ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៤៤:១-២៦
ជូនចំពោះមេភ្លេង។ ម៉ាស់គាល*ជាកូនចៅរបស់កូរ៉ា។+
៤៤ ឱព្រះអើយ យើងបានឮផ្ទាល់ត្រចៀកបុព្វបុរសរបស់យើងធ្លាប់តំណាលប្រាប់+អំពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលលោកបានធ្វើនៅជំនាន់ពួកគាត់គឺតាំងពីយូរមកហើយ។
២ លោកបានបណ្ដេញប្រជាជាតិនានាចេញដោយដៃរបស់លោក+ហើយឲ្យបុព្វបុរសរបស់យើងរស់នៅទឹកដីនោះ។+
លោកបំផ្លិចបំផ្លាញប្រជាជាតិទាំងនោះ រួចបណ្ដេញពួកគេចេញ។+
៣ បុព្វបុរសរបស់យើងមិនបានចាប់យកទឹកដីនោះដោយសារដាវរបស់ពួកគាត់ទេ+ពួកគាត់ក៏មិនបានទទួលជ័យជម្នះដោយសារដៃរបស់ពួកគាត់ដែរ។+
ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគាត់ឈ្នះដោយសារដៃស្ដាំ កម្លាំង+ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់លោក*ព្រោះលោកស្រឡាញ់ពេញចិត្តពួកគាត់។+
៤ ឱព្រះអើយ លោកជាស្ដេចរបស់ខ្ញុំ+សូមលោកឲ្យយ៉ាកុបទទួលជោគជ័យទាំងស្រុង។*
៥ យើងនឹងបណ្ដេញសត្រូវទាំងឡាយដោយឫទ្ធានុភាពរបស់លោក។+
ដោយនាមរបស់លោក យើងនឹងជាន់ឈ្លីអស់អ្នកដែលក្រោកឡើងប្រឆាំងយើង។+
៦ ព្រោះខ្ញុំមិនទុកចិត្តធ្នូរបស់ខ្ញុំឡើយ។
ឯដាវរបស់ខ្ញុំក៏មិនអាចសង្គ្រោះខ្ញុំបានដែរ។+
៧ ប៉ុន្តែ គឺលោកជាអ្នកដែលបានសង្គ្រោះយើងពីសត្រូវទាំងឡាយ+លោកធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលស្អប់យើងអាម៉ាស់មុខ។
៨ យើងនឹងសរសើរព្រះរាល់ថ្ងៃរាល់វេលាហើយយើងនឹងលើកតម្កើងនាមលោករហូតតទៅ។ (ស៊ីឡា)
៩ ប៉ុន្តែឥឡូវលោកបោះបង់ចោលយើង ក៏ធ្វើឲ្យយើងអាប់ឱនហើយលោកមិនចេញទៅជាមួយនឹងកងទ័ពរបស់យើងទេ។
១០ លោកធ្វើឲ្យយើងដកទ័ពថយពីសត្រូវម្ដងហើយម្ដងទៀត+អស់អ្នកដែលស្អប់យើងរឹបអូសយកអ្វីដែលពួកគេចង់បាន។
១១ លោកប្រគល់យើងទៅឲ្យសត្រូវសម្លាប់ដូចជាសត្វចៀមលោកកម្ចាត់កម្ចាយយើងទៅក្នុងប្រជាជាតិផ្សេងៗ។+
១២ លោកលក់រាស្ត្ររបស់លោកក្នុងតម្លៃទាបបំផុត+លោកមិនបានទទួលកម្រៃអ្វីសោះ។
១៣ លោកបើកដៃឲ្យអ្នកជិតខាងតិះដៀលយើងអស់អ្នកដែលនៅជុំវិញយើងនាំគ្នាចំអកឡកឡឺយឲ្យយើង។
១៤ លោកធ្វើឲ្យយើងរងការប្រមាថមើលងាយពីប្រជាជាតិនានា+ហើយពួកគេគ្រវីក្បាលដាក់យើង។
១៥ ខ្ញុំអាប់ឱនជារៀងរាល់ថ្ងៃហើយខ្ញុំអាម៉ាស់មុខខ្លាំងណាស់
១៦ ព្រោះពួកគេនិយាយរិះគន់ ហើយពេបជ្រាយឲ្យយើងដោយសារសត្រូវកំពុងសងសឹកយើង។
១៧ រឿងទាំងអស់នេះបានកើតឡើងដល់យើង តែយើងមិនដែលភ្លេចលោកទេហើយយើងក៏មិនបានបំពានលើកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់លោកដែរ។+
១៨ យើងមិនបានបែរចិត្តចេញពីលោកទេហើយយើងក៏មិនបានឈានជើងចេញពីផ្លូវរបស់លោកដែរ។
១៩ ប៉ុន្តែ លោកបានធ្វើឲ្យយើងបរាជ័យនៅកន្លែងរបស់ឆ្កែព្រៃលោកគ្របបាំងយើងដោយភាពងងឹតសូន្យសុង។
២០ បើយើងភ្លេចនាមព្រះរបស់យើងឬបើយើងលើកដៃអធិដ្ឋានដល់ព្រះដទៃ
២១ តើព្រះនឹងមិនដឹងទេឬ?លោកដឹងច្បាស់អំពីអ្វីដែលមនុស្សលាក់ទុកក្នុងចិត្ត។+
២២ យើងប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសារយើងបម្រើលោកគេចាត់ទុកយើងដូចជាចៀមដែលយកទៅសម្លាប់។+
២៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ហេតុអ្វីលោកនៅតែសម្រាន្តដូច្នេះ? សូមលោកក្រោកឡើង។+
សូមលោកភ្ញាក់ឡើង! កុំបោះបង់ចោលយើងរហូតឡើយ។+
២៤ ហេតុអ្វីលោកមិនអើពើនឹងយើង?
ហេតុអ្វីលោកទុកឲ្យយើងរងទុក្ខវេទនានិងត្រូវគេសង្កត់សង្កិន?
២៥ ព្រោះយើងបានត្រូវបន្ទាបដល់ដីហើយរាងកាយយើងបានត្រូវសង្កត់ជាប់ដី។+
២៦ សូមក្រោកឡើងជួយយើងផង!+ សូមសង្គ្រោះ*យើងដោយសារលោកមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះយើង។+
កំណត់សម្គាល់
^ មើលនិយមន័យពាក្យ«ម៉ាស់គាល»
^ ន័យត្រង់«និងពន្លឺចេញពីមុខលោក»
^ ឬ«ទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏ធំ»
^ ន័យត្រង់«លោះ»
