ជំរឿនបណ្ដាជន ១២:១-១៦

  • មីរៀម​និង​អេរ៉ុន​ប្រឆាំង​នឹង​ម៉ូសេ (​១​-​៣)

    • ម៉ូសេ​ជា​មនុស្ស​សុភាព​បំផុត (​)

  • ព្រះ​យេហូវ៉ា​ការ​ពារ​ម៉ូសេ (​៤​-​៨)

  • ព្រះ​ធ្វើ​ឲ្យ​មីរៀម​កើត​ជំងឺ​ឃ្លង់ (​៩​-​១៦)

១២  គ្រា​នោះ មីរៀម​និង​អេរ៉ុន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​និយាយ​ប្រឆាំង​នឹង​ម៉ូសេ ព្រោះ​តែ​ម៉ូសេ​បាន​យក​ប្រពន្ធ​ជា​ជន​ជាតិ​គូស។+ ២  ពួក​គេ​និយាយ​ថា​៖ ​«​តើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​តាម​រយៈ​តែ​ម៉ូសេ​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ​ឬ? លោក​ក៏​មាន​ប្រសាសន៍​តាម​រយៈ​យើង​ដែរ មែន​ទេ?​»។+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ក៏​បាន​ស្ដាប់​ឮ​សម្ដី​ទាំង​នោះ​ដែរ។+ ៣  ឯ​ម៉ូសេ គាត់​ជា​មនុស្ស​សុភាព​បំផុត*+នៅ​ផែនដី។ ៤  ភ្លាម​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ម៉ូសេ អេរ៉ុន និង​មីរៀម​ថា​៖ ​«​ចូរ​អ្នក​ទាំង​បី​ចេញ​ទៅ​ឯ​ត្រសាល​ជំនុំ​»។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​ក៏​ចេញ​ទៅ។ ៥  ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ចុះ​មក​ក្នុង​បង្គោល​ពពក+ ហើយ​ស្ថិត​នៅ​ច្រក​ចូល​ត្រសាល​ជំនុំ រួច​លោក​បាន​ហៅ​អេរ៉ុន​និង​មីរៀម។ ពួក​គេ​ទាំង​ពីរ​ក៏​ដើរ​ចូល​ទៅ។ ៦  បន្ទាប់​មក លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ​«​សូម​ស្ដាប់​សម្ដី​របស់​ខ្ញុំ។ បើ​មាន​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ណា​របស់​ខ្ញុំ​យេហូវ៉ា​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​គាត់​ឃើញ​ខ្ញុំ​ក្នុង​គំនិត+ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​និយាយ​ជា​មួយ​គាត់​ក្នុង​សុបិន។+ ៧  ប៉ុន្តែ ចំពោះ​ម៉ូសេ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទេ! ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​រាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​គាត់​មើល​ថែ​រក្សា។*+ ៨  ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ទល់​មុខ​គាត់+ មិន​មែន​តាម​រយៈ​ប្រស្នា​ទេ ហើយ​គាត់​បាន​ឃើញ​សណ្ឋាន​របស់​ខ្ញុំ​ជា​យេហូវ៉ា។ ចុះ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​វិញ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ហ៊ាន​និយាយ​ប្រឆាំង​នឹង​ម៉ូសេ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ខ្ញុំ​ដូច្នេះ?​»។ ៩  ព្រះ​យេហូវ៉ា​ក៏​ខឹង​នឹង​ពួក​គេ​ជា​ខ្លាំង ហើយ​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ពួក​គេ​ទៅ។ ១០  ពេល​នោះ ពពក​បាន​ចេញ​ផុត​ពី​ត្រសាល​ជំនុំ ហើយ​មើល! មីរៀម​បាន​កើត​ជំងឺ​ឃ្លង់​ស​ស្គុស។*+ រួច​អេរ៉ុន​ក៏​បែរ​ទៅ​មើល​មីរៀម ហើយ​ឃើញ​នាង​កើត​ជំងឺ​ឃ្លង់។+ ១១  រំពេច​នោះ អេរ៉ុន​បាន​និយាយ​ទៅ​ម៉ូសេ​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​សូម​អង្វរ​លោក​ម្ចាស់! សូម​លោក​កុំ​ប្រកាន់​ទោស​យើង ព្រោះ​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ល្ងី​ល្ងើ​ណាស់។ ១២  សូម​លោក​កុំ​ឲ្យ​នាង​ដូច​ជា​កូន​ស្លាប់ គឺ​ដូច​ទារក​ដែល​កើត​ចេញ​មក​ទាំង​មាន​សាច់​រលេះ​រលួយ​នោះ​ឡើយ​»។ ១៣  ឮ​ដូច្នោះ ម៉ូសេ​បាន​អង្វរ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ថា​៖ ​«​ឱ​ព្រះ​អើយ! សូម​លោក​មេត្តា​ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​ជា​សះ​ស្បើយ​វិញ​ផង!​»។+ ១៤  ព្រះ​យេហូវ៉ា​តប​ទៅ​ម៉ូសេ​ថា​៖ ​«​បើ​ឪពុក​នាង​ស្ដោះ​ទឹក​មាត់​ដាក់​មុខ​នាង នោះ​នាង​នឹង​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស​អស់​៧​ថ្ងៃ មែន​ទេ? ដូច្នេះ ចូរ​ឲ្យ​នាង​ទៅ​រស់នៅ​ដាច់ដោយ​ឡែក​ពី​គេ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ​អស់​រយៈ​ពេល​៧​ថ្ងៃ​ចុះ+ ក្រោយ​នោះ​នាង​អាច​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជំរំវិញ​បាន​»។ ១៥  ដូច្នេះ គេ​បាន​ឲ្យ​មីរៀម​ទៅ​រស់​នៅ​ដាច់​ដោយ​ឡែក​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ​អស់​រយៈ​ពេល​៧​ថ្ងៃ+ ហើយ​បណ្ដា​ជន​មិន​បាន​រើ​ជំរំ​ទេ ដរាប​ដល់​គេ​នាំ​នាង​ចូល​មក​វិញ។ ១៦  ក្រោយ​មក បណ្ដា​ជន​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញ​ពី​ហាសិរ៉ូត+ រួច​បោះ​ជំរំ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​ប៉ារ៉ាន។+

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​មាន​ចិត្ត​រាប​ទាប(​ស្លូត​)ជាង​មនុស្ស​ឯ​ទៀត​»​
ន័យ​ត្រង់​«​គាត់​មើល​ថែ​រាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ស្មោះ​ត្រង់​»​
ន័យ​ត្រង់​«​ស​ដូច​ព្រិល​»​