លះតាមគ្រប់មធ្យោបាយទាំងអស់។
២៣ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដោយសារតែដំណឹងល្អ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចប្រាប់ដល់អ្នកឯទៀត។+
២៤ តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងទេថា អ្នកដែលរត់ប្រណាំង រត់ទាំងអស់គ្នា ប៉ុន្តែមានតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទទួលរង្វាន់? ចូររត់យ៉ាងណាឲ្យបានរង្វាន់។+
២៥ មនុស្ស*ទាំងអស់ដែលចូលរួមក្នុងការប្រកួត ខំទប់ចិត្តក្នុងរឿងទាំងអស់។ ពួកគេធ្វើដូច្នេះដើម្បីបានមកុដដែលអាចសាបសូន្យទៅ+ តែយើងធ្វើដូច្នេះដើម្បីបានមកុដដែលមិនសាបសូន្យឡើយ។+
២៦ ហេតុនេះ របៀបដែលខ្ញុំកំពុងរត់ មិនមែនដូចជារត់ដោយគ្មានគោលដៅទេ។+ របៀបដែលខ្ញុំដាល់ ក៏មិនមែនដូចជាដាល់ខ្យល់ដែរ។
២៧ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំវាយដំ*រូបកាយរបស់ខ្ញុំ+ ហើយបង្ខំឲ្យចុះចូលដូចខ្ញុំបម្រើ ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំទៅជាមនុស្សដែលព្រះលែងពេញចិត្តដោយសារហេតុណាមួយ ក្រោយពីខ្ញុំបានផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀត។
កំណត់សម្គាល់
^ ក៏មានឈ្មោះថាពេត្រុសដែរ
^ នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
^ ឬ«ការរៀបចំ»
^ ឬ«កីឡាករ»
^ ឬ«ដាក់ទោស»
