សំបុត្រទី២ជូនចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូស ៣:១-១៨
៣ តើយើងត្រូវណែនាំខ្លួនឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ម្ដងទៀតឬ? ហើយតើយើងត្រូវការសំបុត្របញ្ជាក់ពីអ្នករាល់គ្នា ឬត្រូវឲ្យសំបុត្របញ្ជាក់អំពីយើងដល់អ្នករាល់គ្នាដូចមនុស្សឯទៀតទេ?
២ អ្នករាល់គ្នាជាសំបុត្ររបស់យើង+ដែលបានត្រូវចារទុកក្នុងចិត្ត និងជាសំបុត្រដែលមនុស្សជាតិទាំងឡាយកំពុងអាននិងស្គាល់។
៣ ព្រោះគឺជាក់ស្ដែងថាអ្នករាល់គ្នាជាសំបុត្ររបស់គ្រិស្ត ដែលយើងបានសរសេរក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើ+ មិនមែនសរសេរដោយប្រើទឹកខ្មៅទេ តែដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ហើយមិនមែនលើបន្ទះថ្មទេ+ តែលើចិត្តវិញ។+
៤ តាមរយៈគ្រិស្ត យើងមានទំនុកចិត្តបែបនេះចំពោះព្រះ។
៥ យើងមិនមែនចាត់ទុកថាយើងមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដោយសារការខំព្យាយាមរបស់យើងទេ តែព្រះធ្វើឲ្យយើងមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់វិញ។+
៦ លោកបានធ្វើឲ្យយើងមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកបម្រើនៃកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី+ មិនមែននៃក្បួនច្បាប់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរទេ+ តែជាអ្នកបម្រើនៃឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ព្រោះក្បួនច្បាប់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរផ្ដន្ទាទោសឲ្យស្លាប់+ តែឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះធ្វើឲ្យមានជីវិតរស់នៅ។+
៧ ម្យ៉ាងទៀត ក្បួនច្បាប់ដែលនាំទៅដល់សេចក្ដីស្លាប់ ហើយដែលបានត្រូវចារឹកលើថ្ម+ បានកើតឡើងប្រកបដោយភាពរុងរឿង។ ហេតុនោះហើយបានជាពួកកូន*អ៊ីស្រាអែលមិនអាចសម្លឹងមើលមុខរបស់ម៉ូសេ ដោយសាររស្មីរុងរឿងដ៏ភ្លឺចេញពីមុខរបស់គាត់+ តែភាពរុងរឿងនោះបានត្រូវធ្វើឲ្យបាត់សូន្យទៅ។
៨ ដូច្នេះ ការចែកចាយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ+គួរតែប្រកបដោយភាពរុងរឿងខ្លាំងជាងនោះទៅទៀត មែនទេ?+
៩ ព្រោះប្រសិនបើក្បួនច្បាប់ដែលផ្ដន្ទាទោស+គឺប្រកបដោយភាពរុងរឿង+ នោះការចែកចាយភាពសុចរិតច្បាស់ជាប្រកបដោយភាពរុងរឿងខ្លាំងជាងនោះទៅទៀត!+
១០ តាមការពិត សូម្បីតែអ្វីដែលបានត្រូវធ្វើឲ្យមានភាពរុងរឿងពីមុន អ្វីនោះបានត្រូវដកហូតភាពរុងរឿងនោះចេញវិញ ព្រោះតែភាពរុងរឿងដែលវិសេសជាងនោះទៅទៀត។+
១១ ព្រោះប្រសិនបើអ្វីដែលត្រូវធ្វើឲ្យបាត់សូន្យទៅ បានត្រូវធ្វើឡើងប្រកបដោយភាពរុងរឿង+ នោះអ្វីដែលនៅគង់វង្សត្រូវប្រកបដោយភាពរុងរឿងខ្លាំងជាងនោះទៅទៀត!+
១២ ដោយសារយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ+ យើងនិយាយដោយមានចិត្តក្លាហានក្រៃលែង
១៣ ហើយយើងមិនធ្វើដូចពេលដែលម៉ូសេយកស្បៃមកគ្របមុខគាត់+ ដើម្បីកុំឲ្យពួកកូនអ៊ីស្រាអែលសម្លឹងមើលចុងបញ្ចប់នៃអ្វីដែលត្រូវធ្វើឲ្យបាត់សូន្យទៅ។
១៤ ប៉ុន្តែ សមត្ថភាពរិះគិតរបស់ពួកគេបានទៅជាស្ពឹក។+ ព្រោះរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ពេលដែលពួកគេអានកិច្ចព្រមព្រៀងចាស់+ នោះនៅតែមានស្បៃលើគំនិតរបស់ពួកគេដដែល ពីព្រោះស្បៃនោះអាចត្រូវដកចេញបាន លុះត្រាតែពួកគេមានជំនឿលើគ្រិស្ត។+
១៥ តាមពិត រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ពេលណាពួកគេអានអ្វីដែលម៉ូសេបានសរសេរ+ ស្បៃនោះគឺនៅលើចិត្តរបស់ពួកគេ។+
១៦ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគេបែរមកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា* ស្បៃនោះក៏ត្រូវដកចេញ។+
១៧ ឯព្រះយេហូវ៉ា*ជាវិញ្ញាណ+ ហើយកន្លែងណាដែលមានឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ា* កន្លែងនោះមានសេរីភាព។+
១៨ ឯយើងទាំងអស់គ្នាលែងមានស្បៃគ្របមុខទៀត ហើយយើងប្រៀបដូចជាកញ្ចក់ឆ្លុះដែលជះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។* ក្នុងពេលដែលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងបានត្រូវធ្វើឲ្យផ្លាស់ប្រែឲ្យកាន់តែមានលក្ខណៈដូចព្រះ ដើម្បីយើងអាចជះសិរីរុងរឿងរបស់លោកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ដូចដែលព្រះយេហូវ៉ា*ជាវិញ្ញាណធ្វើឲ្យយើងផ្លាស់ប្រែ។+
កំណត់សម្គាល់
^ ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«កូន»ឬ«បុត្រ»អាចសំដៅលើអ្នកណាក៏ដោយដែលកើតក្នុងវង្សត្រកូល
